طبق نظرسنجی ایسپا، هفتاد و پنج درصد مردم ایران مناظرە اول انتخابات ١۴٠٠ را نگاە نکردەاند. در ادامە بە نظر می رسد کە مناظرە دوم نامزدها هم نتوانستە مورد توجە جامعە قرار بگیرد، و موج لازم را در میان مردم برای جلب نظر افکار عمومی ایجاد کردەباشد. وضعیت بدتر از آنیست کە تصور می شود.
اگر بی تفاوتی و برخورد سرد مردم را در شرایط کنونی اصل بگیریم، با ادامە وضعیت موجود، بی گمان روز ٢٨ خرداد شاهد کم رونق ترین انتخابات انجام شدە در نظام جمهوری اسلامی خواهیم بود.
اما نوع بی تفاوتی کە وجود دارد، یک بی تفاوتی فعال و مبارزەجویانە نیست، سکوت و بی تحرکی جامعە در مورد انتخابات ریاست جمهوری، قبل از اینکە بتواند بە نتیجەای بیانجامد کە در اساس مورد توجە مردم است، یعنی تغییر شرایط، متاسفانە منجر بە تغییر در جهت خواستەهای آنان، یعنی تحکیم موقعیت تندروها و نیروهای امنیتی و نظامی خواهدشد.
اگر مردم بە میانەروها و اصلاح طلبان دیگر اعتماد و اعتقادی ندارند، اما باید نوع منش و کردار آنها طوری باشد کە انتخابات، بە مانند انتخابات پیشین مجلس، علنا بە تحکیم موقعیت تندروها و اصولگرایان در حاکمیت منجر نشود. در واقع ماجرا نباید تنها بە ضرر اصلاح طلبان تمام شود. بە بیانی دیگر، پایان ماجرا آنجاست کە کل داستان برای همە جناحها بنوعی پایان می گیرد.
واقعیت این است کە نوع برخورد تا کنونی جامعە نسبت بە انتخابات، کە یک برخورد سرد و انفعالیست، با چنین مختصاتی نمی تواند منجر بە تغییرات سازندە و مثبت در مسیر تحول بە نفع خود همان مردم شود. راحت ترین کار نشستن در خانە در روز رای دادن است، اما از همین حالا باید موضع رای ندادن موضع فعالی باشد کە از طریق کنش خلاق جامعە و اعتراضات فعال در فرم مدنی و خیابان، روز انتخابات را چنان از معنای خود تهی کند کە برنامە حاکمیت را در جهت ایجاد انسجام بیشتر نیروهای درونی خود بهم بریزد.
عدم تعقیب مناظرەهای انتخاباتی از طرف مردم، یک موضع فعال نیست. زیرا برای تحریم هم باید از چگونگی روند رویدادها آگاە بود. جامعەای کە نمی خواهد بداند چە می گذرد، نخواهد هم دانست چە پیش می آید و این همانیست کە حاکمان خواب آن را دیدەاند.
بە نظر می رسد خواب خامنەای و اعوان انصار دارد تعبیر می شود، و انتخابات در شرایطی کە باب میل آنهاست پیش بردە می شود.
تحریم انتخابات خودبخود یک کنش سیاسی نیست، کنش سیاسی آنجاست کە تحریم بتواند برنامە حاکمان را بهم بریزد.
