ناسیونالیسم یک ایدە سیاسی است. ایدەای ناظر بر تشکیل دولت، عمدتا بر اساس تئوری ملت ـ دولت. ناسیونالیسم در خود بە شیوەای خودبخودی حامل هیچ ایدەای برای زندگی بهتر برای آحاد ملت معتقدە نیست، بلکە بیشتر در فکر ایجاد قدرت سیاسی است. بنابراین شاهد آن هستیم کە علیرغم داستان سرائی های ناسیونالیستها در مورد ملت و در مورد اینکە چگونە می خواهند ملت مطبوع خود را بە اوج برسانند، اما شاهد آن هستیم کە آنان از این امر عملا عاجز هستند. در واقع بە اوج رسانیدن ملت بعدها صورت می گیرد، آن هم البتە در صورت حضور چپ در جامعە کە بە رفرمهای اجتماعی و اقتصادی بە نفع تودەهای پائین دست می زند.
ناسیونالسیم در حقیقت بە ملت بە عنوان وسیلە می نگرد، وسیلە ایجاد دولت و قدرت سیاسی. برای آنان قدرت سیاسی از همە چیز برتر و مهمتر است. همە می شنویم کە چگونە ناسیونالیستها در سرودهایشان می سرایند کە “همە ما در راە توایم ای آب و خاک، همە برای تو!” در ناسیونالسیم انسان در ردە چندم قرار دارد. خاک و مرز مهم ترند، فرهنگ مهمتر است از خود انسانها. برای همین برای آنان خیلی راحت است کە جنگ بیافروزند و تا ابد هم آن را ادامە بدهند. جنگ و نفرت، هم ذات و همدم ابدی ناسیونالیسم است.