۲۸ سال پیش، هزاران زندانی سیاسی که مطابق قوانین جمهوری اسلامی به حبسهای مختلفی محکوم شده و در حال گذراندن دورۀ محکومیت شان بودند، بنا به حکمی از آقای روح الله خمینی مورد “محاکمۀ” مجدد قرار گرفته و اعدام شدند.
انتشار فایل صوتی از جلسه آقای منتظری با هیئت مسئول و مأمور اجرای حکم مذکور، که شامل تنی چند از صاحب منصبان کنونی در دولت روحانی و در حکومت جمهوری اسلامی است، این جنایت را حتی تا حد حقوقی نیز محرز کرده است. پس دور از انتظار نیست که شاهد انواع انکارها، کج نمائی ها و نعل وارونه زدنها در جستجوی عاملان و آمران این جنایت باشیم.
بنا به گزارش روابط عمومی “مجمع تشخیص مصلحت نظام”، روز شنبه ۲۷ اوت ۲۰۱۶، اکبر هاشمی رفسنجانی در جلسۀ این مجمع گفته است که “موج انتقادها از اعدام هزاران زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ برای خدشه وارد کردن به احمد خمینی و دیگر اعضای خاندان خمینی ایجاد شده است.” بنا به این گزارش رفسنجانی در جلسه این نهاد گفته است: “یکی از اهداف شوم دشمنان از طرح مسائل اخیر، خدشه وارد کردن به جایگاه مرحوم حاج احمد آقا و بیت معزز امام در جامعه است که نباید اجازه داد به اهداف خود برسند.”
بسیار خوب، حرفی نیست! می توان از رفسنجانی پذیرفت که احمد خمینی، دستکم در این جنایت ضد بشری خدشه ناپذیر است. پس چاره ای نمی ماند جز این که مسئولیت مقدم را متوجه شخص آقای روح الله خمینی کنیم؛ زیرا جنایت محرز است. خود رفسنجانی دانسته یا نادانسته از اعدام هزاران زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ سخن می گوید. رفسنجانی مختار است مسئولیت مقدم روح الله خمینی یا احمد خمینی در این جنایت را، هر کدام را که او می خواهد، بپذیرد. اما چاره ای نیست، یکی را باید بپذیرد. حتی می توان تصور کرد او “احمد آقا” را در کنف حمایت می گیرد تا آدرس شخص روح الله خمینی را بدهد.
