آقای میرحسین موسوی یازدهمین بیانیه خود را پیرامون رویدادهای بعد از انتخابات منتشر کرد. او در این بیانیه مواضع روشنتر و شفافتر نسبت به سابق اتخاذ کرده، بر استیفای حقوق از دست رفته ملت و بر ایستادگی در مقابل سازماندهندگان کودتای انتخاباتی پای فشرده، از آزادی عقیده، بیان، آزادی انتخاب کردن و انتخاب شدن و حق انتقاد دفاع کرده، مشخصات تشکل فراگیر را بیان نموده و پلاتفرم ۹ مادهای برای برونرفت از وضعیت بحرانی را ارائه داده است. در بیانیه آنچه بارز است توجه آقای موسوی به نظرات و نقد سازمانها و فعالین سیاسی است که در رسانهها منتشر شده است. او در این بیانیه تا حدودی بین دیدگاههای خود نسبت به جمهوری اسلامی و قانون اساسی با آنچه در پلاتفرم آمده است، فاصله انداخته و بر پلورالیسم سیاسی، تنوع و تعدد باورها و نگرش ها در جامعه و بر ” …. همزیستی مسالمتآمیز سلیقه ها و گرایشها، و اقشار، اقوام، مذاهب و ادیان گوناگونی که در این سرزمین پهناور زندگی میکنند اذعان به وجود تنوع و تعدد شیوههای زندگی و اجتماع بر کانون آن هویت دیرینه ای است که آنان را به یکدیگر پیوند میزند.” تاکید کرده است. آقای موسوی به سرشت استبدادی جریان حاکم پرداخته و نوشته است: “تاریخ به روشنی نشان میدهد که هر گاه حکومتها خواستهاند به سوی محو تعدد و تنوع موجود در جوامع بشری دست دراز کنند، چارهای جز متوسل شدن به چهرههای ظاهرا گوناگون اما در جوهر یکسان استبداد نداشتهاند، … پس از حوادثی که در این مدت کوتاه بر جامعه ما گذشت کیست که نداند وضعیتی که ایران امروز در آن قرار دارد حاصل استیلای چنین طرز تفکر اشتباهی بر تصمیمگیریهای کلان کشور است.” آقای موسوی در بیانیه با موضوع مبرم تشکل فراگیر تماس گرفته و ضمن برخورد مثبت با امر حزبیت، جایگاه تشکل فراگیر را تعیین و تمایزات آن را با حزب مشخص نموده است. او بر این نکته درست دست گذاشته است که تشکل فراگیر نه برپایه برنامه حداکثر، بلکه باید براساس حداقل نکات مشترک شکل گیرد. امری که مورد خواست ما بود و ما در اعلامیه سازمان مطرح کرده بودیم. در بیانیه به آزادی، عدالت اجتماعی و رابطه آندو پرداخته شده و این حکم پایهای بیان گردیده است که “آزادی زمانی دوام دارد که با عدالت توام باشد”. بیانیه کمابیش ساختار تشکل فراگیر را توضیح داده شده اما به عنصر هماهنگی نپرداخته است. طبعا تشکل فراگیر، رهبری به مفهوم حزبی را بر نمیتابد ولی بدون هماهنگی و تعیین خطوط کلی نیز، شبکه موجود نمیتواند مولفههای آن را به هم پیوند دهد و اراده واحدی را پدید آورد. شعار و پلاتفرم لازمه تشکل فراگیر است ولی کافی نیست. در سخنان سخنگوی آقای موسوی که چندی پیش اظهار شد، شورای هماهنگی مطرح شده بود. ولی در بیانیه سخنی از آن در میان نیست. در حالی که شرط شکلگیری تشکل فراگیر و تداوم حیات آن، وجود ارگان هماهنگ کننده است. هماهنگی با احزاب، تشکلها و فعالین. ارگان هماهنگ کننده میتواند از ترکیب نیروهای شاخص جنبش اعتراضی شکل گیرد. پلاتفرم ۹ مادهای مطالبات جنبش اعتراضی را بازتاب داده است. در ماده آخر به درستی جلوگیری از مداخله نظامیان در امور سیاسی و در فعالیتهای اقتصادی قید شده است. اما در پلاتفرم به صراحت آزادی فعالیت احزاب سیاسی از جمله احزاب مخالف بیان نشده است. در حالیکه امروز ضرورت دارد که از آزادی فعالیت احزاب به صورت روشن دفاع شود. به باور ما پلاتفرم ارائه شده در بیانیه شماره ۱۱ آقای موسوی، میتواند مبنای گفتگو بین نیروهای جنبش اعتراضی برای ایجاد تشکل فراگیر باشد. تشکلی با خصلت شبکهای که دربرگیرنده گرایشهای مختلف فکری ـ سیاسی است. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۱۸ شهریور ۱۳۸۸ (۹ سپتامبر ۲۰۰۹)
