چرا این همه هیاهو بر سر لخت شدن گلشیفته فراهانی

تصاویر نیمه برهنه گلشیفته فراهانی، بازیگر مطرح سینما، انگار آب به لانه مورچه گان ریخته است. همه مرتجعین حکومت اسلامی و جناح های آن و هم چنین برخی گرایشات ناسیونالیست و ناموس پرست و متعصب و مردسالار، یکی پس از دیگری گلشیفته را به «بی اخلاقی» و غیره  متهم می کنند. از سوی دیگر، برخی نیز این اقدام گلشیفته را به اعتراض سیاسی علیه زن ستیزی حکومت اسلامی، نسبت می دهند. سئوال این است که چرا این همه هیاهو بر سر لخت شدن گلشیفته راه افتاده است؟ در حالی که او در سال ۲۰۱۰ در فیلم «جای اژدها»، با بازیگر مرد فیلم «دوگاری اسکات»، نیمه عریان هم خوابگی می کند این همه هیاهو راه نینداخته بودند.
در هر صورت، هر چه تابوهای ارتجاعی ضدزن و ناموپرستی در جامعه شکسته شود به نفع زنان، آزدی خواهان، برابری طلبان و کل چون جامعه ماست!
وب سایت فرانسوی زبان «مادام لا فیگارو»، چند روز پیش کلیپی ویدئویی روی وب سایت خود قرار داد که در آن هفت بازیگر نامزد جایزه سزار، اسکار سینمای فرانسه، در حال برهنه شدن دیده می شوند. گلشیفته فراهانی، یکی از این بازیگران است.
این فیلم جزء مجموعه ای است که از هفت بازیگر جوانی که نام شان برای نامزدی بخش بهترین «بازیگر مستعد» جوایز سینمایی سزار مطرح شده است، تهیه شده است که آن ها را در حال عریان شدن نشان می دهد.
پس از آن که فیگارو، تصویر نیمه برهنه گلشیفته فراهانی بازیگر سابق سینمای ایران را در فرانسه منتشر کرد، جنجال فراوانی در میان هواداران این بازیگر به خصوص در شبکه های اجتماعی از جمله فیس بوک به وجود آمد. تا آن جایی که گروهی عکس برهنه این بازیگر را در صفحات خود قرار دادند و گروه دیگری از هواداران آن پس از نام بردن از وی با عناوینی چون بی حیا و…، از صفحات هوادارانش خارج شدند تا در نهایت گلشیفته فراهانی که حرکتش حتی از سوی نزدیک ترین بستگانش نیز انکار شده بود، با توجه به حجم نقد به این رفتارش عقب نشینی کرده و تصویر نخستش از وب سایت منتشرکننده حذف شود.
اما بعد از گذشت تقریبا یک روز از انتشار عکس نیمه برهنه گلشیفته فراهانی در سایت «مادام لی فیگارو» و انتشار آن در سایت های اینترنتی و فیس بوک، عکس این هنرپیشه لحظاتی پیش از این سایت بدون هیچ گونه توضیحی برداشته شده است.
همه مرتجعین حکومت اسلامی و رسانه هایش سر و کله هم می زنند و موهای سر و ریش شان را می کنند که خلق الله به پا خیزید. زیرا اسلام به خطر افتاده و شرف و ناموس حکومت اسلامی بر باد رفته است. اما در عین حال، به نظر می رسد که حکومت اسلامی بدش نمی آید تا آن جا که در توان دارد در این مورد هیاهو و جنجال راه بیاندازد تا به زعم خود، توجه افکار عمومی جامعه به ویژه از تحریم بانک مرکزی ایران و احتمال تحریم نفت، فضای نگران کننده جنگی در منطقه خلیج فارس و داستان بستن تنگه هرمز، دیگر سیاست ها و اهداف وحشیانه آن علیه فعالین زنان، دانش جویان، نویسندگان، روزنامه نگاران، وبلاگ نویسان، کارگران، اعدام های روزمره اش و هم چنین گرانی و فقر و بی کاری به مساله دیگری منحرف گردد.
این در حالی است که در سال ۲۰۱۱، گلشیفته فراهانی در فیلم «جای اژدها»، با بازیگر مرد فیلم «دوگاری اسکات» را می بوسد و در تختخواب هتل با لباس خواب در کنار او می خوابد و صحنه های نیمه برهنه وی با دوگاری اسکات که نقش دوست پسر وی را دارد، سکانس های دیگر فیلم را شکل داده اند. اما در آن موقع حکومت اسلامی و رسانه هایش این چنین هیاهویی راه نیانداخته بودند.
همه سران و مقامات و مسئولین حکومت اسلامی، بر اساس ایدئولوژی اسلامی شان، زنان متعدد و ده ها صیغه دارند، شرم نمی کنند. اما به محض این که زنی کمی موهایش را از زیر روسری بیرون بیفتد دین و ایمان و ناموس شان بر باد می رود به طوری که با توهین و تهدید او را دستگیر می کنند و برایش پرونده «فحشا» درست می کنند. این چه حکومتی است که با نیمه برهنه شدن زنی در فرانسه، پایه های حکومت اسلامی را در ایران، به لرزه می اندازد؟! این حکومت جانی، آن چنان سانسور و اختناق و فقر و بی کاری را بر جامعه ایران تحمیل کرده است که آسیب های اجتماعی نظیر خودکشی، اعتیاد، تن فروشی، کلیه فروشی و غیره غوغا می کند.
علاوه بر تهدیدها و حملات حکومت اسلامی، جناح سبز این حکومت در خارج کشور و برخی ناسیونالیست های ناموس پرست و غیره نیز حملات وسیعی را علیه گلشیفته راه انداخته اند. مجموعه این حملات علیه او، از موضع ارتجاعی و ضدزن و ضدآزادی صورت می گیرد طبیعی است که هر انسان و جریان آزادی خواه و برابری طلب، این حملات به گلشیفته را شدیدا و با صدای بلند محکوم کند.
به علاوه، بر خلاف ادعای همه مرتجعین و زن ستیزان و مردسالاران، لخت شدن یک بازیگر سینما، تئاتر و رقص نه بی اخلاقی است و نه با شئونات اجتماعی تناقض دارد. از سویی، ما ارزش های اسلامی و اخلاقی اسلامی نداریم هر چه که در حکومت اسلامی هست لجن، وحشی گری، آدم کشی، آزادی کشی و زن ستیزی است.

از سوی دیگر، برخی دیگر نیز این اقدام شغلی گلشیفته را به اعتراض سیاسی نسبت می دهند. در صورتی که چنین چیزی واقعیت ندارد. گلشیفته، یک هنرمند و بازیگر است و در صحنه ای به وی این نقش را داده بودند که نیمه برهنه شود. بنابراین، این حرکت ایشان ربطی به یک حرکت اعتراضی علیه سیاست های ضدزن و ضدآزادی حکومت اسلامی و مردسالاری ندارد.
در این جا چند مثال بزنم که زنان در اعتراض به حکومت اسلامی، سنسگسار حکومت اسلامی در برلین و اوکراین و قاهره لخت شدند یک حرکت سیاسی سازمان دهی شده و در اعتراض به حاکمیت ها و در دفاع از زن و آزادی هایش بوده است.

اواسط فروردین سال ۱۳۷۹، کم تر از دو ماه بعد از پیروزی جناح اصلاح طلبان حکومت اسلامی در نمایش انتخابات مجلس ششم، هفده نفر از «اصلاح طلب حکومتی» و «روشنفکر» به برلین رفتند تا در کنفرانسی درباره «وضعیت آینده ایران» شرکت کنند. محمود دولت آبادی، اکبر گنجی، کدیور (همسر مهاجرانی)، حسن یوسفی اشکوری، کردوانی، علی افشاری، چنگیز پهلوان، حمیدرضا جلایی پور و…، در این کنفرانس شرکت داشتند.
کنفرانس برلین را بنیاد هاینریش بل و با حمایت حزب سبزهای آلمان که در آن زمان عضو ائتلاف حاکم در این کشور بود، برگزار کردند.
کنفرانس برلین که در روز ۱۷ فروردین ۱۳۷۹ برگزار شد اعتراض تعدادی از ایرانیان مخالف حکومت اسلامی را در پی داشت. تعدادی از حاضران در سالن شروع به شعار «مرگ بر حکومت اسلامی» کرده و علیه مقامات حکومت اسلامی و رییس جمهور وقت (خاتمی) شعار دادند.
فردای آن روز (روز دوم کنفرانس)، پلیس آلمان و برگزارکنندگان مقررات خاصی برقرار کردند و آن هایی که فکر می کردند از مخالفین حکومت اسلامی باشند به سالن راه نمی دادند.
در کنفرانس برلین، یک زن آزاده و بازیگر تئاتر ایرانی، به اسم «پروانه حمیدی» در اعتراض به حجاب و زن ستیزی حکومت اسلامی در حالی که بیکینی بر تن داشت با روسری اسلامی در مقابل آخوند سخن ران و مسئولین و طرفداران حکومت اسلامی راه رفت و سپس حجاب را پرتاب کرد و تعداد زیادی در داخل کنفرانس شعار «مرگ بر حکومت اسلامی»  سر دادند. یک مرد شکنجه شده در حکومت اسلامی نیز لخت شد و جای شکنجه هایش را نشان داد.

پنج دختر اوکراینی، روز پنج شنبه ۱۱ نوامبر ۲۰۱۰ – ۲۰ آبان ۱۳۸۹، با برهنه شدن در مراسم هفته فرهنگ و هنر حکومت اسلامی ایران در «کیف» پایتخت اوکراین، به حکم سنگسار سکینه محمدی آشتیانی اعتراض کردند.
به گزارش خبرگزاری ها، این زنان که عضو گروه فیمن (Femen) هستند، با حضور در این مراسم فرهنگی، که از سوی سفارت حکومت اسلامی در کیف ترتیب داده شده بود، برهنه شدند و به شعار دادن برای لغو حکم سنگسار پرداختند. ماموران سفارت این دختران را به زور از سفارت بیرون راندند.
سکینه محمدی آشتیانی، در سال ۱۳۸۴ از سوی دادگاهی در آذربایجان شرقی به اتهام «رابطه نامشروع» به ۹۹ ضربه شلاق محکوم شد و این حکم در مورد وی به اجرا در آمد، اما سپس با باز شدن پرونده قتل همسرش، پرونده اتهام زنای خانم محمدی آشتیانی بار دیگر به جریان افتاد و این بار وی به اتهام «زنای محصنه» به سنگسار و به اتهام مشارکت در قتل همسرش به اعدام با طناب دار محکوم شد. انتشار محکومیت خانم محمدی آشتیانی به سنگسار موجی از اعتراضات را در ایران و جامعه جهانی بر انگیخت که به دنبال بالا گرفتن این اعتراض ها، رییس دادگستری آذربایجان شرقی اعلام کرد که «با وجود قاطعیت و لازم الاجرا بودن حکم» و با دستور ریاست قوه قضائیه، اجرای حکم سنگسار خانم محمدی آشتیانی به طور موقت متوقف شده است. وی هنوز هم در زندان به سر می برد.

علیا ماجده المهدی، دختر ۲۰ ساله مصری، چندی پیش عکس لخت خود را بر روی فیس بوک، توئیتر و وبلاگ شخصی اش منتشر کرد.
به گزارش خبرگزاری ها، این دختر شجاع مصری از اقدام خود به عنوان «جنبش آزادی خواهی آنلاین» نام برده است. العربیه، گزارش داده است: «هنگامی که وی روز یک شنبه گذشته به عنوان نخستین دختر عرب دست به چنین اقدامی زد و دیوارهای حیا در جوامع عرب را شکست، هزاران نفر از کاربران خشمگین و هم چنین هواداران علیا نسبت به این جنجال واکنش نشان دادند.»
علیا، در وبلاگ شخصی خود که آن را «مذکرات ثائره» (یادداشت های یک زن انقلابی) نامیده است، در زیر عکس خود نوشته است: «نخست درباره زنانی که در آغاز دهه ۷۰ میلادی در دانشکده هنرهای زیبا به عنوان مدل در برابر نقاشان مرد لخت می دند قضاوت کنید و کتاب های هنری را پنهان کرده، مجسمه های برهنه را بشکنید، سپس در برابر آینه لخت شوید و بدن های خود را که با دید تحقیرآمیز به آن ها نگاه می کنید به آتش بکشید تا پیش از فرستادن اهانت هایی با مضمون تبعیض جنسی به من و نفی حق آزادی بیان من، برای همیشه از عقده های جنسی خود رها شوید.»
این دختر مصری پیش تر خود را عضو جنبش شش آوریل معرفی کرده بود. جنبش شش آوریل یکی از نهادهایی است که تظاهرات علیه حسنی مبارک، رییس جمهور پیشین مصر را رهبری کرد.

باید با صدای بلند این اقدام شجاعانه و سیاسی این زنان در اعتراض به سیاست های زن ستیزی و سنسگسار و مردسالاری حکومت اسلامی ایران و مصر، ارج گذاشت و تحسین کرد.
به این ترتیب، اقدام خانم گلشیفته فراهانی، هیچ شباهتی به اقدام این زنان نداشته و صرفا در رابطه با شغل اش بوده و نقشی که کارگردان به وی داده بود. بنابراین، رنگ و بوی سیاسی دادن به این مساله هم غلط است و هم واقعیت ندارد. بهتر است هر چیزی را سر جایش قرار دهیم و اغشتاش فکری در جامعه به وجود نیاوریم.
اما حتی اگر هم فرض کنیم این اقدام گلشیفته، برای جلب توجه، خودنمایی و ترویج خود برای گرفتن نقش در فیلم های هالیوودی باشد، حق طبیعی اش است.
مسلما، هرگونه مقابله با تابوهای رایج در مقابله با سیاست های ضدزن حکومت اسلامی و سرکوب سیستماتیک زنان و عکس العملی بر حق است. از این رو، کسانی که نمی خواهند عکس های برهنه گلشیفته را ببینند، نگاه نکنند تا احساسات مذهبی و ملی و ناموسی شان تحریک گردد. این حق مسلم گلشیفته و همه انسان هایی است که هر طوری دوست دارند عکس و فیلم و نظر خود را پخش کنند.
مسلم است که همه انسان ها، به ویژه زنان صاحب جسم خودشان هستند. یعنی خودشان تعیین می کنند که چه نوع لباسی بپوشند و یا به مناسبت هایی لخت شوند و غیره. هیچ دولتی و حزبی حق ندارد مانع آزادی بیان، قلم، نظر، تصویر و غیره فعالین سیاسی، فرهنگی، هنری و اجتماعی گردد.
بی شک، از آن اقدامات فرهنگی و هنری و اجتماعی و حرکتی که تابوهای ارتجاع مذهبی، مردسالاری و ناموس پرستی را بشکند باید حمایت کرد. چنین حرکت هایی نه تنها به ضرر جامعه نیست، بلکه برعکس در جوامعی چون جامعه ما که آپارتاید جنسی حاکم است و سرکوب سیستماتیک زنان یکی از سیاست های دایمی و پایه ای حکومت ضدزن و ضدآزادی اسلامی، از همان روزهای نخست به قدرت رسیدنش تا به امروز تشکیل داده، تاثیر مثبت دارد. به همین دلیل حکومت اسلامی، همواره تلاش می کند حتی اتاق خواب های شهروندان را نیز زیر کنترل پلیسی خود داشته باشد و هرگونه حرکت آزادی خواهانه و برابری طلبانه زنان را برای ایدئولوژی مذهبی و حکومت خود خطرناک می داند.
نهایتا امروز بیش از هر زمان دیگری از تاریخ بشر، نقش زنان در تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه بسیار چشم گیر و مهم است. از این رو، هیچ انقلابی، بدون حضور زنان به اهداف خود نمی رسد و بدون آزادی زنان، بحث از آزادی در جامعه نیز غیرواقعی و توهم است.

شنبه یکم بهمن ۱۳۹۰ – بیست و یکم ژانویه ۲۰۱۲