دو روز پیش در حالی کە هنوز جهان از وحشت افتادن “مادر بمب ها” بر روی یکی از پایگاە های زیرزمینی داعش کە در یک آن دە ها نفر را کە گفتە می شود تروریست بودند کشت، در نیامدە بود و ترامپ هنوز در نشئگی وحشتی کە با انداختن این بمب ١۶ میلیون دلاری در جهان بە وجود آوردە بود بە سر می برد، یک گروە ١٠ نفرە از تروریست های طالبان با یورش بە یک پایگاە نظامی شمار زیادی از افسران و سربازان افغان را بە قتل رساندند و تعداد زیادی را نیز مجروح کردند. بە احتمال قوی آن طور کە از خبرهای منتشر شدە برمی آید، تعداد کسانی کە در این تهاجم طالبان بە قتل رسیدند، باید بیش از تعداد کسانی باشد کە توسط “مادر بمب ها” کشته شدند.
این کنش و واکنش میان آمریکایی ها و طالبان بار دیگر نشان داد کە اگر چە می توان با چنین اقداماتی بە گروە های تروریستی کە در یک کشور پراکندە اند صدماتی را وارد کرد و تعدادی از آنان را با صرف هزینە سنگین کشت، ولی حتی با استفادە از”مادر بمب ها” هم نمی توان جریانات تروریستی را بە کلی ریشە کن کرد و مانع ادامە فعالیت های تروریستی آنها شد و بە بهانە مقابلە با تروریسم، و ایجاد هراس آن نظم جهنمی را کە هئیت حاکمە جدید آمریکا و ترامپ در پی آن است، در جهان مستقر و قدرت تضعیف شدە آمریکا را احیا کرد.
در واقع مدتهاست مشخص شدە کە دخالت نظامی امریکا و غرب در افغانستان بە رغم هزینە های هنگفتی کە برای این کشور ها در پی داشتە بە طور کامل شکست خوردە و دیر یا زود امریکا بە خاطر هزینە های سنگینی کە حضورش در افغانستان دارد، مجبور خواهد شد مانند اکثر کشورهای متحد خود نیروهایش را از افقانستان خارج کند.
بە عبارتی پیامد استفادە از “مادر بمب ها” در افغانستان ممکن است بە جای تضعیف تروریسم بە تقویت آن یاری رساند و حتی روند خروج نیروهای امریکایی از این کشور را تسریع نماید.
بە یک معنی می توان گفت، یک گروە کوچک تروریستی کە از هیچ لحاظ قابل قیاس با ابرقدرت بزرگ جهان نیست، با یک عملیات، ابهت سلاح مخوف ترامپ و هم زمان با آن ابهت سیاست نظامیگرایانە دولت جدید امریکا را شکستە و یکی از مناطق نفوذ این کشور را بیش از گذشتە برایش ناامن کردە است.
شاید اگر نتیجە انداختن این بمب از پیش برای دولت آمریکا قابل پیش بینی بود، این دولت مبادرت بە چنین اقدامی نمی کرد. اما حالا کە این طور شدە ترامپ دیگر نە می تواند همە افغانستان را برای کشتن تروریستها با این بمب ها زیر ورو کند و نە می تواند تن بە این شکست بدهد.
تفاوت دولت اوباما با ترامپ در این بود کە دولت اوباما بهتر از دولت ترامپ می دانست چگونە از منافع دولت آمریکا در ماورای مرزهای این کشور مراقبت کند و فهمیدە بود کە امروزە آمریکا دیگر در موقعیتی نیست کە بتواند هر کاری کە دلش خواست با دیگران بکند. اما ترامپ و دولتش نمی خواهند این واقعیت آشکار را بپذیرند و بە غلط تصور می کنند کە گویا می توانند با نظامیگری بیشتر نفوذ از دست رفتە امریکا را باز گردانند.
تروریسم در منطقە متأسفانە ریشە در فقر و فلاکت و بیعدالتی و ناامیدی گروە کثیری از مردم منطقە از آیندە شان دارد. تا زمانی کە وضعیت بە همین منوال است سرکردگان جریانات تروریستی کە توسط کشورهای رقیب و متخاصم اجیر و تجهیز می شوند دستشان برای سربازگیری از میان این انبوە سرخوردگان عاصی باز خواهد بود و با هیچ بمبی ولو با “مادر بمب ها” هم نمی شود ریشە تروریسم را از بیخ و بن سوزاند. اگر ارادە واقعی برای مقابلە با تروریسم در جهان وجود می داشت، راهش، قطع حمایت مالی و نظامی کشورها و همزمان با آن صرف هزینە های نظامی برای بهبود شرایط زندگی دشوار مردم منطقە می توانست باشد. اما متأسفانە چنین ارادەای را نزد کمتر کسی از مدعیان مبارزە با تروریسم می شود یافت.
طالبان و داعش اصولا بدون حمایت کشورهای دیگر و سوءاستفادە از نارضایتی و عصیان مردم فقیر و درماندە، نە می توانستند بە وجود بیایند ونە می توانند عملیات تروریستی شان را در چنین ابعادی کە هست ادامە دهند. این همە سلاح و مهمات را کە استفادە می کنند از کجا بە دست می آورند؟ اگر کسی پشت آنها نیست چگونە می توانند مخارج سنگین اعضا و عملیات شان را تامین کنند؟
