نامه سرگشاده هیات موسس سندیکای کارگران شرکت واحد به خاتمی
شرکت واحد، فعالان سندیکایی را مورد اذیت و آزار قرار میدهد
هیات موسس و احیای سندیکای کارگران شرکت واحد تهران با ارسال نامه ای به رییس جمهوری، خواستار بازگشایی رسمی سندیکای این شرکت شدند. در این نامه آمده است :
طبق اسناد معتبر حقوق بین المللی که از تصویب برخی از آنها بیش از نیم قرن می گذرد, کارگران همه کشورها در رشته های مختلف تولیدی, صنعتی، کشاورزی و خدماتی برای دفاع و پیگیری حقوق صنفی – اجتماعی خود و گسترش عدالت اجتماعی، اقتصادی در همه کشورهای جهان، حق دارند بدون دخالت دولت ها و کارفرمایان و یا هر قدرت دیگری سندیکای خود را مطابق با منشور جهانی حقوق سندیکایی تشکیل دهند.
در ادامه آمده است : کارگران کشور عزیزمان ایران نیز از سال های انقلاب مشروطیت تا دوران سرکوب ساواک، تشکیلات سندیکایی خود را ایجاد و از منافع آن بهره مند بوده اند و سندیکاها نیز در پیروزی انقلاب نقش عظیمی را ایفا نمودند. اما متاسفانه از اوایل دهه ۱۳۶۰ به دلیل شرایط خاص عدالت اجتماعی و دفاع از حقوق مستضعفان، سندیکاهای کارگری ایران و از جمله سندیکای کارگران شرکت واحد با وجود تلاش ها، کوشش ها و زندانی شدن نمایندگان وقت سندیکا، بیش از بیست سال است که از ادامه فعالیت سندیکایی جلوگیری شده و در نتیجه نداشتن سندیکا در طی سالیان گذشته، هم اکنون اکثریت زحمتکشان شرکت واحد تهران که وظیفه حمل و نقل میلیون ها شهروند تهرانی و شهرستانی را با وجود شرایط سخت کار در ترافیک کشنده تهران و آلودگی بیش از حد محیط کاری در تعمیرگاه ها و توقفگاه های پراکنده در تهران و اطراف آن بعهده دارند، دستمزدشان زیر خط فقر قرار دارد. به همین دلیل اکثریت کارکنان شرکت واحد در شرایط بسیار سخت اقتصادی به سر می برند و همیشه شرمنده خانواده خود می باشند و به قول معروف صورت خود را با سیلی سرخ می کنند، اینک با توجه به تلاش های کارگران و همکاری سازمان بین المللی کار و وزارت کار دولت جمهوری اسلامی ایران، سیاست رعایت حقوق بنیادین کار و سه جانبه گرایی شرکای اجتماعی و اجرای مقاوله نامه ها و توصیه نامه های سازمان بین المللی کار از جمله مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ که در دستور کار قرار گرفته است و هیات های سندیکایی کارگری جهانی و منطقه ای از جمله رهبران سندیکایی کارگران کشور عراق که در اشغال ارتش متجاوز دولت امریکا قرار دارد، مهمان کشورمان بوده اند، ما گروهی از کارگران شرکت واحد تهران تحت عنوان هیات موسس و احیای سندیکای کارگران شرکت واحد، جهت بازگشایی سندیکای خود طبق مقاوله نامه های بین المللی مربوطه تلاش هایی را آغاز و در اولین گام، نامه هایی در تاریخ ۱۹/۷/۸۳ به شماره ۶۱۷۶۹ و ۲۱/۷/۸۳ به شماره ۶۲۳۷۵ به وزیر و معاون وزیر کار ارسال و بازگشایی سندیکای خود را مطرح نموده و در ادامه کوشش هایی جهت آگاهی و آشنایی همکاران انجام داده و می دهیم. در ادامه آمده است: متاسفانه اداره حراست شرکت واحد بر خلاف سیاست های جدید دولت به شیوه های گوناگون، افراد پیگیر و خواستار تشکیل سندیکا را تحت فشار، مضایقه و آزار و اذیت قرار داده که از آن جمله :
۱- جابجایی محل کار به دورترین نقاط ممکن تهران و بعضا بدون سرویس ایاب و ذهاب که ساعت ها وقت در رفت و آمد تلف می گردد .
۲- جلوگیری از ارتقا مرتبه شغلی و قطع قسمتی از حقوق دریافتی
۳- قطع نمودن اضافه کاری
۴- احضارهای غیر قانونی به دفاتر مختلف حراست و ایجاد رعب و وحشت و تهدید به اخراج و انتقال به نقاط دوردست
۵- جوسازی های منفی و گسترده و حتی اقدام جهت اخراج یک نفر از فعالین سندیکایی و دیگر اقدامات مشابه.
در پایان این نامه آمده است : حال با توجه به ستمهایی که بر ما می شود و با عنایت به اینکه کارگران ایران و از جمله کارگران شرکت واحد در سال های انقلاب و سال های جنگ تحمیلی بیشترین هزینه های جانی و مالی و سختی ها را تحمل نموده اند و با توجه به اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و حقوق شهروندی و حقوق بین المللی کارگران و اصل گسترده عدالت اجتماعی و اقتصادی و جلوگیری از فقر و فساد، از جنابعالی بعنوان بالاترن مقام اجرایی کشور درخواست می نماییم جهت جلوگیری از اجحاف و فشارها و رفتارهای غیر قانونی گفته شده و حق تشکیل و بازگشایی سندیکای کارگران شرکت واحد که مدت بیست سال از آن محروم بوده ایم , دستورات لازم را صادر فرمایید .
در اعتراض به عدم دریافت ۹ ماه حقوق
کارگران ” نساجی پارس ایران ” راهپیمایی کردند
۸۰ کارگر شرکت ” نساجی پارس ایران” جهت بازگو کردن مشکلات خود، از محل کارخانه تا دفتر نمایندگی ولی فقیه در رشت راه پیمایی کردند. به گزارش خبرنگار ایلنا مرکز گیلان، عده ای از نمایندگان کارگران، با نماینده ولی فقیه و امام جمعه رشت دیدار و مشکلات خود را بازگو کردند.
در این دیدار کارگران اظهار داشتند که دیگر نمی توانیم جوابگوی خانواده خود باشیم، ضمن آن که هیچ کس پاسخگوی ما نیست.
بنابراین گزارش، نمایندگان کارگران اعلام کرده اند که اگر مشکلاتشان پیگیری نشود، پای پیاده راهی تهران خواهند شد.
” محمدیعقوبی”، دبیر اجرایی خانه کارگر گیلان، با حضور در جمع کارگران اظهار داشت : مشکلات نساجی پارس ایران در کمیسیون کارگری مطرح شده است و اخیرا نیز نامه ای توسط استاندار گیلان به وزیر صنایع نوشته شد تا از واگذاری بی رویه واحدهای تولیدی به بخش خصوصی جلوگیری شود.
وی ادامه داد: کارگری که ۹ ماه حقوق نگیرد، مطمئنا مشکلات بسیاری را در پیش روی خواهد داشت و برای رفع مشکلات وی و رهایی کارگر از بحران، همت همه مسئولین واجب است.
” نساجی پارس ایران ” یکی از بهترین کارخانه های نساجی کشور بوده است که حدود ۹ ماه است، کارگران آن حقوق نگرفته اند.
اعتصاب معدنچیان البرز علیه خصوصی سازی
۸۰۰ کارگر “معدن زغال سنگ البرز غربی از ۱۲ روز قبل در اعتصاب بسر می‌برند. کارگران اعتصابی به خصوصی سازی غیر قانونی معدن و اخراج کارگران اعتراض دارند اما مقاماتی که تاکنون با اعتصابیون مذاکره کرده اند منکر خصوصی سازی و خطرات معیشتی و شغلی شده اند که کارگران را تهدید می‌کند.
یکی از نمایندگان کارگران گفته است:
بدنبال زلزله سال ۱۳۶۹ معدن را به صورت مقطعی به پیمانکار واگذار کردند و به بهانه کاهش بار مالی ۳۶۰۰ کارگر این معدن را به ۸۰۰ نفر تقلیل دادند. این کارگران که در غالب موارد بیش از ۱۶ سال سابقه کار داشتند. از سال ۱۳۸۰ شرکت ” تهیه و تولید” به بهانه کیفیت نامناسب، بلوک شمالی این معدن را تعطیل کرد که با این اقدام نیز ۱۷۴ کارگر دیگر به خیل بیکاران کشور پیوست.
منطقه لوشان به دلیل کوهستانی و کویری بودن امکان اشتغال زایی در بخش‌های کشاورزی را ندارد و از سه روستای ” رحمت آباد” , “خورگام ” و ” فاراب ” در حال حاضر ۷۰ هزار خانواده کارگر از اشتغال به کار در این معدن ارتزاق میکنند.
این نماینده کارگری اضافه کرد:
حتی در ملاقات حضوری با ریاست جمهوری در جریان بازدید وی از لوشان، به صورت مستقیم مشکلات را مطرح کردیم که ایشان در حضور جمع دستور اکید دادند که معدن را نباید تعطیل کنید، زیرا موقعیت منطقه به خطر می‌افتد. حتی دیوان عدالت اداری به نفع کارگران رای داده است، اما بازهم مدیریت از اجرای آن سرباز زد.
در سال ۱۳۶۹ به یکباره با پیمانکاری رو به رو شدیم که مدیریت این شرکت پیمانکار، ریاست حراست سابق معدن البرزغربی بود. او درعمل کاری انجام نمی داد، فقط حقوق را از کارفرما می‌گرفت و به کارگران پرداخت می‌کرد و در این میان مبالغ هنگفتی را بدون تحمل کوچکترین زحمتی به جیب زد.
شورای تامین تشکیل و در آن به کارگران حق داده شد و فرمانده سپاه و حوزه سیاسی – امنیتی شهرستان نیز براجرای آن مهرتایید زد، اما هیچ یک از مسئولان حاضر به پذیرفتن مصوبات قانونی نبوده و از اجرای آن سرباز میزنند. نتیجه این خودسری اعتصابی است که اکنون به پایان دو هفتگی آن می‌رسیم.
رواج قرار دادهای سفید امضا د ر خوزستان و ایلام
بر اساس گزارشات منتشرشده قرارهای سفید امضاء هرروز که می گذرد د ر کارخا نه ها و موسسات تولیدی وخدماتی رواج بیشتری پیدا می کند و دامنه آن به سراسر کشور گسترش می یابد . طبق آخرین گزارشات کارخانه های مواد غذایی خوزستان با گرفتن قراردادهای بدون امضاء از کارگران خود آنها را برده وار استثمار کرده و هرگاه کارگری اعتراضی کند او را بدون پرداخت هر گونه حق و حقوق اخراج می کنند . د ر واحد های تولیدی و خدماتی استان ایلام نیز از این لحاظ وضعیت بهتری ندارد و حداقل در هفت کارخانه این استان کارگران مجبورند با قرارداد سفید امضاء کار کنند.
بیست و پنج هزار تومان حقوق ماهیانه!
حقوق کارگران شرکت نازان فیروزه که در شرایط بسیار دشواری کار می کنند تنها ۲۵ هزار تومان در ماه است این در حالی است که قیمت اجاره خانه د ر شهر نیشابور ماهیانه ۱۰۰ هزار تومان است. لازم به یادآوری است که اکثریت کارگران شرکت نازان فیروز نیشابور را زنان تشکیل می دهند.
۷۰ هزار تومان حقوق ما هیانه در شرکت نفت آبادان
کارگران پیمانی نفت آبادان ماهیا نه ۷۰ هزار تومان حقوق می گیرند. در حالیکه شورای عالی کار رژیم حداقل دستمزد کارگران در سال گذشته را ۱۰۶ هزار تومان اعلام کرده است. اما حقوق ماهیانه ۴۰۰۰ نفر از کارگران پیمانی شرکت نفت آبادان ۷۰ هزار تومان است. به گفته یکی از کارگزاران رژیم در امور کارگری، حداقل حقوق کارگران با توجه به هزینه های زندگی می بایستی مبلغ ۲۵۰ هزار تومان در ماه باشد.
حداقل د ستمزد کارگران باید د ر ماه ۲۵۰ هزار تومان د ر ماه باشد
بنا به گفته سیروس نجف لوئی حقوق کارگران آنقدر کم است که اگر مجلس قیمت ها را هم تثبیت کند باز کارگران از انجام امورات زندگی خود عاجزند. به گفته وی حداقل د ستمزد کارگران می بایست از ۱۰۶ هزار تومان د ر ماه به ۲۵۰ هزار تومان افزایش یابد تا کارگران بتوانند زندگی خود را اداره کنند. قابل ذکراست که همه ساله با نزدیک شدن نوروز که شورای عالی کار برای تعین حداقل میزان دستمزد و افزایش آن تشکیل جلسه می دهد، گردانندگان خانه کارگر به صحنه می آیند و خواهان افزایش حداقل حقوق کارگران می شوند . اما در نهایت نماینده آنها در شورای عالی کار با نمایندگان کارفرما و دولت کنار می آیند بدون اینکه امتیازی از آنها برای کارگران بگیرند یا اقدامی برای سازمان دادن اعتراضات کارگران که از کمبود دستمزد و گرانی هزینه های زندگی به ستوه آمده اند کاری انجام دهند. کارگران نیز به تجربه آموخته اند که نباید امیدی به گفته های این گونه افراد داشته باشند و می دانند که در نهایت در ایران حرف، حرف کارفرما و صاحب سرمایه است.
بیکاری در میان فارغ التحصیلان موسسات آموزش عالی
براساس تحقیقاتی که توسط دکتر جواد صا لحی یکی از استادادن ایرانی دانشگاه ویرجینیا در آمریکا انجام شده است ۴۲ در صد زنان تحصیل کرده در گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ سال بیکارهستند. در صد بیکاری در میان مردان این گروه سنی ۲۲ در صد است.
در آمد ماهیانه ۵ میلیون ایرانی بین ۲۵ تا ۵۰ هزار تومان است
بر اساس گزارش توسعه سال ۲۰۰۵ که توسط بانک جهانی انتشار یافته است، ۵ میلیون ایرانی در آمدی کمتر از ۵۰ هزار تومان در ماه دارند. درقسمت د گری از این گزارش گفته میشود که یک میلیون و چهار صد هزار ایرانی درآمدشان کمتر از ۲۵ هزار تومان در ماه است و ۲۰ د ر صد جمعیت ثروتمند ایران ۱۰ برابر،۲۰ صد از جمعیت فقیر ایران در آمد و هزینه دارند.
