روز شنبە، دهم اکتبر رسانه ها و خبرگزاری‌ها، از کشتە شدن حداقل ٨۶ نفر و مجروح شدن تعداد بسیاری از کسانی کە بنا بە دعوت اتحادیە های کارگری، احزاب چپ و سایر نهادهای دمکراتیک و احزاب کردی و ترقی خواە با شعار« رد خشونت و صلح» در مقابل ایستگاە راە آهن آنکارا اجتماع کردە بودند، در پی ۲ انفجار مهیب، خبر دادند.
چندی پیش نیز در یکی دیگر از تجمع های نیروهای چپ و دمکراتیک ترکیە کە با همین هدف تشکیل شدە بود دست‌کم ٣٠ نفر ازمخالفان خشونت و طرفداران صلح و دمکراسی، کشتە شدند.
این جنایات در پی شکست حزب اردوغان در انتخابات گذشتە و ناکامی این حزب در تشکیل دولت و انحلال مجلس بوقوع می پیوندند؛ و قراین متعدد دیگر، مانند، شکستن آتش بس و قطع مذاکرات صلح با «پ کا کا» و از سرگیری سیاست شکست خوردە «سرکوب نظامی»، ظن نقش آفرینی طرفداران اردوغان در کشتار نیروهای چپ و دمکراتیک را در اذهان تداعی می کند. و بە نظر می رسد کە اسلام گرایان حاکم در ترکیە مانند دیگر اسلام گرایان در تلاشند کە بە هرقیمتی، ولو بە قیمت کشتار مخالفین شان، و ایجاد بی ثباتی و جنگ و تحریکات کاذب همچنان انحصار قدرت را برای خود حفظ کنند. با این وجود، اقداماتی از نوع انفجارهای امروز، می توانند نتایجی خلاف انتظار برای حزب حاکم بە دنبال آورند. زیرا توسل به ترور و سرکوب، درست خلاف آن اقداماتی‌اند کە کسب اکثریت آرا و قبضە قدرت دولتی توسط حزب اردوغان را موجب گشتند.
ترکیە برای حفظ ثبات و پیشرفت باز هم ناگریز خواهد شد در نهایت بە همان فرایندی رجعت کند کە حزب اردوغان را بە قدرت رساند. در هر صورت آمرین و عاملین و این گونه اعمال ضد بشری، تاوان سنگینی برای جنایاتشان خواهند پرداخت.
