بیست و چهار سال از فاجعه ملی تابستان ۶۷ می گذرد. فاجعه ای نه در حد یک کشتار ، که در ابعاد نسل کشی ملی و لگد مال کردن کرامت انسانی . طی این جنات تاریخی ، جمهوری اسلامی زنان ومردانی را اعدام کرد که گناهی جز اعتقاد راسخ به آنچه می ا ندیشیدند نداشتند. بسیاری از این زندانیان قبلا محاکمه و محکومیت مشخصی داشتند. بسیاری نیز محکومیت شان به پایان رسیده و منتظر آزادی بودند.
شروع این کشتارها که از سالهای پیش از آن یعنی اوایل دهه ۶۰ آغاز شده بود در یک پروسه سبعانه در سال ۶۷ به اوج خود رسید و رد پای خونین آن تا خرداد ۸۸ و جنایت کهریزک تداوم پیدا کرد.
بی شک زخم بجای مانده از این جنایت نه با گذر زمان و نه با هیچ مرهمی التیام پذیر نخواهد بود و بدینسان نه هرگز قابل گذشت و نه هیچگاه فراموش خواهند شد.
درخاوران صدها تن از قربانیان اعدامهای دهه شصت که به حکم آیت الله خمینی در زندان‌ها به قتل رسیدند، در گورهای دسته‌جمعی دفن شده‌اند. در طول بیست چهار سال گذشته، به‌رغم سرکوب‌های شدید، بگیر و ببندها، ضرب و شتم و آزار و بازداشت خانوادهها توسط مامورین رژیم، خاوران گلباران می‌شود وخاطره و یاد آن آزادگان گرامی داشته می‌شود. اما خاوران تنها میعادگاه مادران، همسران و فرزندان جانباختگان قتل‌عام سال ۶۷ نیست، بلکه خاوران و گورهای دسته‌جمعی آن گواه روشنی بر چگونگی برخورد این نظام ضد بشری و آزادی ستیز با مخالفین و دگراندیشان است.
هراس از برملا شدن بیش از پیش حقایق که تنفر و بیزاری هرچه بیشتر توده‌های مردم ایران و وجدان‌های بیدار و آگاه در سطح جهان را به همراه دارد، حکومت جمهوری اسلامی را براین خیال باطل داشته است تا با تخریب و تغییر چهره گورستان خاوران و جلوگیری از تجمع خانوادهها، از رسوائی خود بکاهد. بدین ترتیب جمهوری اسلامی می‌کوشد تا ضمن سرپوش گذاشتن برجنایات خود، خاطره هزاران انسان شریفی که در فاصله کوتاهی در زندان‌های رژیم اعدام شدند را از اذهان و افکار مردم محو کند. اما علیرغم همه ترفندها و رفتار ضد انسانی حکومت، پرونده قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷، به عنوان فاجعه ملی و جنابت علیه بشریت نزد مردم ایران گشوده است و تا روشن شدن ابعاد کامل این فاجعه و محاکمه آمرین و عاملین آن، از پای نباید نشست.
اینک پس از عبور سالها ذره ذره وجود بخواب خفته این عزیزان همراه باد به سراسر میهن عزیزمان پر کشیده و چون دانه ای در خاک هر خانه ای نشسته و بارور شده است. دختران و پسران امروز که یکصدا آزادی و دموکراسی را به قیمت جانشان فریاد میزنند حاصل به بر بار نشستن همان دانه های پراکنده اند.
ما سالگرد این فاجعه ملی را به عموم هموطنان، همرزمان و بازماندگان دلسوخته تسلیت گفته و اعتقاد خاطرۀ این کشتار، رسوایی بانیان و جانیان داریم که آن و جایگاه قربانیان آن به بخشی از حافظۀ تاریخی ما ایرانیان بدل شده است. و روزی خواهد رسید که هر یک از اینان در جایگاه شایستۀ خود در حیات روزمرۀ میهن ما قرار گیرد.
جاودان باد یاد قربانیان فاجعۀ ملی کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ و تمامی قربانیان دیگر جنایات جمهوری اسلامی ایران
حزب دمکرات کردستان ایران – کمیتە شرق کانادا،
حزب کومه‌له کردستان ایران- تورنتو – کانادا
سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) تورنتو – کانادا
۲۲ مرداد ۱۳۹۱ -۱۲ اوت ۲۰۱۲
