ابوالحسن نجفی(۱۳۰۸-۱۳۹۴)، نویسنده، پژوهنده، زبان¬شناس، فرهنگ¬نویس و مترجم برجسته درگذشت. نجفی از پایه گذاران نشریه¬ی ادبی معتبر و تاثیرگذار «جُنگ اصفهان» در دهه¬های چهل و پنجاه بود و در طی بیش از نیم قرن فعالیت فرهنگی پرثمر در نسلی از داستان¬نویسان مدرن ما تاثیر بی چون و چرا گذاشت. او کار فرهنگی خود را با ترجمه¬ی داستان کوتاه در مجله ی «سخن» آغاز کرد و سپس با ترجمه ی ده¬ها کتاب و مقاله از زبان فرانسه ترازی در نثرنویسی و فصاحت و روشنی زبان و معنی به جا گذاشت که به جرئت می توان گفت برگذشتن از آن سخت دشوار است. ترجمه¬ی بچه¬های کوچک قرن (روشفور)، گوشه¬نشینان آلتونا (سارتر)، شیطان و خدا (سارتر)، شنبه و یک-شنبه درکنار دریا (مرل)، پرندگان می روند در پرو می میرند(گاری)، – که هیچ یک از تیغ سانسور حاکمیت کنونی در امان نمانده و هرگز مجوز نشر دریافت نکرده اند- ادبیات چیست؟ (سارتر)، نژاد و تاریخ (استروس )، ضد خاطرات (مالرو)، نویسندگان معاصر فرانسه (مجموعه¬ای از داستان¬های کوتاه فرانسوی)، خانواده¬ی تیبو (مارتن دوگار)، وعده¬گاه شیر بلفور (پرو)، و شازده کوچولو (سنت اگزوپری) و نیز تالیف¬هایی چون وظیفه¬ی ادبیات، غلط ننویسیم، مبانی زبان¬شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی، فرهنگ فارسی عامیانه، و طبقه¬بندی وزن شعر فارسی تنها بخشی از کارنامه¬ی درخشان و ماندنی ابوالحسن نجفی است. نجفی نه تنها درتمامی آثاری که با دقت و امانت به فارسی در آورد تعهدی پایدار به انسان و سرنوشت او داشت، بلکه هم¬چنین دربسیاری از مناسبت¬ها در امضای بیانیه¬های اعتراضی به جمع نویسندگان آزادیخواه پیوست.
کانون نویسندگان ایران درگذشت ابوالحسن نجفی را به خانواده، دوستان و دوستداران او و جامعه فرهنگی مستقل کشورتسلیت می گوید و در مجلس بزرگداشت اش حضور خواهد یافت.
کانون نویسندگان ایران
۳/۱۱/۱۳۹۴
