اصول
اعـمال کامل سندیکایی مستلزم به رسمیـت شناختن و تضـمین موارد زیر در قـوانین اساسی، در قـوانین عادی و در عـمل می باشد.
– حـق اشتغال به کار مولد و تجمعـات مقـیید برای هـمه و امنیت شغـلی؛
– حـق رهایی یافـتن ازگرسنگی، کم غـذایی مزمن و حـق برخورداری از تغـذیه مناسب؛
-حـق سواد آموزی، حق برخورداری از آموزش و پرورش، آموزش حرفـه ای و فـرهـنگ؛
– حـق برخورداری از خدمات بهـداشتی و درمانی و مراقـبتهای پزشکی؛
– حـق داشتن درآمد تضـمین شده و تأمین اجـتماعی؛
– اجرای مؤثر حـقـوق مدنی، سیاسی، اقـتصادی، اجـتماعی و فـرهـنگی بدون هـیچ گونه تبعـض؛
– حذف بلادرنگ و قـطعی هـمه ی اشکال بهـرکشی از خـلقـها و انسانهـا، ریشه کن ساختن اشتعـمار و استعـمارنو، فاشیسم، نژاد پرستی از جمله نازیسم و آپارتاید و هـر سیاست ایدئولوژی مغـایر با اهـداف و اصول سازمان ملل متحد؛
– استقـلال سیاسی و اقـتصادی و حـق هـر دولت در انتخابات نظام اقـتصادی، سیاسی، اجتماعی و فـرهـنگی بر اساس اراده ی خـلق؛
– ریشه کن کردن هـمه ی اشکال استثمار اقـتصادی خارجی و استقـرار نظام نوین اقـتصادی بین المللی؛
– دموکراتیزه کردن دولت و طرز کار آن از طریق مشارکـت زحمت کشان و سازمان های شان در اداره امور دولتی- اقـتصادی، اجـتماعی و فـرهـنگی بدون هـیچ گونه تبعـیض؛
– حـق سازمان های سندیکایی مـلّی، منطقـه ای و بین المللی برای تصمیم گیری مستقـلانه و بدون دخالت خارجی، در باره ی برنامه ها و اقـدامات مناسب احتمالی خود با سازمان های خارج از جـنبش سندیکایی؛
– هـمه ی زحـمت کشان بدون هـیچ گونه تبعـض از نظر سن، جـنس، نژاد، رنگ پوست، ملّیـت، خانوادگی یا اجتماعی، زبان، عـقاید سیاسی و مذهـبی، عـضویت صنف اجتماعی، شرایط سندیکایی، شغـل یا تخصص باید از حـقـوق پیش بینی شده در اعـلامیه ی حاضـر بهـرمند گردند،
– برای دفاع از حـقـوق خود، زحمت کشان در برابر قانون برابرند و در این زمینه دست یابی یک سان و آزاد آنها به مراجع قانونی باید تضمین گردد.
درجامـعه
الـف. حقـوق زحمت کشان
ماده ی ۱- زحمت کشان حـق دارند بدون کسب اجازه گرد هـم آیند و در باره کـلیه مسائل خود آزادانه بحث و اظهار نظر کنند.
ماده ی ۲- زحمت کشان از جمله کارکنان دولت حـق داردند سندیکا تشکیل دهـند، به سازمان های سندیکا یی موجود بپیوندند، بدون اجازه و کنترل مقـامات دولتی و کارفـرمایان در هـر گونه فـعالیت سندیکایی شرکت نمایند.
ماده ی ۳- اعـضای سندیکا آزادانه اساس نامه سندیکایی خود را تنظیم می کنند و طرز کار فـعالیت سندیکا را بدون اجازه و کنترل مقـامات دولتی و کارفـرمایان سازمان می دهـند.
ماده ی ۴- اعـضای سندیکا حـق دارند طبق اساس نامه رهـبران سندیکا را انتخاب کنند و به عـضویت ارگان های رهـبری سندیکایی انتخاب شوند.
ماده ی ۵- زحمت کشان حـق دارند برای دفاع از منافع خود درهـر گونه عـمل سندیکایی اعـم از اعـتصاب، تحریم، تشکیل گروه انتظامات، تحـصن، تظاهـرات خیابانی و اشکال دیگر مبارزات سندیکایی شرکت نمایند.
ماده ی ۶- زحمت کشان قـطع نظر از شغلشان، حـق دارند دست به اعـتصاب بزنند و در اعـتصاب یا تظاهـرات هـمبستگی شرکت کنند بدون این که در هـیچ حال این امر چه قـبل از اعـتصاب و یا پس از آن، دست آویزی برای اخراج، تنبیه، جریمه یا مجازات و یا فـشار و تضبیقات گردد.
ماده ی ۷- زحمت کشان حـق دارند مطبوعاتی را که مایلند به دست آورند، مطبوعات و نشریات سندیکایی و کارگری را پخش کنند. به تبلیغات سندیکایی بپردازند و بدون دخالت مقامات دولتی و کارفـرمایان آموزش سندیکایی مورد پسند خود را کسب نمایند.
ماده ی ۸- زحمت کشان حـق دارند به سازمان سندیکایی مراجعـه نمایند و در کـلیه مسایل مربوط به دفاع از منافع وحـقـوق فـردی و جمعی خود از آن کمک گیرند.
ماده ی ۹- بی کاری موقـت یا کامل یک زحمتکش به هـیچ وجه نمی تواند مانع برخورداری وی از تمام حـقـوق سندیکایی گردد.
ب- حـقـوق سندیکاها
ماده ی ۱۰- سازمان سندیکایی حـق دارند به نمایندگی زحمت کشان، بر طبق اساس نامه ای که خود آنان تنظیم و تصویب کرده اند، بدون دخالت یا کنترل مقامات دولتی و کارفـرمایان، فعالیت نمایند. سندیکاها شخصیت حقـوقی دارند.
ماده ی ۱۱- سازمان های سندیکایی حـق دارند طرز انتخاب رهـبران و ارگان های اجرایی خود را آزادانه تعـیین کنند، اداره امور داخلی خود را سازمان دهـند و برنامه عـمل خود را تدوین نمایند.
ماده ی ۱۲- اداره امور مالی سندیکا فـقـط حق سندیکاست و مقامات دولتی و کارفـرمایان حق دخالت و کنترل آن را ندارند. اموال و دارایی سندیکا را به هـیچ عـنوان نمی توان مصادره کرد.
ماده ی ۱۳- سازمان های سندیکایی حق دارند در خارج یا در محل کار، طبق شرایط مقـرر در اساس نامه، حق عـضویت عـضویت سندیکایی جمع آوری کنند و در سطح کشور به دریافـت یا بذل آن هـمبستگی اقـدام نمایند.
ماده ی ۱۴- سازمان های سندیکایی حق دارند بدون اجازه از مقامات دولتی، کنفـرانس، کنگره، گردهـم آیی تظاهـرات از آن جمله تظاهـرات خیابانی تشکیل دهـند.
ماده ی ۱۵- سازمان های سندیکایی حق دارند برای سازمان دادن و پشتیبانی از هـر گونه عـمل سندیکایی از جمله اعـتصاب، اقـدامات لازم را به عـمل آورند، این امر چه پیش از عـمل، چه در حین آن یا پس از آن نمی تواند دست آویزی برای تنبیه، جریمه، مجازات یا تضبیقات گردد.
ماده ی ۱۶- سازمان های سندیکایی حق دارند اماکن ثابتی را که در خور فـعالیت آنهاست از مقامات دولتی به دست آورند و خودشان منحصر آنها را اداره کرده و مورد استفاده قـرار دهـند.
ماده ی ۱۷- سازمان های سندیکایی حق دارند آموزش سندیکایی و فـعالیت های دیگر آموزشی و فـرهـنگی زحمت کشان را سازمان دهـند و برای استفاده زحمت کشان مدرسه، کتابخانه باشگاه و دیگر مؤسسات آموزشی، فـرهـنگی، تفـریحی و ورزشی تأسیس و اداره نمایند.
ماده ی ۱۸- سازمان های سندیکایی کلیه ی حرفـه ها و مشاغـل حق دارند بر مبنای حرفـه ای، صنعـتی، محلّی، استانی، کشوری، فـدراسیون تشکیل دهـند و یا به فـدراسیون های موجود بپیوندند.
ماده ی ۱۹- سازمان های سندیکایی حق دارند با شرکـت فـدراسیون ها سندیکاهای صنایع، حرفـه ها و مشاغـل گوناگون کنفـدراسیون های کشوری تشکیل دهـند.
ماده ی ۲۰- سازمان های سندیکایی حق دارند به منظور دفاع از منافع و حقـوق زحمت کشان در تدوین سیاست های اقـتصادی، اجتماعی، سیاسی، فـرهـنگی دخالت کنند و در کلیه مسائلی که با منافع زحمت کشان ارتباط دارد یا آنها را به خطر می اندازد اظهار نظر یا اقـدام کنند.
ماده ی ۲۱- سازمان های سندیکایی حق دارند در باره ی دست مزدها و شرایط کار و زندگی با کارفـرمایان و از آن جمله با مقامات دولتی مذاکره نمایند و با آنها در مورد یک حرفـه یا جمعی از حرفـه ها و هـمچنین به مقـیاس کشوری قـرارداد دست جمعی منعـقـد سازند.
ماده ی ۲۲- سازمان های سندیکایی حق دارند در کلیه مراجعی که به مسایل مربوط به زحمت کشان می پردازند، بیانگـر منافع فـردی یا جمعی زحمت کشان باشند و در مراجع قـضایی از منافع و حقـوق آنان دفاع کنند.
ماده ی ۲۳- سازمان های سندیکایی حق دارند در مدیریت، اداره مؤثر امور بیمه های اجتماعی و سازمان های آموزش حرفـه ای و دیگـر مؤسسات مربوط به مسایل اجتماعی شرکـت کنند.
ماده ی ۲۴- سازمان های سندیکایی باید در کـلیه مسایلی که به طور مستقـیم یا غـیر مستقـیم به زحمت کشان مربوط است، به ویژه هـنگام تضمین قـوانین و آیین نامه ها طرف مشورت قـرار گـیرند. آنها حق دارند طرح های قانونی تنظیم نمایند.
ماده ی ۲۵- سازمان های سندیکایی حق دارند به رسانه های گروهی از جمله به رسانه های گروهی متعـلق به دولت دسترسی داشته و رسانه های گروهی متعـلق به خود داشته باشند.
تضمین ها و حمایت ها
ماده ی ۲۶- هـمه دولت ها باید در قـوانین اساسی، قـوانین عادی و اجرایی آنها، رعایت کامل آزادی های دمکراتیک و حقـوق بشر را تضمین نمایند، به رسمیت شناختن و به کار بستن حقـوق بنیادی فـردی و اجتماعی، از جمله آزادی های فـردی و مصونیت شخصی، حق داشتن عـقـیده و بیان آن، آزادی اجـتماعات، حق دریافـت اطلاعات و برخورداری از کـلیه ی حـقـوق سندیکایی را برای هـمگان تأمین سازند.
ماده ی ۲۷- دولت ها باید از طریق تصویب قـوانین حمایتی و اجرای دقـیق آنها مراقـب باشند که کارفـرمایان و مقامات دولـتی به هـیچ وجه به مناسبات عـضویت زحمت کشان در سندیکاها، به سبب فـعالیت سندیکایی، عـقاید و معـتقـدات آنان، هـیچ گونه تبعیضی در زمینه اشتغال و مناسبات کار اعـمال نمایند. به منظور اجرای این قـوانین، دولـت ها باید آیین نامه های دادرسی مؤثر، سریع و واقع بینانه برقـرار سازند و در مورد آن کارفـرما یا کارمند دولـت که مرتکـب تبعـیض عـلیه زحمت کشان می شود کـیفـرهای سخت پیش بینی کنند.
ماده ی ۲۸- دولـت ها باید نسبت به سازمان های سندیکایی که با دارا بودن شرایط نمایندگی، حق شرکـت در مذاکرات مربوط به مسایل مناسبات کار دارند، هـر گونه تبعـیضی را ممنوع سازند
ماده ی ۲۹- دولت ها باید عـلیه هـر گونه عـمل مداخله جویانه کارفـرمایان که با ایجاد، پشتیبانی یا تأمین مالی سازمان های زحمت کشان انجام می گیرد قـوانین جزایی وضع کنند. دولت ها باید برخورداری کامل سازمان های سندیکایی از شخصیت حقـوقی و حمایت از آن را تضمین کـنند.
ماده ی ۳۰- دولت ها نباید از طریق قانون گـذاری یا عـملاً در برابر روند وحدت سندیکایی- در هـر سطحی که خواست زحمت کشان باشد- مانع تراشی کنند.
ماده ی ۳۱- دولت ها، حق گردهـمایی سندیکایی را از طریق ممنوع ساختن مداخـله ی مقامات دولـتی (اعـم از اداری، پلیسی یا نظامی) و کارفـرمایان در امری که با فعـالـیت سازمان های سندیکایی مربوط باشد (مجامع، انتخابات، گردهـمایی ها) تضمین خواهـند کرد.
ماده ی ۳۲- دولت ها مصونیت محل کار سندیکا و هـم چنین مکاتبات تلـفـنی آنها را تضمین کرده و کـلیه کسانی را که مقـررات حامی این حق را نقـض کنند تحت تعـقـیب جزایی و مدنی قـرار خواهـند داد. سندیکاها نباید از طریق قانونی یا اداری مورد تعـلیق یا انحلال قـرار گیرند.
در اقـتصاد
ماده ی ۳۳- هـمه زحمت کشان حق دارند که کار مولد، اجتماعاً مفـید با دستمزد مکفی داشته باشند.
ماده ی ۳۴- زحمت کشان و سازمان های سندیکایی آنها حق دارند در تدوین اجرا وکـنترل رشد برنامه های اقـتصادی و اجتماعی دمکراتیک شرکت داشته باشند.
ماده ی ۳۵- سازمان های سندیکایی حق دارند به هـنگام تدوین سیاست های صنفی، اصلاحات ارضی، تنسیق سرزمین و حـفـظ محیط زیست طرف مشورت قـرار گیرند تا بتوانند از منافع زحمت کشان دفاع کنند.
ماده ی ۳۶- دولت ها باید اشتغال کامل به کار مولد و افـزایش قـدرت خرید دستمزدها، حـقـوق بازنشستگی و کمک های اجتماعی را برای هـمه زحمت کشان تأمین کنند.
ماده ی ۳۷- دولت ها باید برای شرکت سازمان های سندیکایی در تدوین برنامه های اقـتصادی و اجتماعی ترتیباتی فـراهـم سازند بی آن که به آزادی عـمل سندیکاها در جامعه، در اقـتصاد و کارگاه لطمه ای وارد گردد.
ماده ی ۳۸- سندیکاها به هـر مسأله ای که به نظر آنها منافع عام، خاص یا فـردی زحمت کشان را به خطر می اندازد؛ صلاحیت رسیدگی دارند.
در محل کار
ماده ی ۳۹- زحمت کشان حق دارند در محل کار گرد هـم آیند، حق عـضویت ها را جمع آوری کنند، مطبوعات مورد علاقه خود را مطالعه کنند، مطبوعات و نشریات سندیکایی و کارگری را پخش کنند و هـر گونه تبلیغات سندیکایی را انجام داده و حـقـوق مدنی و سیاسی خود را به طور کامل اعـمال نمایند.
ماده ی ۴۰- زحمت کشان حق دارند در مؤسسات دولتی یا خصوصی و در هـر کارگاهی نمایندگان سندیکایی، اعـضای شورای مؤسسه یا رهـبران سازمان سندیکایی مؤسسه را که عـهـددار دفاع از منافع آنها هـستند انتخاب کنند و هـمچنین حق دارند به این منصب ها انتخاب شوند.
ماده ی ۴۱- زحمت کشان حق دارند راجب به هـر مسأله ای که منافع عام، خاص یا فـردی آنان را به خطر می اندازد به نمایندگی سندیکایی که آزادانه انتخاب شده است، مراجعه کنند.
ماده ی ۴۲- سازمان های سندیکایی حق دارند بدون نظارت مقامات دولتی و کارفـرمایان دعـوت به گردهـمایی سندیکایی کنند و فـعالیت های خود را در داخل مؤسسات و سایر کارگا ه ها انجام دهـند.
ماده ی ۴۳- نمایندگان منتخب زحمت کشان و نمایندگان سندیکاها در مؤسسه حق دارند آزادانه در این مکان ها رفـت و آمد کنند، حق رفـت و آمد آزادانه به محوطه ی واحدهای مسکونی سازمانی نیز برای نمایندگان سندیکایی باید تأمین گردد.
ماده ی ۴۴- نمایندگان منتخب زحمت کشان و نمایندگان سندیکاها در مؤسسه حق دارند از بخشی از ساعات کار برای انجام سریع و مؤثر وظایف خود استفاده کـنند.
ماده ی ۴۵- سازمان های سندیکایی باید هـمه ی وسایل لازم جهـت وظایف خود را در محل کار و در زمان کار در اخـتیار داشته باشند به ویژه از حق استفاده از اتاق های گردهـمایی و تابلوهای اعلانات که کارفـرما باید در اختیارشان قـرار دهـد برخوردار گردنند.
ماده ی ۴۶- سازمان های سندیکایی از حق مذاکره دسته جمعی در سطح کارگاه برخوردارند تا از این طریق بتوانند قـراردادهای منعقـد به مقـیاس کشوری را تکمیل کرده، با شرایط کارگاه تضـمین ساخـته و بهـبود بخشند.
ماده ی ۴۷- سازمان های سندیکایی حق دارند تصمیم های یک جانبه ی کارفـرما را که بدون مشورت قـبلی با سندیکا ها شرایط کار را تغـییر دهـد، مردود اعـلام دارند.
ماده ی ۴۸- در چارچوب شرکـت های ماوراء ملّی، حق سازمان دهی و فـعالیت سندیکایی سازمان های سندیکایی محل کار نباید محدود گردد.
ماده ی ۴۹- در شرکـت هـای ماوراء ملّی، نمایندگان سندیکاها و دیگر نمایندگان منتخب زحمت کشان حق دارند در کارگاه های متعلق به شرکت در سطح ملّی، منطقه ای و بین المللی آزادانه رفـت و آمد کنند.
ماده ی ۵۰- زحمت کشان و سازمان های سندیکایی آنان حق دارند در باره ی عـملکرد، سود، طرح های سرمایه گذاری، تولید، گسترش و نوسازی مؤسسه، اطلاعات واقـعی و قابل رسیدگی کسب کنند، این اطلاعات را بطلبند و برای دست یابی به آن تلاش کنند تا بتوانند وظایف نمایندگی منافع زحمت کشان را انجام دهـند.
ماده ی ۵۱- سازمان های سندیکایی حق دارند در زمینه گزینش سیاست های اقـتصادی، مالی و فـنی کارگاه نظارت دمکراتیک داشته باشند.
ماده ی ۵۲- سازمان های زحمت کشان حق دارند در مواردی که خطری متوجه زندگی یا تندرستی زحمت کشان گردد توقـف فـوری کار را بطلبند.
تضـمـین ها و حـمایت ها
ماده ی ۵۳- دولت ها باید قـوانینی تصویب کنند تا با تحکیم و گسترش حـقـوق سندیکایی، قـدرت کارفـرما را در مسایل مربوط به مناسبات کار محدود سازد.
ماده ی ۵۴- دولت ها باید با وضع قـوانین و دیگر مقـررات حـقـوقی، وظایف و حـقـوق مؤسسات را طوری مشخص سازند که از طریق تضمین و گسترش حـقـوق سندیکا و نمایندگان منتخـب زحمت کشان، تجدید ساختار و دمکراتیزه کردن اداره مؤسسه را به ویژه در موارد زیر تأمین کنند.
-به رسمیت شناختن و تضمین حق کار و حق اشتغال به یک شغل معـیین؛
– ممنوعـیت اخراج جمعی و تعطیل یا انتقال کارخانه به سبب بروز اختلافات سندیکایی، به مثابه نقـض حق کار و ایجاد مانع در برابر فـعـالیت سندیکایی؛
– حق نظارت سندیکاها بر استخدام و ممنوعـیت هـر گونه اخراج بدون مشورت قـبلی سازمان سندیکایی؛
– به رسمیت شناختن سازمان سندیکایی و پیامدهای قانونی آن در هـمه مؤسسات، با هـر تعدادی از کارکنان؛
– وضع مجازات و جریمه برای آن کارفـرما یا کارمند دولت که عـلیه زحمت کشان، نمایندگان سندیکایی و نمایندگان منتخب زحمت کشان مرتکـب اعـمال تبعیض آمیز، مجازات یا تدابیر انضباتی شده است و در صورتی که این تدابیر منجر به اخراج زحمت کشان گردد باید بازگشت اخراج شدگان به کار تأمین شود؛
تضمین عـدم اخراج نمایندگان منتخـب زحمت کشان و نمایندگان سندیکایی طی دوره کاندیداتوری آنها و تا مدت معـیینی پس از پایان سمت نمایندگی؛
– ممنوعـیت استفاده ازنیروی انتظامی عـلیه زحمت کشان؛
ماده ی ۵۵- کلیه اشکال سازمان دهی اداره ای کارکنان که به منظور تشکیل نیروی امنیت داخلی با گروه مداخله جو و برای جاسوسی و خبر چینی عـلیه زحمت کشان یا تشکیل لیست سیاه انجام گیرد ممنوع گردد.
پرونده های کارکنان به هـر شکلی که تنظیم شود نباید حاوی هـیج گونه اطلاعاتی باشد که بتواند برای منظورهایی غـیر ازمنظورهای استخدامی مورد استفاده قـرار گیرد.
ماده ی ۵۶- دولت ها باید مقـررات الزام آوری برای کارفـرمایان و مقامات دولتی وضع کنند تا برخورداری واقـعی سازمان های سندیکایی از حق نظارت دموکراتیک بر اداره ی امور مؤسسات، به ویژه موارد زیر تضمین گردد.
– مشارکت در نظارت بر سیاست استخدامی و کارآموزی که ازجانب کارفـرما مقـرر می گردد؛
– مشارکت در بازرسی کار؛
– مشارکت در تعـیین ضوابط ترفـیع و افـزایش دستمزدها؛
– مشارکت در نظارت برنوسازی و بهـبود تولید بر تصمیم گیری بر هـر مسأله ای که مربوط به تغـییر مالکیت مؤسسه و تغـییر کیفـیت فـنی تولید باشد؛
– مشارکت در سازمان دهی خدمات اجتماعی و فـعالیت های ورزشی و فـرهـنگی.
در روابط بین الملل
ماده ی ۵۷- سازمان های سندیکایی حق دارند به سازمان سندیکای منطقـه ای یا بین المللی مطلوب خود به پیوندند.
ماده ی ۵۸- سازمان های سندیکایی حق دارند به طور کامل در فـعالیت های سندیکایی بین المللی شرکت کنند. با سازمان های سندیکایی سایر کشورها، سازمان های سندیکایی منطقـه ای یا بین المللی هـمکاری کرده به اقـدامات مشترک یا اقـداماتی جـهـت هـمبستگی دست زنند.
ماده ی ۵۹- سازمان های سندیکایی حق دارند کنفـرانس ها، گردهـمایی ها و دوره های کارآموزی بین المللی ترتیب دهـند.
ماده ی ۶۰- سازمان های سندیکایی حق دارند بدون هـیچ گونه محدودیت با سازمان های سندیکایی منطقـه ای، بین المللی و سازمان های سندیکای کشورهای دیگر هـیأت های نمایندگی مبادله کنند و با آنها ارتباط برقـرار سازند.
ماده ی ۶۱- سازمان های سندیکایی حق دارند در تدارک مذاکرات و موافـقـت نامه های دو جانبه یا چند جانبه مربوط به مهاجرت زحمت کشان، در انعـقاد و نظارت بر اجرای آنها شرکت نمایند.
ماده ی ۶۲- سازمان های سندیکایی حق دارند در امور هـیأت های (ارگـانیسم های) هـم پـیوندی اقـتصادی و در تعـیین، اجرا و کنترل سیاست های آنها مشارکت کنند.
ماده ی ۶۳- سازمان های سندیکایی حق دارند در شرکـت ماوراء ملّی کمیته های بین المللی مرکب از نمایندگان سندیکایی ایجاد کنند یا به کمیته های موجود بپیوندند.
ماده ی ۶۴- سازمان های سندیکایی حق دارند در سطح گروه بندی های اقـتصادی منطقـه ای و شرکت های ماوراء ملّی به مذاکرات جنبی بین المللی مبادرت ورزند بدون آن که این امر به برخورداری از حقـوق کامل سندیکایی در سطح مؤسسه یا کشور لطمه زند.
ماده ی ۶۵- سازامان های سندیکایی حق دارند از جنبه های اقـتصادی و اجتماعی موافـقـت نامه های منعـقـد میان دولت ها و شرکت های ماوراء ملّی، اطلاع حاصل کرده و راجع به آنها طرف مشورت قـرار گیرند.
ماده ی ۶۶- سازمان های سندیکایی حق دارند در محافـل گوناگونی که جـهـت بحـث، مذاکره و تصمیم گیری در باره مسایل اقـتصادی، اجـتماعی و فـرهـنگی بین المللی تشکـیل می شود و با شرایط کار و زندگی زحمت کشان ارتباط می یابد شرکت کنند.
ماده ی ۶۷- سازمان های سندیکایی بین المللی حق دارند با سازازمان های سندیکایی هـمه کشورها مناسبات دایمی داشته باشند و با سازمان های سندیکایی که عـلاقه مندند، موافـقـت نامه های هـمکاری منعـقـد سازند و هـیأت های هـمکاری مبادله نمایند.
ماده ی ۶۸- سازمان های سندیکایی بین المللی حق دارند نشریات خود را در کشورهای عـلاقـه مند چاپ و منتشر سازند. دراین کشورها گردهـمایی ها، کـنفـرانس ها و دوره های کارآموزی بین المللی تشکیل دهـند و هـمچنین هـمبستگی و هـمیاری بین المللی را سازمان دهـند.
ماده ی ۶۹- سازمان های سندیکایی بین المللی حق دارند از سازمان های سندیکایی ملّی یا منطقـه ای حق عـضویت و کمک هـمبستگی دریافـت کنند و متقـابلاً در کمک هـمبستگی به آنان شرکـت جویند.
ماده ی ۷۰- دولت ها باید در قـوانین خود برای سازمان های سندیکایی حق عـضویت در سازمان های سندیکایی بین المللی را به رسمیت بشناسند و برخورداری از این حق را به ویژه از طرف زیر تضـمین کنند:
– وضع مجازات برای کارفـرمایان یا کارمندان دولت که در برابر فـعالیت های سندیکایی بین المللی سازمان های زحمت کشان ممانعـت ایجاد می کنند؛
– اعـطای گذرنامه و روایدهای لازم به نمایندگان سندیکایی تبعـه کشور خود؛
– اعـطای رواید ورود و اجازه اقـامـت به نمایندگان سندیکایی سایر کشورها و سازمان های سندیکایی منطقـه ای یا بین المللی؛
– ممنوعـیت مکاتبات میان سازمان های سندیکایی ملّی و بین المللی.
ماده ی ۷۱- دولت ها در اجرای کامل و مستقـلانه قـوانین خود تسلیم فـشار شرکت های ماوراء ملّی که شرط استقـرار خود در یک کشور را ایجاد محدودیت هایی در اجرای کامل حـقـوق سندیکایی زحمت کشان قـرار دهـند، نخواهـند شد.
ماده ی ۷۲- دولت ها باید تضمین کنند که شرایط مساعـدتری که زحمت کشان و سازمان های سندیکایی آنان در کشور خود به دست آورده اند به عـلت مقـررات نامساعـدتری که ممکن است در موافـقـت نامه های ببن المللی منعـقـد در سطح گروه بندیهای اقـتصادی منطقـه ای یا میان مؤسسات ماوراء ملّی گنجانده شده باشد، دستخوش تنزل یا عـدم اجرا نگردد.
ماده ی ۷۳- دولت ها باید تسهـیلاتی فـراهـم آورند تا سازمان های سندیکایی بتوانند در هـر عـملی که به منظور اثر بخـش ساختن مجازات های اقـتصادی مصوبه سازمان ملل متحد عـلیه کشورها و مؤسساتی که آپارتاید، تبعـیض نژادی و تجاوز آشکار به حـقـوق بشر را اعـمال و تشویق می کنند، اتخاذ تصمیم کرده مشارکت نمایند.
ماده ی ۷۴- دولت ها در چارچوب شرکت خود در فـعالیت های سازمان بین المللی کار، باید به هـنگام تعـیین نمایندگان و مشاوران فـنی شرکت کننده درگروه های گوناگون و کنفـرانس عـمومی سازمان بین المللی کار، اصول عـدم تبعـیض نسبت به سازمان سندیکایی را دقـیقاً به کار بندند.
ماده ی ۷۵- دولت ها به عـنوان اعـضای جامعـه ی بین المللی و به منظور تسهـیل استقـرار نظم نوین اقـتصادی
بین المللی ضمن تأیید پیشرفـت اقـتصادی و اجـتماعی و احترام کامل به حقـوق بشر و آزاده های سندیکایی باید در اسرع وقـت ابزارهای بین المللی حمایت از حـقـوق اقـتصادی، اجـتماعی، فـرهـنگی، مدنی، سیاسی و سندیکایی به ویژه پیمان نامه های بین المللی حـقـوق بشر، مقـاوله نامه ی شماره ی ۷۸ راجب به آزادی سندیکایی و حمایت از حـقـوق سندیکایی، مقاوله نامه ی شماره ی ۹۸ راجب به حق تشکیل و مذاکره ی دسته جمعـی، مقاوله نامه ی شماره ی ۱۱۱ در باره ی تبعـیض (در اشتغال و حـرفـه)، مقاوله نامه ی شماره ی ۱۴۱ راجع به سازان های زحمت کشان روستایی را تصویب کرده، و به مرحـله اجرا درآورند.
ماده ی ۷۶- برای آن که سازمان های بین المللی کار به شکل مشخـص و در حـدود صلاحـیتش در پیشبرد، تضمین وحمایت از آزادی های سندیکایی و حـقـوق بشر سهـم خود را ادا نماید، باید در فـوق مواد اعـلامیه جهـانی حـقـوق سندیکایی حاضر، مقاوله نامه ها و توصیه نامه های بین المللی جدیدی تصویب کند.
