هم میهنان! استادان، پژوهشگران، دانشجویان و صاحب نظران علوم اجتماعی! در روزهای اخیر از مقامات و محافل حکومتی، زمزمههایی به گوش میرسد که حاکی است برخی از این مقامات و محافل در تدارک یورش جدیدی به محیطهای علمی کشورند. نخست، به آقای سعید حجاریان که یکی از متهمان دادگاه های نمایشی اخیر است، متنی دیکته کردند که حاوی انتقاد از دستگاه آموزش عالی کشور بود، به ویژه انتقاد از این که در مؤسسات آموزش عالی ایران، علوم اجتماعی نوین و از جمله آموزشهای شخصیت های برجسته علوم اجتماعی در غرب، مانند ماکس وبر و یورگن هابرماس، تدریس شده است. چند روزی از انتشار متن دیکته شده به آقای حجاریان نگذشته بود که معلوم شد سرچشمه و الهام بخش این متن کجاست. علی خامنهای طی سخنانی که روز ۸ شهریور داشت، با اشاره به تحصیل دو میلیون دانشجوی ایرانی در رشته های علوم انسانی اظهار داشت: “این مسئله نگران کننده است زیرا توانایى مراکز علمى و دانشگاهها در زمینه کار بومى و تحقیقات اسلامى در علوم انسانى و همچنین تعداد اساتید مبرز و معتقد به جهان بینى اسلامى رشته هاى علوم انسانى در حد این تعداد دانشجو نیست.” وی افزود: “بسیارى از علوم انسانى مبتنى بر فلسفههایى است که مبانى آنها مادیگرى و بى اعتقادى به تعالیم الهى و اسلامى است و آموزش این علوم موجب بى اعتقادى به تعالیم الهى و اسلامى مىشود و آموزش این علوم انسانى در دانشگاه ها منجر به ترویج شکاکیت و تردید در مبانى دینى و اعتقادى خواهد شد.” رهبر جمهوری اسلامی از دولت، مجلس شوراى اسلامى و شوراى عالى انقلاب فرهنگى خواست تا به گفته او، این موضوع را مورد “توجه جدى” قرار دهند. اظهارات اخیر آقای خامنه ای را باید جدی گرفت. وی در رأس نظامی قرار گرفته است که عمال آن در سال ۱۳۵۹ با یورش خونین به مؤسسات آموزش عالی، آموزش عالی را در ایران به مدت چند سال تعطیل کردند. در جریان آن تصفیه گسترده که به انقلاب فرهنگی معروف شد، هزاران دانشجو و صدها تن از کادر علمی آموزش عالی اخراج شدند. انقلاب فرهنگی، لطمات سنگینی به بنیه علمی و محیط پژوهشی کشور ما وارد کرد. اما شما فرهیختگان جامعه توانستید با تلاش و ابتکار خود، فعالیت علمی و تحقیقی در کشور را احیا کنید. شما علیرغم همه محدودیت ها و زورگویی های عمله استبداد، به محیط آموزش عالی کشور حیاتی نو بخشیدید. سرزندگی و پویایی محیط علمی ایران را می توان بر اساس هراسی سنجید که مدافعان بستن هر چه بیشتر فضای فرهنگی و عملی کشور از دانشگاه های ایران دارند. به علت همین هراس است که اکنون، کسانی که می خواهند آرامش گورستانی بر کشور حاکم باشد، کسانی که می خواهند عبودیت و تقلید را جایگزین کنجکاوی و پژوهش کنند، کسانی که می خواهند ایران از دستاوردهای علوم انسانی جهان منفک باشد و تنها به خرید تکنیک از دنیا اکتفا کند، نقشه یورش به آموزش علوم انسانی و به ویژه علوم اجتماعی را کشیدهاند. فرهیختگان ایران! تخصص و عرصه فعالیت شما هر چه باشد، همه شما به اهمیت علوم انسانی و علوم اجتماعی برای فرهنگ و دانش در کشور آگاهی دارید. شما می دانید علوم تجربی و مهندسی بدون علوم انسانی و اجتماعی قابل تصور نیست. از این رو، هدف قرار دادن علوم اجتماعی و تلاش برای قطع رابطه آموزش این علوم در کشور ما با بقیه جهان، هدف قرار دادن کل نظام آموزش عالی کشور است. این کار، چیزی نیست جز تلاش برای به راه انداختن یک “انقلاب فرهنگی” دیگر. دانشگاهیان و دانشجویان ایران! جامعه دانشگاهی ایران در تاریخ معاصر ایران همواره نقش پیشگام در تحولات و ترقی اجتماعی ایفا کرده است. دانشگاهیان ایران، معتبرترین گروه مرجع جامعه مدنی ایران محسوب می شوند. دانشگاه ایران، پیشینه درخشانی از فعالیت علمی و البته تعهد اجتماعی و سیاسی دارد. اینک، تاریک اندیشان، خشمناک از این نقش برجسته شما، حیات علمی و اجتماعی شما را هدف قرار دادهاند و میخواهند شما را به حاشیه برانند. در برابر این نقشه واپس گرایانه مقاومت کنید. نگذارید تحت عنوان علوم “مفید” و “غیرمفید” میان شما شکاف ایجاد کنند. حکومت به شما نیاز دارد، بدون شما اداره کشور ممکن نیست. به حکومت همبستگی جامعه دانشگاهی ایران را نشان دهید. نشان دهید استادان و دانشجویان همه رشتهها، در دفاع از استقلال و پویایی محیط علمی همداستانند. علیه نگاه امنیتی به دانشگاه و دانشگاهیان موضع بگیرید. به رهبران حکومت بگویید مشکل آنها علوم اجتماعی و انسانی نیست، مشکل آنها این است که می کوشند به جای خود شکستن، آْینه را بشکنند. به آقای خامنهای بگویید کار علم، چیزی جز نور افکندن بر واقعیت نیست و تلاش برای خاموش کردن این نور، بیش از همه خود گردانندگان کشور را کور و سردرگم خواهد کرد. امروز، مسئولیت سنگینی در قبال نسلهای آینده داریم. در آیندهای که چندان دور نیست، فرزندان ما به داوری خواهند نشست. تاریخ به نظاره نشسته است که آیا جامعه علمی ایران در برابر یورشی که حیات آن را هدف قرار داده است خواهد ایستاد یا نه. هیئت سیاسی ـ اجرایی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۱۲شهریور ۱۳۸۸(۳ سپتامبر ۲۰۰۹)
