اول ماه می (یازدهم اردیبهشت) روز اتحاد، همبستگی و رزم کارگران برای آزادی و عدالت بر کارگران و زحمتکشان میهنمان فرخنده باد!
در آستانهٔ روز جهانی کارگر قرار داریم. بیش از یک صد سال است که کارگران کشورمان همراه و همدل با کارگران جهان، به پاس فداکاری های همرزمان خود، اول ماه می برابر با یازدهم اردیبهشت را به اشکال گوناگون جشن می گیرند وخاطره کارگرانی راکه درتظاهرات سال ۱۸۸۶ درشهرشیکاگو امریکا کشته، دستگیرواعدام شدند ،ویاد کارگرانی که ازآن پس تاکنون بخاطرزندگی شرافتمندانه وانسانی درجای جای این کره خاکی مبارزه کرده وجان خود راازدست داده اند، گرامی می دارند، وهرساله دراین روزبا آنان برای ادامه راهشان تا نیل به آزادی، دمکراسی وعدالت تجدید میثاق می کنند.
کارگران وزحمتکشان میهنمان که ازاستوانه های پایدارمبارزه دربرابرظلم وستم حاکمان هستند ودرساقط کردن رژیم دیکتاتوری شاه نقش تعیین کننده ای داشتند، نه فقط ازثمره تلاش خود بی نصیب ماندند، بلکه رژیم جمهوری اسلامی بانادیده گرفتن حقوق ونقش آنان درسرنگونی رژیم شاهنشاهی، زندگی را برآنان هرروزسخت وسخت تر کرده است، ونمایندگان آنان دراین مدت همواره با دستگیری، زندان وشکنجه روبروبوده اند. امروزکارگران که بابیکاری، گرانی وتورم حداقل ۵۰ درصدی مواجه اند، درسال ۱۴۰۲ فقط ۲۷درصد دستمزدشان افزایش پیدا کرده است. این میزان تورم وافزایش دستمزد درشرایطی است که خط فقردرخوشبینانه ترین حالت پانزده میلیون تومان برآورد شده است وحداقل دستمزد کارگران هشت میلیون تومان تعیین شده است. مطابق آمارها وبرآورد کارشناسان اقتصادی، اکنون حدود۷۰ درصد مردم کشورزیرخط فقر قرار دارند. این رقم حاکی ازآن است که کارگران ومزد بگیران بخش های تولید وخدمات دولتی وخصوصی دراین محدوده جای دارند.
امروزحکومت جمهوری اسلامی کشوررابه نقطه ای رسانده که برای اغلب مردم راهی جزپایان دادن به نظم حاکم، وجود ندارد. کشورنه با یک مشکل ویک بحران، بلکه با منظومه ای ازمشکلات وبحران ها ی اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، محیط زیستی ومناسبات بین المللی روبرو است، وحاکمیت برای هیچ یک ازآنها راه حلی ندارد. این شرایط وناکارآمدی نظام فاسد وحاکمیت رانتی، مسئولیت سنگینی بردوش صاحبان اصلی این مرزوبوم نهاده است. اگرتاچند سال پیش طرح مطالبات صنفی در دستور کارکارگران ودیگرزحمتکشان ومزدبگیران قرارداشت، امروزمردم متقاعد شده اند که نظام جمهوری اسلامی قادربه حل مشکلات نیست وفاقد توان وظرفیت پاسخگویی به مطالبات مردم است. امروزهمه اقشاروطبقات واقوام شامل کارگران، کشاورزان، زحمتکشان شهرهاوروستاها، زنان، معلمان، دانشجویان، دانشگاهیان، دانش آموزان، پرستاران وپزشکان، بازنشستگان، مهندسان، هنرمندان وروشنفکران، همه وهمه، وبه اشکال گوناگون به مقابله با سیاست های خانمان براندازجمهوری اسلامی برخاسته اند، چون این سیاست هاکشوررا درآستانه ورشکستگی اقتصادی وفروپاشی اجتماعی قرارداده است. رویارویی مردم باحکومت، به ویژه ازشهریورسال ۱۴۰۱ وبا قتل حکومتی مهسا(ژینا) امینی وباشعارفراگیروسراسری ” زن- زندگی- آزادی” برآمدی نوین یافته وجلوه ای ازهمصدایی اغلب مردم برای پایان دادن به شرایط حاکم وبنایی نوبرپایه اراده آزاد عموم مردم رابه نمایش می گذارد. درچنین شرایطی است که یازدهم اردیبهشت امسال درکشورمان باسال های گذشته تفاوت ماهوی پیدا می کند. مردم وبویژه کارگران اکنون ازطرح مطالبات صنفی، بخاطرناامیدی ازتوان وخواست حکومت درپاسخگویی به آن گذشته اند، وعبورازحکومت جمهوری اسلامی را چاره کارمی دانند، چه فقط با این رویکرد می توانند حکومتی متکی به اراده مردم برپاسازند وبه این روند مخرب پایان دهند.
ما اول ماه می(یازدهم اردیبهشت) را روزتحکیم همبستگی ومبارزه متحد ویکپارچه کارگران وزحمتکشان وتقویت پیوند آنان بامبارزات دیگراقشاروطبقات کشوربرای همصدایی وهمگامی باهم وزمینه سازایجاد نظم نوین وایرانی آزاد وآباد ودمکراتیک می دانیم وبا آن همراهیم واین روزرا به کارگران وزحمتکشان سرزمینمان ایران وهمه کارگران جهان شادباش می گوییم.
هشتم اردیبهشت ۱۴۰۲