امسال در حالی به استقبال صدمین سالگرد ۸ مارس، روز جهانی زن می شتابیم ، که در عین موفقیت های چشمگیر زنان در بیش از یک قرن و نیم مبارزه، آن ها هنوز هم در بسیاری از نقاط جهان و از جمله در میهن ما ایران، به حقوق اولیه و انسانی خویش دست نیافته اند. زنان در ایران همچنان از برگزاری آزادانه روز جهانی زن و تجمع در این روز محروم اند؛ و تجمعات، جشن ها و مراسم زنان در روز ۸ مارس، همچون ۱۵۰ سال پیش در آمریکا، با یورش نیروهای امنیتی و توهین و تحقیر و ضرب و شتم توسط آنان برهم می خورد. امروز ۱۵۴ سال از هشتم مارس ۱۸۵۷ که در آن زنان کارگر کارگاه های پارچه بافی و لباس دوزی در نیویورک آمریکا به خیابانها ریختند و خواهان افزایش دستمزد شدند می گذرد. این تظاهرات با حمله پلیس و کتک زدن زنان برهم خورد. سال ۱۹۰۷ به مناسبت پنجاهمین سالگشت این روز زنان دست به تظاهرات زدند. گرچه ایده انتخاب “روز زن” در ۲۳ فوریه ۱۹۰۹ در جریان مبارزه زنان نیویورک با شعار “حق رای برای زنان” طرح شد، اما در سال ۱۹۱۰ در دومین کنفرانس زنان سوسیالیست که کلارا زتکین از رهبران آن بود، بررسی تعیین “روز بین المللی زن” مطرح شد. روز ۱۹ مارس در این کنفرانس موقتا بعنوان روز جهانی زن انتخاب شد، اما تصمیم قطعی به آینده موکول شد. ۱۹مارس ۱۹۱۱ خیابانهای آلمان، اتریش، سوئیس و دانمارک با زیر پای زنان تظاهر کننده به لرزه در آمد. بیش از ۳۰ هزار زن در اتریش در این تظاهرات شرکت داشتند. نیروهای پلیس به تظاهرات حمله بردند و به زدن زنان پرداختند و گروهی را نیز دستگیر کردند. بالاخره در سال ۱۹۲۱، در “کنفرانس زنان انترناسیونال سوم کمونیستی” در مسکو، روز ۸ مارس بهعنوان «روز جهانی زن» به تصویب رسید. کنفرانس، زنان سراسر دنیا را به گسترش مبارزه علیه نظم موجود و برای تحقق خواستههایشان فرا خواند. امسال صد سال از برگزاری نخستین مراسم «روز زن» در ۱۹ مارس ۱۹۱۱ می گذرد. اما علیرغم به رسمیت شناخته شدن این روز توسط سازمان ملل در سال ۱۹۷۵ و مصوبه هائی همچون کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه پروتکل الحاقی آن و اعلامیه حذف انواع خشونت علیه زنان، که توسط بسیاری از کشورهای عضو نیز پذیرفته شده است، جمهوری اسلامی نه تنها از پذیرش روز جهانی زن و کنوانسیون ها و مصوبه های سازمان ملل و تن دادن به مفاد آن ها سرباز زده، بلکه حقوق اولیه و انسانی زنان را نیز، تحت قوانین زن ستیز شدیدا نقض کرده است. اگر در زمان دیکتاتوری پهلوی رضا شاه به زور کشف حجاب کرد، در زمان دیکتاتوری مذهبی نیز، دوباره به زور حجاب بر سر زنان بازگشت. اگر در دروان رژیم گذشته، زنان در نتیجه تغییراتی در قانون خانواده که به برکت مبارزات آنان به دست آمده بود، به حداقل حقوقی در این زمینه دست یافتند، در جمهوری اسلامی با لغو این قوانین و تصویب قوانین ضد خانواده، دوباره آن ها را از دست دادند. آن ها امروز باید شاهد قوانین بسیار ارتجاعی نه فقط در زمینه پوشش، بلکه در رابطه با ازدواج و جند همسری، ارث، شغل، مسافرت، تحصیل و … باشند، امری که منجر به تشدید خشونت و مردسالاری در جامعه ما گشته و سهم زنان در مشارکت اجتماعی را بسیار محدود ساخته است. به طوری که یکی از تبعات آن حضور کمرنگ زنان در بازار کار و شاغل بودن تنها ۱۳ درصد زنان در مقابل ۸۷ درصد مردان، و درآمد آنان نصف مردان است. اما زنان میهن ما همچنان شجاعانه برای احقاق حقوق خود مبارزه می کنند و در سال های اخیر آن ها با به راه انداختن کمپین های مختلف همچون کمپین یک میلیون امضا، کمپین ضد سنگسار تا قانون خانواده برابر و … پایداری خویش را در مبارزه برای احقاق حقوق خود به اثبات رسانده اند. زنان کشور ما در مبارزات بیست ماه اخیر در ایران و جهان علیه دولت کودتا، به مقاومت دست زده اند و همواره در صفوف اول مبارزه بوده اند. مادرانی که در طی این بیست ماه داغ فرزندان جوان و نوجوانشان را بر سینه دارند، هم چنان پیگیرانه و با حمایت از مبارزه جوانان به خون خفته شان، هر هفته در پارک لاله یاد آنان را پاس داشته و خواست آزادی دیگر جوانان دربند را فریاد می زنند. این مبارزات از سوی بسیاری از مبارزان از جمله مادران حامی آنها در سراسر جهان حمایت می شود؛ با این وجود مادران داغدار حتی نمی توانند با خیال راحت به مزار فرزندانشان بروند و مراسم عزاداری برایشان ترتیب دهند. زنان جهان ۸ مارس امسال را در شرایطی جشن می گیرند که پایه های حکومت های استبدادی در منطقه به لرزه در آمده است. این حکومت ها در بعضی از کشورها هم چون تونس و مصر سقوط کرده اند و در کشورهای دیگر همچون لیبی علیرغم سرکوب خونین مردم آخرین روزهای عمر خود را سپری می کند و در بحرین، الجزایر، یمن و … پایه هایش لرزان گشته است. فروریختن هر یک از این حکومت های دیکتاتور، زمینه را برای فرارویی جنبش زنان در این کشورها و دخالت هرچه بیشتر آنان در سرنوشت خویش فراهم می کند. زنان ایرانی در سراسر جهان امسال را پا به پای همه زنان و به خصوص همراه با زنان این منطقه جشن می گیرند و می روند تا بیش از پیش با مبادله تجارب خویش، نهال آزادی زنان در منطقه را هرچه بارورتر سازند. امسال زنان ما با زنان و مردان معتقد به برابر حقوقی خود در سراسر جهان و به خصوص زنان منطقه، بار دیگر تجدید پیمان می کنند که برای دستیابی به خواست هایشان ، برای دستیابی به آزادی از یوغ هر گونه نابرابری همچنان به مبارزات خود ادامه دهند. امسال در شرایطی به استقبال ۸ مارس می رویم که میهنمان زیر سلطه استبداد مذهبی شرائط دشواری را پشت یر می گذارد. در این روزها مبارزات آزادیخواهانه مردم کشور ما در معرض یورش هر چه بیشتر مستبدین حاکم قرار داشته و از سوی فعالان جنبش آزادخواهانه مردم کشورمان، اکسیون های اعتراضی گسترده ای علیه ستم و سرکوب، دستگیری، زندان و شکنجه اعلام شده اند. فعالان جنبش زنان در ایران و سراسر جهان همراه و همگام و دوشادوش مردان، با اعلام اکسیون های سراسری ۸ مارس در عین پاس داشتن این روز، همبستگی خود را با مبارزات ضداستبدادی مردم میهنمان اعلام می دارند. کمیسیون زنان سازمان اتحاد فداییان خلق ایران و گروه کار زنان فداییان خلق ایران (اکثریت)، ضمن ارج گذاشتن بر یک صد سال مبارزه زنان علیه ستم مضاعف ، روز ۸ مارس، روز جهانی زن را به همه زنان ایران و جهان تبریک گفته و در این جشن رهایی بخش بار دیگر با همه آن ها پیمان می بندند، که تا رسیدن به خواست های مشترک زنان، به مبارزه خویش برای برابر حقوقی زنان و دستیابی به شرایطی انسانی در جامعه، ادامه دهند. ما ضمن تبریک ۸ مارس، روز فرخنده جهانی زن، شرکت و حمایت فعال خود از آکسیون های سراسری زنان را اعلام کرده و همه مبارزان راه آزادی، روشنفکران، نیروها و احزاب پیشرو را به حمایت و شرکت فعال در آن ها فرا می خوانیم. کمیسیون زنان سازمان اتحاد فداییان خلق ایران گروه کار زنان سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) ۸ مارس ۲۰۰۱، ۱۷ اسفند ۱۳۸۹
