به فاصله کمتر از یک هفته، باز اخباری تکان دهنده از اجرای احکام اعدام و مجازات وحشیانه در ایران انتشار یافت. هفته گذشته ۱۳ نفر اعدام شدند. از جمله هشت تن، که مادر جوانی به نام راحله زمانی در میان آنان بود، در زندان اوین به دار آویخته شدند. تلاش ها در ایران و سایر کشورها برای نجات جان این زن به جایی نرسید.
تنها چهار روز پس از این موارد اعدام، دادگستری سیستان و بلوچستان اعلام کرد به حکم دادگاهی در این استان، دست راست و پای چپ پنج نفر به اتهام “محاربه” قطع شده است. سیستان و بلوچستان در سال های اخیر شاهد درگیری های مسلحانه مکرر میان نیروهای حکومتی و برخی مخالفان حکومت در این منطقه بوده است. اما از آنجا که دادگاه پنج نفری که مجازات سبعانه قطع اعضا در مورد آنان اجرا شد مانند همه محاکمه های سیاسی در جمهوری اسلامی بدون رعایت ابتدایی ترین موازین شناخته شده بین المللی برای دادرسی برگزار شده است، معلوم نیست محکومین ارتباطی با درگیری های مسلحانه سال های اخیر داشته اند یا نه. معمولاً جمهوری اسلامی پاسخ قیام مسلحانه علیه حکومت را با اعدام می دهد. از آنجا که در مورد پنج محکوم اخیر دستور قطع دست و پا صادر شده است، بسیار محتمل است که آن ها بدون ارتباط مستقیم با زد و خوردهای مسلحانه به این مجازات غیرانسانی محکوم شده باشند. در سیستان و بلوچستان نیز مانند سایر مناطق اقلیت های قومی و مذهبی ایران، مخالفت با حکومت گسترده است و تنها معدود کسانی را در بر نمی گیرد که علیه حکومت دست به اسلحه برده اند. جمهوری اسلامی در طول نزدیک به سه دهه حیات خود نشان داده است که اگر در زمانی یا مکانی پایه های قدرت خود را در خطر ببیند، برای ارعاب مردم به هر جنایتی هر چند هولناک متوسل می شود.
جمهوری اسلامی در شرایطی سال ۲۰۰۸ را با اعدام های دسته جمعی و اجرای مجازات قرون وسطایی آغاز کرده است که در قرن بیست و یکم، شمار هر چه بیشتری از کشورها دیگر مجازات اعدام را اجرا نمی کنند. از جمله در همسایگی ایران ترکیه و روسیه در سالهای اخیر به کشورهایی پیوسته اند که مجازات اعدام در آن ها اجرا نمی شود. این کشورها اکنون در جامعه بین المللی در اکثریت اند. در نتیجه، توجه فزاینده افکار عمومی جهان و مدافعان حقوق بشر و حرمت انسانی بر معدود کشورهایی متمرکز شده است که مانند ایران در آن ها انسان ها را اعدام می کنند. در میان این کشورها، جمهوری اسلامی نه تنها به خاطر آمار سه رقمی موارد اعدام سالانه در ایران، بلکه همچنین به علت رواج احکام مجازات غیرانسانی و وحشیانه مانند سنگسار و شلاق و قطع اعضا هر از چندی موضوع گزارش های تکان دهنده است.
اعدام و مجازات وحشیانه ای مانند قطع اعضا، لکه ننگی بر دامن بشریت قرن بیست و یکم و به کلی نامتناسب با سطح رشد مدنیت در خود ایران است. جا دارد که آزادیخواهان ایرانی و همه هموطنانی که رعایت حقوق بشر در ایران را هدف تلاش خود قرار داده اند، بر تلاش های خود علیه اعدام و احکام مجازات قرون وسطایی در ایران بیافزایند. خواست پایان دادن به اعدام و مجازات وحشیانه، باید صرفنظر از همه مرزهای سیاسی و فکری، طیف گسترده ای از ایرانیان را متحد کند.
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
۱۹ دی ۱۳۸۶ برابر با ۹ ژانویه ۲۰۰۸
