کارگران، مزدبگیران، زحمتکشان، عدالتجویان و آزادیخواهان!
روز اول ماه مه جشن همبستگى طبقاتى و روز پیکار مشترک کارگران و زحمتکشان جهان را به شما تبریک و شادباش گفته و براى شما در مبارزه در راه دموکراسى و حقوق بشر، عدالت اجتماعى و برابرى، صلح، حفظ ارزشهاى انسانى و صیانت از طبیعت در جهان همچنان ناعادلانه، نابرابر و پر از ستیز، آرزوى موفقیت مى کنیم.
سال گذشته با همه دشواری هایش سال پردستاوردى براى جنبش جهانى و متحدین و همراهان آنان در جهان بود.
مقاومت و مبارزه کارگران و مزدبگیران در همه جاى جهان علیه بى عدالتى، فقر، جنگ، دیکتاتورى، پایمال سازى حق حاکمیت ملتها، تبعیض نزادى و قومى و جنسى، تخریب شتابان محیط زیست و علیه تهاجم نیروهاى سرمایه دارى به دستاوردهاى جنبش کارگرى ادامه و افزایش چشمگیرى یافت .
کارگران و مزد بگیران در سال گذشته توانستند براى نخستین بار پس از دو دهه به اتکای پیکار و اتحاد خود، تهاجم نئولیبرالیسم را در بسیارى از کشورها با مانع مواجه سازند. مقاومت و مبارزه کارگران و دانشجویان فرانسوى در مقابل تغییر قانون کار توسط دولت دست راستى این کشور که دولت را وادار به عقب نشینى کرد بدون شک یک فراز پر اهمیت در مبارزه‌ى جهانى زحمتکشان علیه تهاجم سرمایه‌دارى است . پیروزى نیروهاى دموکراتیک و چپ در تعدادى از کشورها به‌خصوص در آمریکاى جنوبى و مرکزى نشانه دیگرى از عقب راندن نیروهاى راست و تلاشى است امید آفرین براى درهم شکستن تهاجم سرمایه‌دارى نئو لیبرال. مبارزه مردم جهان علیه جنگ و براى صلح و مبارزه علیه فرمانروایى مستبدانه و ویرانگرایانه شرکتهاى فراملیتى بر انسان و بر طبیعت نیز در سال گذشته گسترش یافتند که در کانون اصلى این اعتراضات و پیروزی‌ها، جنبش کارگرى قرار داشت. این امر حکایت از موقعیت ویژه و با اهمیت جنبش کارگرى در جهان و در آینده بشریت دارد.
در کشور ما ایران نیز، تشکیل سندیکاى کارکنان شرکت واحد وپاره‌ای تحرکات سندیکایی و برآمد های تشکل هاى کارگرى دیگر نشانه رشد کیفى جنبش کارگرى ایران است. گسترش سندیکاها و اتحادیه‌هاى مستقل و دموکراتیک کارگرى که می‌تواند تغییرات اساسى در مبارزات اجتماعى و آزادیخواهانه مردم ایران به‌وجود آورد و در دگرگون سازی شرایط زندگى کارگران و مزدبگیران نقش بزرگی ایفاء کند، مهمترین رویداد کارگرى کشورمان در سال گذشته بود.
سال گذشته نیروهاى واپس گرای افراطی پس از سالها تدارک علیه جنبش دموکراتیک مردم ایران توانستند با رئیس جمهور کردن احمدى نژاد دولت مطلوب خویش را تشکیل دهند. با این وجود وعلیرغم فریبکارى هاى دولت مطلوب ولایت فقیه مبنى بر آوردن پول نفت بر سر سفره محرومان، مبارزات کارگران و مزدبگیران اما علیه تهاجم سرمایه داران به دست آوردهاى مبارزاتى آنها همچنان ادامه یافت. به‌خصوص ادامه مقاومت و مبارزات سندیکاى کارکنان شرکت واحد در شرایط حاکمیت ارتجاع سرکوبگر از یک تحول ذهنى و افزایش آگاهى طبقاتى در میان طبقه کارگر خبرمى دهد. اهمیت این مهمترین دستاورد اساسى طبقه کارگر در سال گذشته به لحاظ تاثیرى است که یر روند مبارزات کارگران مى گذارد که بسیار فراتر از موقعیت چند حرکت صنفى است. این ، یک تحول اساسى است که مهمترین عنصر آن آگاهى طبقاتى است. اکنون می توان از مرحله تازه ای از رشد آگاهی قابل اتکاء در طبقه کارگر و مزدبگیران کشورنسبت به علل مشکلات و فقر و استثمار شان سخن گفت و امیدوار شد که آمادگى ذهنى بالایی براى گذار از این وضعیت فلاکت بار میان مزدبگیران قوام یابد.می توان انتظار داشت که این جنبش هر آنگاه که اندک مجال نفس کشیدن بیابد، بتواند شگفتى بیافریند. اینک طبقه کارگر درک کرده است که براى سازمان یابى و براى دفاع از حقوق خویش در مقابل تعرض سرمایه داران و دولت نیاز به فضاى آزاد دارد و مهمتر از آن، خود مى تواند و باید براى تحقق چنین فضایی قدم به پیش بگذارد. قدم اول در این راستا،طی سال گذشته با تشکیل سندیکاى شرکت واحد برداشته شده است. حکومت هم این را فهمیده است و به همین دلیل است که این چنین بیرحمانه با درخواستهاى ساده کارگران و با تشکیل سندیکا مخالفت برخاسته،این حرکت را سرکوب کرده و فعالین سندیکایى را به زندان انداخته است. پایدارى رهبران و فعالین سندیکایى در زندان، نشانه عزم و اراده اى است که در جنبش سندیکایى ایران براى رهایى از این وضیعت وجود دارد.
امنیت شغلى،برخورداری از سندیکا، افزایش دستمزد متناسب با هزینه هاى زندگى، حق اعتصاب، پرداخت به موقع دستمزد و حقوق، بیمه بیکارى، بهره‌مندى از بیمه هاى درمانى و اجتماعى، رفع تبعیض جنسى و شغلى، تامین زندگی و آموزش کودکان کار، ممنوع شدن و لغو قراردادهاى موقت کار در موسسات و مشاغلى که ماهیت دائم دارند، اجراى پیمان هاى جمعى کار، مهمترین مطالباتى هستند که به انگیزه آنها صدها اعتصاب و اعتراض کارگرى در سال گذشته در سراسر کشور رخ داده است. اعتصابات و اعتراضاتى که توسط معلمان، پرستاران، کارگران معادن، ایران خودرو، کارخانه هاى نساجى و در کارگاه هاى عسلویه و شرکت واحد صورت گرفته اند از جمله مهمترین اعتصابات و اعتراضات کشور بوده اند. با روى کار آمدن احمدى نژاد، نه تنها هیچ کدام از این مطالبات برآورده نشده اند بلکه به دلیل سیاستهاى ماجراجویانه و واپس گرایانه دولت حاکم از یکسو و اعلام سیاستهاى آمرانه آن در عرصه اقتصادی که باعث رکود و تعطیلى کارخانه ها، توقف سرمایه گذارى، افزایش بیکارى و تورم شده و میشود از سوی دیگر، وضعیت اقتصادى و اجتماعى کارگران و محرومان جامعه بد تر نیز شده است .
دولت با اقداماتى چون تشکیل کمیته اى از وزیران براى بازبینى قانون کار، مستثنى کردن کارگران زیر ده نفر از شمول قانون کار بمدت سه سال دیگر، عدم افزایش حداقل دستمزد متناسب با میزان تورم و هزینه ها و با سرکوب اعتراضات کارگرى در مقابل کارگران قرار گرفته و زمینه را برای نضج اعتراضات کارگری هر چه بیشتر فراهم می کند.
رشد کمی و کیفی مبارزات کارگران اما به روشنی نشان میدهد که کارگران و مزدبگیران حاضر به عقب نشینى از مطالبات خود نیستندو این، روحیه ای است در میان کارگران ایران که باید در اول ماه مه امسال بر آن تاکید داشت.
هیئت سیاسى – اجرایى سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) در آستانه روز اول ماه مه-روز همبستگی جهانی کارگران و زحمتکشان- بار دیگر حمایت خود از مطالبات مطرح شده توسط جنبش سندیکایى را اعلام مى دارد و از مبارزه کارگران و مزدبگیران و تشکلهاى کارگرى براى رسیدن به این حقوق قاطعانه حمایت و پشتیبانى مى کند. ما پایمال سازى حقوق کارگران و مزدبگیران، سرکوب و پیگرد سندیکاها و فعالین آنها بخصوص پیگرد فعالین سندیکایى کارگران شرکت واحد را قویا محکوم مى کنیم و خواهان آزادى رهبر سندیکا آقاى منصور اسانلو مى یاشیم. ما همه نیروهاى دموکراتیک و کارگرى کشور را به همکارى مشترک در دفاع از کارگران و مبارزات آنان فرا مى خوانیم.
بر افراشته باد پرچم اول ماه مه!
هیئت سیاسى – اجرایى سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
ششم اردیبهشت ماه ۱۳۸۵
