بر اساس یک مطالعه جدید در مورد وضعیت کودکانی که جنگ غزه را تجربه می کنند، ۹۶ درصد از آنها احساس می کنند که مرگ آنها نزدیک است. در همان زمان، یک نظرسنجی از سرپرستان آن ها نشان داد که حدود نیمی از کودکان به دلیل آسیب‌هایی که متحمل شده‌اند آرزو می‌کردند بمیرند. تجزیه و تحلیل و پاسخ هایی گروهی که توسط یک سازمان غیردولتی مستقر در غزه که توسط سازمان کمک رسانی War Child Alliance تامین می شود, همچنین نشان داد که ۹۲ درصد از کودکان “واقعیت را نمی پذیرند“، ۷۹ درصد از کابوس های شبانه رنج می برند و ۷۳ درصد علائم پرخاشگری از خود بروز می دهند.
هلن پتینسون، مدیر اجرایی شعبه بریتانیا سازمان امدادی War Child، اظهار داشت: «این گزارش نشان می‌دهد که غزه یکی از وحشتناک‌ترین مکان‌های جهان برای کودکی است». در کنار تخریب بیمارستان‌ها، مدارس، خانه‌ها و آپارتمان‌ها، ردپایی از تخریب‌های روانی بر کودکانی که هیچ مسئولیتی در قبال این جنگ ندارند، زخم‌های نامرئی اما نه کمتر ویرانگر بر جای می‌گذارد.»
۴۴ درصد از قربانیان جنگ غزه کودکان بودند
برای مطالعه، والدین و مراقبان ۵۰۴ کودک از خانواده‌هایی که حداقل یک کودک در آنها معلول، مجروح یا بدون همراه است، یعنی. جدا از والدین خود، مصاحبه شدند. نمونه بین جنوب و شمال نوار غزه تقسیم شد و با پرسش گری های دقیقتر,این مصاحبه ها بیشتراز پیش تکمیل شد. این نظرسنجی در ماه ژوئن انجام شد، بنابراین نتایج نشان می‌دهد که تأثیر روانی فعلی بر کودکان غزه – پس از بیش از ۱۴ ماه حمله اسرائیل به غزه– دست کم گرفته می‌شود.
تخمین زده می شود که تعداد کشته شدگان غزه بیش از ۴۴ هزار نفر است و بر اساس نظرسنجی اخیر دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد، ۴۴ درصد از کشته شدگان را کودکان تشکیل می دهند.
این مطالعه روان‌شناختی که روز چهارشنبه منتشر شد، توسط سازمان مرکز آموزش اجتماعی برای مدیریت بحران در غزه با حمایت اتحاد امداد هلند و اتحاد کودکان جنگ انجام شد. در این گزارش آمده است: بار روانی بر روی کودکان شدید است و سطوح بالایی از استرس با علائمی مانند ترس، اضطراب، اختلالات خواب، جویدن ناخن، مشکل در تمرکز و کناره گیری اجتماعی ظاهر می شود. “بسیاری از کودکان بمباران خانه ها و مدارس خود یا از دست دادن عزیزان خود را تجربه کرده اند. آنها آواره شده اند یا از خانواده های خود جدا شده اند که برای جستجوی سرپناه در مکانی امن فرار کرده اند.”
اضطراب، کابوس، اختلال در خواب و خوردن: پیامدهای آشکار ناشی از جنگ می باشند
حدود ۱.۹ میلیون فلسطینی در غزه، حدود ۹۰ درصد از کل جمعیت منطقه، اکنون آواره شده اند که بسیاری از آنها برای چندین بار آواره شده اند. نیمی از آوارگان کودکانی هستند که خانه های خود را از دست داده و مجبور به ترک محله های خود شده اند. بیش از ۶۰ درصد از کودکان شرکت کننده در این مطالعه گزارش دادند که در طول جنگ دچار بحران روحی شده اند. برخی نیز چندین بار در معرض حوادث آسیب زا قرار گرفتند.
تخمین زده می شود که ۱۷ هزار کودک در غزه بدون همراه هستند، اگرچه این مطالعه نشان می دهد که تعداد واقعی می تواند به طور قابل توجهی بیشتر باشد. این گزارش ادامه می‌دهد: «جدایی از خانواده‌ها، کودکان را در معرض خطر افزایش بهره‌کشی، سوء استفاده یا سایر نقض‌های جدی حقوقشان قرار می‌دهد». قرار گرفتن در معرض چنین تجربیاتی باعث می شود که کودکان واکنش هایی ایجاد کنند که می تواند پس از پایان جنگ ادامه داشته باشد و زندگی روزمره آنها را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.واکنش‌های ضربه‌ای می‌توانند خود را به روش‌های مختلفی نشان دهند، از جمله پریشانی عاطفی مداوم، اضطراب، تغییرات رفتاری، مشکلات روابط، پسرفت، کابوس‌های شبانه، اختلال در خواب، مشکلات خوردن و علائم فیزیکی مانند درد.
۴۹ درصد مایل به مردن هستند – پسرها بیشتر از دختران آسیب دیده اند
همزمان با بمباران وحشیانه غزه که همچنان ادامه دارد, تقریباً همه کودکان (۹۶ درصد) بلافاصله احساس خطر مرگ کرده اند و ۴۹ درصد واقعاً آرزو داشتند که بمیرند، احساسی که در بین پسران (۷۲ درصد) بسیار گسترده تر از دختران بود. اما تقریبا ۲۶ درصد از دختران چنین احساسی را اعلام داشتند.
به گفته War Child، این سازمان کمک رسانی و شرکای آن تاکنون توانسته اند با حمایت روانی به ۱۷ هزار کودک در غزه دسترسی پیدا کنند. اما هدف این است که از یک میلیون کودک حمایت های روانی اجتماعی و غیره ارائه شود. این بزرگترین عملیات بشردوستانه در تاریخ ۳۰ ساله این سازمان خواهد بود.
پتینسون گفت: «جامعه بین‌المللی باید هم‌اکنون وارد عمل شود، قبل از اینکه بحران سلامت روان کودکان که اکنون شاهد آن هستیم، به یک آسیب بین نسلی تبدیل شود که منطقه باید ده‌ها سال با پیامدهای آن دست‌وپنجه نرم کند.
منبع: نشریه گاردین
