تصویر کردن ترامپ در هیئت هیولایی افسارگسیخته که در پی آن است تا آرامش گیتی را به آتش کشد و صورت بندی نوینی را در این کره خاکی رقم زند، هدفی جز منحرف ساختن افکار عمومی از آنچه که در زیر پوسته نظام سرمایه داری حاکم بر جهان می گذرد، ندارد. آنچه که ترامپ را از دیگر رؤسای جمهوری آمریکا متمایز می کند، عدم استفاده از زبان دیپلماسی است که وی در بیان سیاستهای خود بکار می گیرد. این گونه عیان و بی پروا سخن گفتن از سوی کسی که فکر در دست گرفتن سکان رهبری قدرتمندترین کشور جهان را در سر دارد، برای کسانی که تمایلی به شنیدن برهنگی افکار سیاسی سیاستمداران خود ندارند، خوشایند نیست.
زبان مبارزه انتخاباتی ترامپ، زبان لایه های تحتانی و خرده مردم آمریکا برای کسب رأی آنان بود و در این کار موفق عمل کرد و نتیجه آن ریاست جمهوری کشورش بود. ویژگیهای بسیاری از رهبران جهان در این است که می توانند از جهل اجتماع، ظرفیتها و بسیج آن در جهت منافع خود بیشترین استفاده را ببرند. علی رغم این که گفته می شود، این مردم اند که اسباب تنظیم کننده روابط و کنترل قدرت در جوامع دمکراتیک را در دست دارند، اما با افزایش تمرکز قدرت در بخش فوقانی جامعه (صاحبان سرمایه)، اکثریت جامعه نقش مرکزی خودشان را در تصمیمات کلان کشور بیشتر و بیشتر از دست می دهند. لشگرکشی به عراق- علی رغم مخالفتهای شدید از سوی مردم اروپا- نمونه بارزی است از یکه تازی بالائی ها بر پائینی ها.
بنابراین به ترامپ خرده نگیرید. او بازیگر ماهری بود که توانست از کارتهای بازیش بیشترین استفاده را ببرد.
