جنت یلن اطمینان می دهد که تعادل دهندگان در حال محدود کردن دامنه تخریب سقوط بانک «سیلیکن ولی» هستند

جنت یلن، وزیر خزانه داری امریکا، روز یکشنبه گفت که تعادل دهندگان (رگولاتورها) در طول آخر هفته برای مقابله با پیامدهای سقوط بانک «سیلیکون ولی» تلاش می کنند. او سعی کرد به مردم اطمینان دهد که سیستم بانکی آمریکا “ایمن و دارای سرمایه خوبی است”.

شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC)   روز جمعه بانک «سیلیکون ولی» را تصاحب کرد و نزدیک به ۱۷۵ میلیارد دلار سپرده مشتریان را تحت کنترل تعادل دهندگان (رگولاتورها)  قرار داد. شکست این بانک که بزرگترین شکست از زمان بحران مالی در سال ۲۰۰۸ است، این نگرانی را ایجاد کرده است که سایر شرکت‌های مالی ممکن است به سرنوشت مشابهی دچار شوند، زیرا افزایش نرخ‌های بهره بر بخش بانکی فشار می‌آورد و سپرده‌گذاران عصبی به فکر بیرون کشیدن پول خود هستند.

در حالی که مشتریان با سپرده تا ۲۵۰،۰۰۰ دلار – حداکثر تحت پوشش بیمه F.D.I.C – پول خود را کامل پس خواهند گرفت،  برای سپرده گذارانی که مبالغ بزرگتری در حساب خود دارند چنین تضمینی وجود ندارد که  تمام پول خود را پس بگیرند.

خانم یلن که در برنامه Face the Nation صحبت می‌کرد، نگفت که تعادل دهندگان چه اقداماتی ممکن است برای محافظت از سپرده‌گذاران، از جمله بسیاری از آنها که اکنون وجوه آنها در بانک مسدود شده است، انجام دهند. اما او گفت که توجه دارد که بسیاری از کسب ‌و کارهای کوچک روی سرمایه‌های موجود در بانک «سیلیکون ولی» حساب می‌کنند و تعادل دهندگان برای رفع این نگرانی‌ها تلاش می‌کنند.

وزیر خزانه داری پیشنهاد کرد که خرید «بانک سیلیکون» ولی یکی از  نتایج احتمالی خواهد بود و تعادل دهندگان (رگولاتورها) در تلاش هستند تا به وضعیت “به موقع” رسیدگی کنند.

اظهارات خانم یلن در حالی مطرح شد که اقتصاددانان، تحلیلگران و مقامات دولتی سابق برای تعیین گزینه هایی که دولت برای جلوگیری از عواقب گسترده تری از شکست بانک دارد، به فعالیت پرداختند. بسیاری نگران بودند که موجی از سپرده گذاران عصبی احتمالا عجله میکنند تا وجوه خود را از بانک های منطقه بیرون بکشند. این  آنچه را که در غیر این صورت ممکن است یک فاجعه یکباره باشد به یک مشکل گسترده تبدیل میکند که بخش بانکی و اقتصاد را درگیر خواهد کرد.

 کریستین فوربز، اقتصاددان مؤسسه فناوری ماساچوست  MIT که در مورد مقوله سرایت بحران اقتصادی   مطالعه می کند، صبح یکشنبه گفت سوال کلیدی این است که “آیا این موضوع به گونه ای انجام می شود که نگرانی ها را کاهش دهد و از فرار در جاهای دیگر جلوگیری کند؟”  

خانم فوربز  گفت که دولت باید دو هدف داشته باشد: اطمینان دادن به مردم مبنی بر اینکه بانک «سیلیکون ولی»

غیرعادی است و نمونه ای از یک مشکل گسترده تر نیست، ونیز  وعده اینکه پول کافی – نقدینگی –  برای جلوگیری از گسترده تر  شدن در سیستم پمپاژ می شود.

در حالی که برخی از مشکلات بانک «سیلیکون ولی» به افزایش نرخ بهره بازمی‌گردد، این موسسه از جنبه‌های کلیدی نیز غیرمعمول است. این بانک تعداد زیادی سپرده گذاران بزرگ و بدون بیمه دارد که تمایل دارند در زمان بحران پول خود را بیرون بکشند.

در مقابل، خانم یلن در اظهارات خود در روز یکشنبه تاکید کرد که سیستم بانکی در کل “مقاوم” است.

با این حال، سرمایه‌گذاران و اقتصاددانان نگران بودند که شرکت‌هایی که خودشان دارای سپرده‌های بانکی بزرگ و بدون بیمه هستند، با مشاهده اینکه برخی از مشتریان بانک «سیلیکون ولیی با زیان مواجه می‌شوند، عصبی شوند و سپرده‌های خود را از سایر بانک‌های منطقه بیرون بکشند.

برخی گفتند که برای دولت مهم است که راهی بیابد تا مطمئن شود که حتی سپرده گذاران بیمه نشده بانک «سیلیکون ولی» به طور کامل بازپرداخت شوند تا از هجوم بی ثبات کننده برداشت پول جلوگیری شود.

مگان گرین، اقتصاددان ارشد جهانی برای موسسه کرول، در مورد سایر مشاغل با سپرده های بدون بیمه گفت “چرا ریسک می کنید؟ به نظر من روشن است که پول همه سپرده‌گذاران را باید پس داد.»

اما مشخص نیست که دولت چگونه می‌تواند به طور کامل پول سپرده‌گذاران بانک «سیلیکون ولی» را بازپرداخت کند. یافتن خریدار برای تصاحب حساب های بانک یکی از گزینه های روشن است، اما همانطور که خانم یلن اشاره کرد، این راه نه تضمینی برای موفقیت دارد  و نه تنها راه ممکن است.

برخی از اقتصاددانان پیشنهاد کردند که فدرال رزرو می‌تواند از نوعی برنامه پشتیبان اضطراری استفاده کند. بانک مرکزی می‌تواند با تأیید وزیر خزانه‌داری، در لحظات غیرمعمول وجوه نقد کوتاه ‌مدت را به وام گیرندگان نیازمند منتقل کند.

اما یک پشتیبانی بانک مرکزی ممکن است در شرایط فعلی جذاب نباشد: برنامه های وام اضطراری از طرف فدرال رزرو وام ارائه می کند. محدودیت‌هایی برای چنین برنامه‌ ایی وجود دارد که اصرار میکند باید مبتنی بر گسترده باشند و از استفاده از آنها برای شرکت‌های ورشکسته جلوگیری می‌کنند.

ایده دیگری که توسط تحلیلگران در روز یکشنبه مطرح شد، این بود که F.D.I.C. می تواند راهی برای بازپرداخت کامل سپرده گذاران پیدا کند. رگولاتورها معمولاً موظف است بانک‌های ورشکسته را به ارزان‌ترین راه ممکن باز کند. این به معنای رها کردن بخش خصوصی برای پرداخت زیان‌های ناشی از سپرده‌های بیمه‌نشده است. ولی رگولاتورها  می‌توانند با استفاده از آنچه «استثنای ریسک سیستمی» نامیده می‌شود، این را دور بزنند.

این قانون که در طول بحران سال ۲۰۰۸ مکرراً مورد استفاده قرار گرفت، اساساً به دولت اجازه می‌دهد تا پول  سپرده‌گذاران بیمه‌نشده را بازپرداخت کند، البته در شرایطی که انجام ندادن آن عواقب نامطلوب جدی برای اقتصاد یا ثبات مالی داشته باشد.

اما استناد به این استثنا مستلزم پرش از موانع متعددی است: وزیر خزانه داری، با مشورت رئیس جمهور، F.D.I.C. و هیئت مدیره فدرال رزرو، باید تصمیم استفاده از آن را امضا کند.

استیون کلی، محقق ارشد در دانشگاه ییل در زمینه ثبات مالی، گفت: «اگر فدرال رزرو امضا کند، من فکر می کنم آنها واقعاً مشگل را سیستمی می بینند. تهدیدی برای ثبات سیستم مالی گسترده تر در این منقطه.

گام‌های دیگری نیز وجود دارد که تنظیم‌کننده‌ها می‌توانند برای اطمینان دادن به سرمایه‌گذاران در مورد ایمنی سیستم و جلوگیری از ریزش بانکی گسترده‌تر انجام دهند، ولی شامل بازپرداخت کامل  سپرده‌گذاران در بانک «سیلیکون ولی» نباشد.

دیلیپ سینگ، اقتصاددان ارشد جهانی در PGIM Fixed Income و یکی از مقامات اقتصادی سابق دولت بایدن و فدرال رزرو نیویورک، گفت: «فکر می‌کنم وظیفه فوری‌تر این است که به طور گسترده‌تر به سپرده‌گذاران بدون بیمه اطمینان داده شود.

برای انجام این کار، فدرال رزرو همچنین می‌تواند تاکید کند که بانک‌ها می‌توانند از برنامه  تخفیف فدرال رزرو استفاده کنند. این برنامه به بانک‌های تجاری اجازه می‌دهد تا اوراق بهادار با درجه سرمایه‌گذاری – از جمله اوراق خزانه‌داری – را بگیرند و در ازای دریافت پول نقد برای رفع نیازهای نقدینگی کوتاه‌مدت، در اختیار فدرال رزرو قرار دهند.

بانک‌ها اغلب از برنامه تخفیف دوری می‌کنند، زیرا فکر می‌کنند استفاده از آن می‌تواند نشانه‌ ضعف آنها باشد. اما در سال ۲۰۲۰، زمانی که ویروس کرونا بخش زیادی از اقتصاد را تعطیل کرد، فدرال رزرو تلاش کرد با جذاب‌تر کردن شرایط آن، مؤسسات را تشویق به استفاده از آن کند. در آن زمان، گروهی از بانک های بزرگ به طور هماهنگ از آن برنامه استفاده کردند تا تأکید کنند که استفاده از آن نشانه ضعف نیست.

آقای سینگ گفت: فدرال رزرو باید “پنجره تخفیف را در چراغ های چشمک زن نئونی قرار دهد.”

از ظهر یکشنبه، به نظر می رسید که دولت در پشت صحنه برای یافتن راه حلی رقابت می کند، زیرا مقامات عالی تلاش می کردند به مردم اطمینان دهند که وضعیت به فاجعه ختم نمی شود. خانم یلن گفت: “آمریکایی ها باید احساس کنند که سیستم بانکی سالم و سالم است، می تواند نیازهای اعتباری خانوارها و مشاغل را برآورده کند و سپرده گذاران نگران از دست دادن دسترسی به پول خود نباشند.” “اینها اهدافی هستند که همه ما از آنها استقبال می کنیم.”