هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه همچنین حمایت خود از این فعالان کارگر که محکوم به زندان ابراز داشت.
بر اساس احکام تأیید شده توسط دادگاه تجدید نظر، علی نجاتی، فریدون نیکوفر، قربان علیپور و جلیل احمدی به تحمل شش ماه حبس تعزیری و شش ماه حبس تعلیقی، و محمد حیدریپور به چهار ماه حبس تعزیری و هشت ماه حبس تعلیقی محکوم شدهاند.
همچنین این پنج فعال کارگری هفت تپه به مدت سه سال از هر گونه فعالیت سندیکایی منع شده اند.
این فعالان کارگر در جریان اعتصابهای بزرگ دو سال گذشته هزاران کارگر این شرکت بازداشت شده و مدتی نیز در زندان به سر برده بودند.
شرکت نیشکر هفت تپه در دو سال گذشته شاهد برگزاری اعتصاب های متعدد بیش از ۳۵۰۰ کارگر این واحد تولیدی بوده است.
این اعتصابها در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق معوقه از سوی مدیریت شرکت نیشکر هفت تپه صورت گرفتهاند.
در این میان، پس از آخرین اعتصاب بزرگ کارگران، نمایندگان آنان با برخوردهای امنیتی و قضایی مواجه شدند.
سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه نوشت که این تشکل کارگری «کاملاً صنفی است و به دور از هر گونه فعالیت و جهتگیری سیاسی و در چهارچوب قانون، صرفاً به دنبال احقاق حقوق کارگران این شرکت تولیدی فعالیت دارد.»
اشاره این بخش از بیانیه سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه به اعمال فشارهای نهادهای امنیتی بر این تشکل غیردولتی بوده که در بیش از یک سال اخیر بر فعالان کارگری هفت تپه به منظور جلوگیری از فعالیت دوباره آن وارد آمده است.
سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه که پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ تشکیل شده بود، پس از انقلاب وادار به تعطیلی شد.
پیشتر، گفته شده بود که ادارههای کار و طلاعات استان خوزستان با راهاندازی مجدد سندیکا توسط کارگران این شرکت مخالفت کردهاند.
برخی از تحلیلگران، محکومیتهای صادر شده برای پنج تن از رهبران سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه را در ارتباط با این مخالفتها میدانند و میگویند که تشکیل چنین تشکل هایی می تواند الگوی کارگران سایر کارخانه ها و واحدها یبزرگ تولیدی در ایران شود؛ موضوعی که نهادهای امنیتی از تحقق آن نگرانند.
صادق کارگر، فعال سندیکایی در نروژ، به رادیو فردا میگوید: «آنها از سالها پیش چنین برخوردی را با موضوع سندیکا داشتهاند و نمیگذارند که کارگر حق خود را مطالبه کند. آنها میخواهند هیچ مانعی بر سر چپاول سرمایههای ملی وجود نداشته باشد.»
او میافزاید: «آقایان جامعهای را میخواهند که در آن، از نهادهای مدنی خبری نباشد. اگر کارگران، این بزرگترین گروه اجتماعی در ایران، اگر سازماندهی پیدا کنند، موقعیت استبداد را به طور جدی به چالش میکشاند.»
با از سرگیری فعالیت سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، بیش از یک هزار نفر به عضویت آن درآمدند و در عین حال، این سندیکا عضو فدراسیون جهانی کارگران بخش های صنایع کشاورزی، مواد غذایی و خدمات شد.
اما در این یک سال، آیا سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه توانسته است در کمک به بهبود شرایط زندگی کارگران این شرکت گامی بردارد؟
پاسخ کریم، کارگر در هفت تپه، مثبت است.
وی به رادیو فردا میگوید: «سندیکا تاکنون موفقیتهای خیلی خوبی داشته است. از جمله ۷۰ هزار تومان به حقوق کارگران اضافه شد، کارخانه که به حال تعطیل درآمده بود، فعال شد. در عین حال، قرار شد تعدادی از کارگران موقت رسمی و گروهی دیگر از کارگران بیمه شوند.»
صادق کارگر، فعال سندیکایی در نروژ، نیز با اشاره به اهمیت کار سندیکایی برای کارگران، در جهت تحقق خواستههای صنفیشان میگوید: «سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه تلاش کرده است تا وضع کارگران این شرکت را بهبود ببخشد و در عین حال، در بهبود اقتصاد ملی ایران، از طریق حفظ اشتغال و مقابله با سرمایهداری لجام گسیخته که از واردات کالاها، مانند قند و شکر، سود کلانی به دست میآورد، فعالیت کرده است.»
در این میان، اتحادیه آزاد کارگران ایران، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و کانون مدافعان حقوق کارگر با انتشار بیانیههایی خواستار لغو فوری و بدون و قید و شرط احکام زندان برای پنج تن از رهبران سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه شدند.
این سه تشکل کارگری با اشاره به ارتباط احکام زندان با فعالیت سندیکایی این پنج فعال کارگری تأکید کردند که تشکیل سندیکا از ابتداییترین حقوق کارگران در تمام دنیا، از جمله در ایران، است.