روز ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه برای حذف خشونت علیه زنان است. با گذشت بیش از یک دهه از تصویب قطعنامه سازمان ملل در مورد مبارزه جهانی برای از بین بردن خشونت علیه زنان، آمار و ارقام زنانی که علیه آنان خشونت جسمی، جنسی و یا روانی اعمال می شود بسیار وحشتناک و تکان دهنده است. اگرچه گزارش محدودی از ابعاد خشونت اعمال شده علیه زنان به رسانه ها راه پیدا می کند و افکار عمومی کمتردر جریان سرکوب خشن حقوق انسانی زنان قرار می گیرند، با این وجود با قاطعیت می توان خشونت علیه زنان را فراگیرترین شکل نقض حقوق بشر در جهان و ایران توصیف کرد. افزون بر خشونت رایج در سطح جهان، زنان ایران از خشونت مضاعف، خشونت سیاسی، خشونتی که از طرف حکومت اعمال می شود، رنج می برند. و از این نظر مبارزه برای حذف خشونت علیه زنان در ایران، مبارزه برای رهایی زنان از حکومت جمهوری اسلامی را هم شامل می شود. شجاعتی که زنان ایران در صحنه های متفاوت مبارزه علیه اعمال خشونت نشان داده اند، به سهم خود مبارزه جهانیان در راستای تحقق آرزوهای بنیانگذاران روز ۲۵ نوامبر، روزجهانی حذف خشونت علیه زنان را پیش برده و تجربه جنبش جهانی علیه خشونت را غنی تر کرده اند. اعلام روزی به عنوان روز جهانی حذف خشونت علیه زنان، برای اولین بار در نخستین گردهم آیی زنان آمریکای لاتین و کارائیب در سال ۱۹۸۱ مطرح شد. در این گردهم آیی شرکت کنندگان علاوه بر محکوم کردن تمامی اشکال خشونت سیستماتیک علیه زنان از ضرب و جرح های خانگی تا تجاوز و آزار جنسی و همچنین خشونت های دولتی مانند شکنجه و بدرفتاری با زنان زندانی سیاسی، روز ۲۵ نوامبر سالروز قتل فجیع سه خواهر میرابل توسط دیکتاتور دومینیکن رافائل تراخیلو را به عنوان روز جهانی برای حذف خشونت علیه زنان مطرح کردند. با ادامه فعالیت های زنان برای به رسمیت شناخته شدن این روز، مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز در پنجاه و چهارمین دوره خود در ۱۷ دسامبر ۱۹۹۹، با تصویب قطعنامه ۵۴/۱۳۴، ۲۵ نوامبر را به عنوان روز جهانی برای حذف خشونت علیه زنان شناخت. از جمله بندهای آمده در قطعنامه ۵۴/۱۳۴ در تعریف خشونت علیه زنان آمده است: خشونت علیه زنان تجلی تاریخی رابطه قدرت نابرابر میان زن و مرد بوده و منجر به سلطه مرد بر زن و اعمال تبعیض علیه زنان و ممانعت از پیشرفت آنان می گردد و خشونت علیه زنان یکی از اهرم های اجتماعی مهمی است که زنان را اجبارا در موقعیت زیردست مردان قرار می دهد. با اینکه خشونت علیه زنان در تمامی کشورها به اشکال مختلف وجود دارد ولی شدت و گستردگی آن بسته به نیرویی که از طرف حکومت ها و نهادهای مدنی در رابطه با حذف خشونت در جامعه بطور کلی و کار تخصصی که در رابطه با خشونت علیه زنان انجام شده، متفاوت است. با توجه به همین مسئله کمپین “نه به خشونت علیه زنان” سازمان ملل در نظر دارد با تشویق و ترغیب دولت ها به کار تخصصی در این زمینه، خشونت برعلیه زنان را پایان بخشد. در بسیاری از کشورهای جهان، اراده جدی فعالان زن، نهادهای مدنی و دولت ها برای نابودی خشونت علیه زنان باعث کاهش این معضل اجتماعی شده است در حالی که در برخی از کشورها منجمله جمهوری اسلامی، مسیر حرکت نیروهای حکومتی کاملا در جهت عکس این حرکت بین الملل است. حکومت دیکتاتوری و به غایت مردسالار و غیر پاسخگو به خواست ها و نیازهای جامعه با نهادینه کردن خشونت، به بهانه های نسبیت فرهنگی، تفاوت تعاریف و انواع و اقسام توجیه های گوناگون در محدود کردن خشونت، سعی در لاپوشانی عدم کفایت خود در اداره سالم جامعه دارد. ما از طرفی در طی ۳۱ سال حاکمیت جمهوری اسلامی شاهد اشکال متفاوت خشونت از جانب نیروهای حکومتی بوده ایم دستگیری و تحت فشار قرار دادن فعالان جنبش زنان وفعالان زن نهاد های مدنی و حقوق بشری ، شکنجه و آزار روحی و جسمی ، تجاوز به زنان و دختران توسط نیروهای دولتی در زندانها و قتل زنان در زندان ها با نام خودکشی، و …کارنامه سیاه حکومتی است که در کشور ما حکمرانی می کند. حکومتی که برگه های سیاه کارنامه اش نشان دهنده نقض آشکار حقوق بشر بویژه حقوق زنان است. تاریخ زنان در جهان و کشور ما همیشه نشان از این داشته که حکومت های دیکتاتوری با اعمال فشار از طریق اوباش و یا نظامیان و شبه نظامیان، بخصوص بر زنان سعی در کنترل تمام جامعه دارند. دستگیری و اعمال فشار بر وکلای زن و وکلایی که وکالت پرونده های مربوط به زنان را قبول می کنند، نمونه ای از اعمال خشونت دولتی و سازمان یافته حکومت است. از طرف دیگر حکومت مردسالار با تشویق قانونی و به نمایش گذاشتن خشونت حکومتی علیه زنان، باعث رواج بیشتر خشونت علیه زنان در حوزه های خصوصی و عمومی شده است. اشکال مختلف خشونت علیه زنان از کتک زدن، تجاوز جنسی، زنای با محارم، قتل های ناموسی و … همگی زائیده جامعه مردسالار و حاکمیت جمهوری اسلامی است. ما معتقدیم جامعه ای که خشونت زدایی علیه زنان را در همه عرصه ها آغاز نکند و در جهت حذف انواع و اشکال خشونت ها اعم از خشونت خانگی ، ناموسی واجتماعی چه به شکل خشونت های بدنی وچه خشونت های روانی وکلامی و حصر آزادی های فردی ، چه خشونت هایی که قوانین بد اجازه آنها را میدهند وچه خشونت هایی که در قانون منع شده اند ولی دغدغه نهادهای ذی صلاح نیستند کوشش نکند ، نمی تواند جامعه ای سالم و بالنده باشد. ما ضمن محکوم کردن هر گونه تبعیض ، نابرابری و خشونت علیه زنان خواهان آن هستیم که قانون، حقوق برابر زنان و مردان را تضمین کند و لازمه آن را جدایی کامل قوانین از اصول احکام مذهبی و انطباق آن با اسناد بین المللی بویژه اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی سیاسی، میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و همچنین کنوانسیون رفع انواع تبعیض علیه زنان میدانیم. ما این روز را با یاد تمامی زنانی که در جهان و در ایران جان خود را در راه مبارزه حق طلبانه علیه دیکتاتوری، و استبداد، خشونت و خشونتگران از دست داده اند گرامی میداریم ودوشادوش دیگر فعالان جنبش زنان کشورمان برای از بین بردن هر نوعی از خشونت علیه زنان، مبارزه می کنیم. گروه کار زنان سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
