در آستانه برگزاری کنگره دهم دو رفیق عضو تشکیلات، بدون اینکه به نهادهای سازمانی اطلاع داده و با آنها هماهنگی کرده باشند، تشکیل فراکسیونی به نام “فراکسیون کمونیستی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)” را اعلام کردند. مسئولین سازمان به رفقا تذکر دادند که می بایستی راجع به چگونگی فعالیت فراکسیون به مسئولین مراجعه نموده و در هماهنگی با آنها کارهای خود را انجام میدادند، اکنون نیر درست این است که اقدامات خود را متوقف کنند و پس از برگزاری کنگره دهم و تشکیل شورای منتخب کنگره و سازماندهی آن، چگونگی فعالیت فراکسیون خودشان را با مسئولین هماهنگ کنند.
پس از برگزاری کنگره یکی از دو رفیق یادشده از این روند کناره گرفت و رفیق دیگر به تنهائی، بدون هیچ گونه هماهنگی با ارگانهای مرکزی، سایتی به نام “یاران ما – سایت فراکسیون کمونیستی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)” راه اندازی کرد. مراجعات مکرر به رفیق برای رعایت ضوابط سازمانی و همکاری با ارگانهای سازمانی، پیش و پس از راه اندازی سایت نامبرده، نتیجه ای نداد و ایشان حاضر به پذیرش پاسخگوئی در مقابل ارگانها نگشت. به این دلیل هیئت سیاسی ـ اجرائی در خردادماه ۱۳۸۶ با صدور اطلاعیه ای اعلام کرد: “ارگانهای سازمانی بر اقدامات این رفیق نظارت و کنترلی ندارند و لذا در مقابل عملکرد آن مسئولیتی به عهده نمی گیرند. اقدامات یکجانبه، تماسها و یارگیریهای این رفیق ارتباطی با سازمان ما ندارد”.
به دلیل ادامه عملکرد غیرمنطبق با ضوابط سازمانی رفیق اعلام کننده فراکسیون، مسائل مربوطه در دستور کار بسیاری از نشستهای شورای مرکزی نیز قرار گرفت. همزمان شورای مرکزی برای قانونمند کردن فعالیت فراکسیون در درون سازمان کمیسیونی تشکیل داد. سند حاصل کار دوماهه این کمیسیون به نام “چهارچوب و موازین فعالیت گرایشها و گروهبندیها (فراکسیونها) در سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) تا کنگره یازدهم”، در نشست ۱۰ مهر ۱۳۸۶ شورا به تصویب رسید.
پس از تصویب سند نامبرده، شورا به هیئت رئیسه خود مسئولیت داد امور رسمیت یافتن فراکسیون کمونیستی را سامان دهد. هیئت رئیسه طی چهار ماه، مکاتبات و مکالمات زیادی با رفیق انجام داد ولی توفیقی در جهت جلب همکاری رفیق به دست نیامد. تنها نتیجه این دوره این بود که رفیق اعلام کرد تنها عضو تشکیلات سازمان است که خود را عضو فراکسیون کمونیستی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) میداند. خواست هیئت رئیسه مبنی بر رعایت سند “چهارچوب و موازین فعالیت گرایشها و گروهبندیها (فراکسیونها)” و سند موازین و مناسبات تشکیلاتی، و فراهم آوردن امکان نظارت شورای مرکزی بر فعالیتهای خود به نام فراکسیون، از سوی رفیق پاسخ داده نشد.
هیئت رئیسه سرانجام به این ارزیابی رسید که متاسفانه رفیق به هیچ وجه قصد همکاری با نهادهای سازمانی را ندارد، و بر پایه این ارزیابی اعلام کرد که ماموریت خود را پایان یافته تلقی می کند و به شورا پیشنهاد نمود اعلام کند در تشکیلات سازمان هیچ فراکسیون به رسمیت شناخته شده ای وجود ندارد و فعالیت فراکسیون اعلام شده از سوی رفیق غیرمجاز است. نشست ۱۴ اسفند ۱۳۸۶(۴ مارس ۲۰۰٨) شورای مرکزی این پیشنهاد را تصویب کرد.
سالهاست در سازمان ما فعالیت فراکسیونی پذیرفته شده است. در سند دیدگاه ها و آماجها، مصوب کنگرۀ پنجم (دى ماه ۱۳۷۶)، آمده است: “ما بر همزیستى گرایشهاى فکرى و سیاسى مختلف در اشکال گوناگون از جمله در تشکل قانونى فراکسیون به جاى طرد و انشعاب تکیه مى نماییم”. نهادهای سازمان کوشیدند از این ظرفیت سازمان برای تامین امکان فعالیت قانونمند “فراکسیون کمونیستی سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت)” بهره بگیرند. اما با وجود حدود یکسال کار وقت گیر و انرژی بر نهادهای سازمانی در رابطه با مسائل فراکسیون کمونیستی و کارهای رفیق اعلام کننده آن، به دلیل عدم همکاری رفیق، استفاده از این ظرفیت در شرایط حاضر ممکن نشد.
بدیهی است رفقائی از اعضای تشکیلات سازمان که بخواهند فعالیت فراکسیونی بکنند، در صورت رعایت موازین و مصوبات مربوطه، از سوی نهادهای سازمانی به رسمیت شناخته خواهند شد. در مورد “فراکسیون کمونیستی سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت)” نیز، اگر موازین و مصوبات سازمانی رعایت می شدند، مانعی در راه به رسمیت شناخته شدن آن وجود نداشت.
دبیرخانه شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
۱۰ فروردین ۱۳۸۷ (۲۹ مارس ۲۰۰٨)
