با کمال تأسف اطلاع یافتیم که خانم نرگس خاتون محمودی، مادر رفیق سربلند و بلند آوازه مان رضی تابان درگذشت. مادر در سال ۱۲۹۹ شمسی در بیدخت، مرکز دراویش گنابادی در جنوب خراسان، به دنیا آمد. او نوە یکی از رهبران بزرگ دراویش گنابادی بود.
در سالهای ۴۰ شمسی به مشهد و در سالهای ۶۰ از مشهد به تهران نقل مکان کرد.
روز ۱۹ بهمن ۱۳۹۱، مصادف با سالروز بنیانگذاری جنبش فدائی، که رضی یکی از کوشندگان راسخ آن بود و جان بر آن نهاد، از میان ما رفت. به جز رضی، یک دختر و سه پسر از او به یادگار مانده اند.
مادر چه در دوران شاه و چه در دوران جمهوری اسلامی از حامیان استوار فدائیان بود، و از محبوبیتی توصیف ناپذیر نزد آنان برخودار بود.
مادر از طبع شعر نیز برخودار بود، و مجموعه ای از اشعار از او به یادگار مانده است. شعر زیر، که نشان توامان دردی عمیق و افتخاری قوت بخش است، شعری است که مادر در سوگ رضی سروده است. دردی عمیق در جان مادر از نیستی نابهنگام فرزند، و افتخاری قوت بخش در کام مادر از شرافت پایدار فرزند.
در سوگ رضی
ای رضی جان، ای گل زندانی ام
ای پسر، ای داروی بیماریم
ای عزیزم، ای گل نیلوفرم
زود رفتی جان مادر از برم
ای بهارم، ای بهارم، ای امید
ناامیدم کردەای، ای ناامید
سوختم اندر فراقت ای رضی
خم شده پشتم ز داغت ای رضی
ای بهار من! چه زود گشتی خزان
سر بدادی در ره آزادگان
تو به درد من دوا بودی رضی
تو به قلب من شفا بودی رضی
قامتت خم گشت از درد محن
سینه ات لبریز از مهر وطن
ای گل پرپر به دست وحشیان
سینه ات سوراخ سوراخ ددان
از شکنجه دست و پا و پشت تو
سینه و پهلو و هم انگشت تو
جای سالم در تنت پیدا نبود
زخمها اندر تنت صدتا نبود
اندرون سلول تنگ و تار تو
می نمودی باز هم پیکار تو
با همه این دردها ای سرفراز
پیش این گرگان نکردی لب تو باز
ای رضی سر خم نکردی پیش دون
راست قدی سرفرازی ای جوون
ای سرت از سربلندی بر فلک
استقامت از تو می جوید ملک
نوبهاری گرچه پرپر گشته ای
چشمۀ آبی که پرتر گشته ای
گرچه رفتی از میان ما نئی
تا ابد تو در دل ما زنده ای
سربلند و روسپیدم پیش دوست
افتخار و سربلندیم ز توست
شورای سردبیران کارآنلاین درگذشت این مادر و یار دیرین را بە خانوادە، بستگان و همە فدائیان خلق تسلیت می گوید. باشد کە وفا، صداقت و پایداری این انسان شریف چراغ راە امروز و آیندەمان باشد در مبارزە خستگی ناپذیر برای ایجاد ایرانی آباد و آزاد.
٢۴.٠٢.٢٠١٣
