دفاع یا اعاده حیثیت از سوسیالیسم تخیلی؟

سوسیالیسم تخیلی:  جنبشی سکولار، عدالتخواه، آرمانگرا و خونین!

لیبرالهای دانشگاهی در غرب، سوسیالیسم تخیلی را سوسیالیسم پیشین یا سوسیالیسم آغازین مینامند. آنها مدعی هستند که بخشی از بحران کنونی مارکسیسم را میتوان با کمک اندیشه های سوسیالیسم تخیلی حل کرد. به این دلیل از مارکسیست ها خواهان دفاع و اعاده حیثت از سوسیالیسم تخیلی هستند. لیبرالها اشاره میکنند که جنبش سوسیالیسم تخیلی ریشه در جنبش عدالتخواهانه جناح چپ بورژوازی لیبرال داشت که خواهان: آزادی خلق، دمکراسی اجتماعی، دولت مردمی دمکراتیک، و جمهوری ملی و مردمی بودند. آنها مدعی هستند که عظمت سوسیالیسم تخیلی به اندازه سوسیالیسم علمی و مارکسیسم است.

سوسیالیسم تخیلی یا آغازین و پیشین، به ترتیب در کشورهای: انگلیس، فرانسه، و آلمان از حدود ۳ قرن پیش آغاز شد. آن مجموعه ای بود از موضوعات و بحث های: نقد اجتماعی، تئوریهای انقلابی، اصلاحگریایانه، و اتوپی و آرمانگرایی های عدالتخواهانه. نطفه های سوسیالیسم تخیلی پیشین از قرن ۱۶ میلادی در انگلیس بدلیل فقر ناشی از صنعتی شدن و شروع انتقاد اجتماعی ضد کاپیتالیستی در جامعه طبقاتی آغاز شد. سوسیالیسم تخیلی در فرانسه، سیاسی، و در آلمان بیشتر فلسفی بود. در فرانسه: بابف، بلانکو، و لونارولی، از سال حدود ۱۷۸۲ میلادی مبارزه انقلابی را آغاز کردند. در انگلیس آون از سال حدود ۱۷۸۰ وارد مبارزات اجتماعی شد. گروه دیگر و قدیمی تر سوسیالیستهای فرانسوی: سنت سیمون، فوریه، گابت، و پرودن بودند. مارکس و انگلس از: فوریه و سنت سیمون، در فراسه، و از آون در انگلیس، و از وایتلینگ و  موسی هس در آلمان نام برده اند. در روسیه: هرتسن، بلینسکی، دوبرولیبوف، و چرنیشفسکی، نبردی عملی و تئوریک در زمینه سوسیالیسم تخیلی را شروع کردند. در آلمان نقش دین توسط  فویرباخ از گروه هگلی های جوان، نقش مهمی در مقدمات رشد سوسیالیسم تخیلی داشت.

در تاریخ مبارزات جنبش سوسیالیسم تخیلی از قرن ۱۵ میلادی از ۴ گروه و جریان و مرحله نام برده میشود: در مرحله نخست با اسامی: توماس مورس، کامپانلا، وایرس دالایس، روبرو میشویم. در مرحله دوم: از مسیحیان سوسیالیستی مانند توماس مونستر، رهبر جنبش دهقانی نام برده میشود که در سال ۱۵۲۵؛ خلاف مارتین لوتر تازه پروتستان شده، اعدام شد. در مرحله سوم: آنارشیستهای روسی و فرانسوی مانند: باکونین، کروپکین، و پرودن قرار دارند. آنارشیستهای روس در جنبش های: سوسیالیسم دهقانی روس، سازمان خلقی نارودنیکی، و تئوریسین هایی مانند: ورونازف، چرنیشفسکی، و دوبرولیوف، فعال بودند. مارکسیست ها در مقایسه با سیستم و فلسفه سوسیالیسم علمی خود، از جریانات و جنبش های سوسیالیسم تخیلی زیر نام میبرند: بابفی ها، کمونیست های برابری خواه، تعاونی گرایان کالایی، فوریه گرایان، آون گرایان، کمونیسم کارگری، بلانکوگرایان، پرودن گرایان، باکونین گرایان، سوسیالیسم تخیلی درون غالب جنبش های اجتماعی مانند جنبش روشنگری، آرمانگرایان اتوپیست، هومانیست های سوسیالیست، و جنبش های فرهنگی.  عظمت ۳۰۰ ساله جنبش ها و تئوریها و دست آوردهای اندیشه سوسیالیسم تخیلی نشان میدهد بدون این جریان هومانیستی و انقلابی، مارکس و انگلس هیچگاه به مارکسیسم و سوسیالیسم علمی جهانشمول کنونی دست نمی یافتند ،و به نقل از لیبرالهای آکادمیک باید بیش از این، از آنان قدردانی میکردند، گرچه میتوان این کوتاهی را به فرهنگ استالینیستی بعد از انقلاب اکتبر نسبت داد، چون مارکس، انگلس و لنین بارها از نظرات و تئوریهای  سوسیالیستهای تخیلی نام برده اند؛ مثلا مارکس و انگس، به ویلهلم وایتلینگ و موسی هس بعنوان ۲ شخصیت مهم سوسیالیسم تخیلی  آلمان اشاره کرده اند.  از طریق هگلی های جوان؛ مخصوصا سوسیالیستهای تخیلی، سیاست ارزشی نو یافت، آن محل عملی شدن ایدههای انسانی و خودآزادی گردید، فلسفه برای نخستین بار عمل شد. و گفته شده: برنامه سیاسی، عمل زندگی سیاسی نیست، بلکه اراده برای برنامه ریزی آینده است.

ویلهلم وایتلینگ Wilhelm Weitling (1871-1808)، سوسیالیست تخیلی آلمانی، نیز مورد تشویق و تحسین مارکس و انگلس قرار گرفت. او نتیجه رابطه “نامشروع” ولی عشقی یک کنیز آلمانی و یک افسر نیروهای اشغالی فرانسه در شرق آلمان بود، که بعد از پایان دوره آموزش خیاطی، با پای پیاده روانه فرانسه شد و در آنجا در سال ۱۸۳۵ میلادی وارد “انجمن تحقیر شدگان” که یک گروه جمهوریخواه آلمانی بودند، شد. وی یک تئوریسن و سازمانده کمونیسم اتوپیستی کارگری، و ناشر مجله “اتحاد عدالتخواهان” در سال ۱۸۳۶ و نویسنده کتاب “بشریت در چه وضعیتی است؟” بود. وایتلینگ یک انقلابی حرفه ای و مبلغ سیاسی و نماینده نوعی کمونیسم پیشه وری انقلابی؛ زیر تاثیر سوسیالیسم فرانسوی بود. هم دورههای او: کلر، هاینه، مارکس، انگلس، و فویرباخ، بی تاثیر از او نبودند. انگلس میگفت او پایه گذار کمونیسم آلمانی است. فویر باخ نوشت: وایتلینگ یک پیام آور کمونیسم صنفی پیشه وری است. وی همچون نئوبافی ها استفاده از ابزار خشونت انقلابی را مجاز میدانست. در سیاست و حکومت، علم باوری و ایمان او به فلسفه هومانیستی ترقی خواه در ادامه خط: افلاتون، سنت سیمون، و موسی هس، بود. وی دز سال ۱۸۴۲  میلادی با مارکس اختلاف پیدا کرد چون مارکس میگفت انقلاب باید سیستماتیک، روشنگرایانه و حساب شده باشد و نه از طریق تئوریهای نیمه علمی یا رفتار احساسی.

وایتلینگ میگفت پول علت تقسیم ناعادلانه کار و کالاست و اقتصاد باید از طریق یک مرکزگرایی دمکراتیک اداره شود و مالکیت خصوصی بر وسایل تولید دلیل تمام بی عدالتی هاست. مارکس مدعی بود که او رشد نیروهای انقلابی در تولید پرولتاریای مدرن صنعتی را نمی بیند. وایتلینگ در کتاب تئوریک خود “نسل هماهنگی و آزادی” به ترکیب: انتقاد اجتماعی، ایده آلهای آینده نگری، و تجربیات مبارزات پرولتاریای آغازین آلمانی با تفکرات: بابف، سن سیمون، فوریه، و تبدیل آنان به یک سیستم کمونیست عقلگرایانه و محکوم نمودن نظم استثمارگرایانه بعنوان توهین به قانون اساسی و به اخلاق و حقوق انسانی پرداخت. مارکس و انگلس مدعی بودند که او طرفدار مبارزه طبقاتی و انقلاب است؛ بدون اینکه قوانین اجتماعی را بشناسد، نمود. او از طریق تئوریها و نقشه هایش امید به رشد توده ها و سازماندهی فوری نظم کمونیستی داشت. دیدارش با مارکس در سال ۱۸۴۶ موجب مشاجره و جدایی آندو شد. شاهکار او کتاب “تضمین های آرامش، تعادل، و آزادی” زیر تاثیر افکار فوریه و سوسیالیست تخیلی فرانسوی، نوشته شده.

منابع:

Politische Theorien, Hans-Joachim Lieber, Bundeszentrale Für Politische Bildung, 1991, Bonn, S. 498-506

Philosophische Wörterbuch, Veb Biblio.Graphi.Institut, Leipzig, 1974, S. 1127-1142, Band 2

Meyers Universallexikon, Band 2, Veb- Leipzig,1979, S. 283, Und Band 4, S.545-5

چاپ متن