امروز، روز جهانى ایمنى و بهداشت در محل کار و روزجهانى بزرگداشت کارگران کشته شده و زخمى در محیط کار است.
گریزى کوتاه به حوادث کارگرى از ابتداء سال ۱۴۰۰، تا کنون و آمار نادقیق آن نشان از نبود امکانات ایمنى براى کارگران بخصوص در کارگاههاى کوچک حاشیه شهرها دارد. نبود سیستم اضطرارى اطفا حریق، تجهیزات ایمنى، محیط سالم، عدم آموزش کارگران براى استفاده از وسایل ایمنى، نبود بازرسى از طرف بازرسان وزارت کار به شکل دوره اى، کارفرمایان و صاحبان کارگاههاى بى قید و مال اندوز که فقط به سود مى اندیشند همه عوامل بى توجهى به ایمنى، سلامت و جان کارگران است، کارگران و زحمتکشانى که روزانه در تکاپو براى درآوردن لقمه نانى چه آسان جان مى دهند.
مرگ و میرها، مصدومیتها، خاصه عوارض فرساشى و تدریجى بیماریهاى ناشى از محیط کار مانند کارخانه هاى تولید مواد شیمیایى، فلزى و… داراى اهمیت فراوانند.
از آغاز سال نو بیشترین مرگ و میرها و مصدومیتهاى کارگران و زحمتکشان کشور در بین کارگران ساختمانی و کارگران آماتوربند علت هایی چون: سقوط کارگران از ارتفاع، محبوس شدن در زیر آوار، سقوط به عمق زمین حین حفر چاه و گودبردارى دارد.
انفجار در کارخانه ها، معادن، ریزش دیواره کانالهای بزرگ، آتش سوزى، گازگرفتگى و برق گرفتگى دیگر دلایل مرگ و میر و مصدومیت‌های کارگران اعلام شده است.
آمار تقریبى مرگ کارگران از ابتداى سال تا کنون بالغ بر پنجاە نفر و مصدومان بالغ بر ۱۰۰ نفر به استناد حوادث کارگرى در ایلنا بوده است.
گرامى مى داریم یاد تمامى کارگران کشته شده و زخمى در محیط کار را در ایران و جهان. یادشان گرامى!
