به‌نام خدا
هم‌زمانی روز جهانی کارگر و روز معلم در ایران اتفاقی خجسته و نماد همبستگی سرنوشت دو قشری است که تولیدکنندگان ثروت و علم و فضلیت و اخلاق در کشور هستند و فعالیت‌ها و جهت‌گیریهای آنها از مولفه‌های بنیادین اقتدار ملی است.
در شرایطی این دو روز مهم را گرامی می‌داریم که کشور همچنان گرفتار بحران‌های عمیق و وسیع اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ناشی از هشت سال حکومت خودکامگی و بی‌تدبیری است. بحران‌ها و مشکلاتی که انعکاس اثرات منفی هر یک از آنها بر کیفیت زندگی و معیشت این دو قشر و البته اکثریت مردم ایران روشن است. درحالیکه فساد در کشور ساختاری شده، امسال با استقرار دولت برخاسته از رای اکثریت ایرانیان، گوشه‌هایی از ابعاد وسیع فساد و ویرانی بر جای مانده از دولت پیشین، آشکار شده است. دولتی که برخی ادعا می‌کردند پاک‌ترین و کاری‌ترین دولت تاریخ ایران است.
کارگران و معلمان ـ در کنار دیگر اقشار مزدبگیر و کم‌درآمد ـ بهتر از گذشته درک کرده‌اند که چرا مشکلات معیشتی و روزمره‌ی آنها با مسائل کلان کشور در ارتباط مستقیم است. آنان به‌وضوح می‌بینند که چگونه محدود کردن آزادی‌ها و بستن دهان‌ها، شکستن قلم‌ها، توقیف مطبوعات مستقل، تقلب در انتخابات، انحصار صدا و سیما، پر کردن زندانها از معلمان و کارگران و دانشجویان و اساتید شریف و روزنامه‌نگاران، و استیلای اقتصاد صدقه‌ای و سوء مدیریت، اجازه می‌دهد در تاریک‌خانه‌های حکومتی ۸۰۰میلیارد دلار درآمد کشور دود شود و کسی هم پاسخگو نباشد؛ چگونه فساد تبدیل به غده‌ای سرطانی شود و در تمام شئونات کشور رسوخ کند و ساختارین شود. درحالیکه درآمد بی‌سابقه نفتی می‌توانست موجب جهش اقتصادی کشور و ارتقاء سطح زندگی و تضمین آینده فرزندان ایران‌زمین باشد، سفره‌ها هر روز کوچکتر شده و افزایش غیر قابل باور تورم و بی‌کاری و انواع آسیب‌های اجتماعی کانون خانواده‌ها را تهدید کرده و جوانان را افسرده و ناامید از آینده ساخته است.
در عرصه بین‌المللی نیز اصرار بر تعقیب سیاست‌های ماجراجویانه فرصت انزوای کشور را برای بیگانگان فراهم کرد. درحالیکه کارگاه‌ها و واحدهای تولیدی غمگینانه مجبور به تعطیل می‌شوند و دستمزدها به موقع پرداخت نمی‌شوند، مغازها پر از اجناس بجنل خارجی شود و بازارهای داخلی کالا، خدمات و سرمایه سخاوتمندانه به بیگانگان واگذار گردد و تحریم‌های ظالمانه به کام باندهای فساد و به ضرر مردم فاصله طبقاتی را هر روز بیشتر کند.
هموطنان آگاه نیک می‌دانند که خواسته‌ی طبیعی کارگران و معلمان برای عدالت، توسعه و آزادی، خواستهای اساسی برای کشور و خواسته‌های همه‌ی آنهاست. اگر تشکل‌های کارگری آزاد باشند و امکان فعالیت و مشارکت سازنده در حیات اقتصادی و نظارت بر آن را داشته باشند؛ و اگر معلمان بتوانند بی‌دغدغه‌ی معیشت، و آزادانه و بدون ترس و لکنت زبان در کلاس‌های درس خود از حقیقت و فضلیت و اخلاق برای کودکان و جوانان ما سخن بگویند، قطعا کشور به چنین وضعیتی دچار نمی‌شود.
مردم ما می‌دانند و حاکمان ما هم باید باور کنند که امنیت ملی تنها با تکیه به نیروی نظامی و امنیتی فراهم نمی‌آید بلکه قبل هر چیز با همبستگی اقشار مختلف ملت و دلگرمی آنان به آینده شکل می‌گیرد. این همبستگی و این امید مستلزم توجه ویژه به معیشت اقتصادی و منزلت اجتماعی اقشار زیر فشار و محروم جامعه به‌خصوص کارگران و معلمان است.
شورای هماهنگی راه سبز امید ضمن همدلی با کارگران و معلمان ایران، و با حمایت از تلاش‌های دولت اعتدال برای توقف روندهای مخرب اقتصادی، بین‌المللی و سیاسی دولت قبلی و تغییر جهت آن در هشت ماه گذشته، و با ابراز تعجب و اعتراض شدید به عدم صدور مجوز راه‌پیمایی به تشکل‌های صنفی کارگران و معلمان در روزی که سراسر جهان شاهد پاسداشت منزلت آنان است، توجه دولت و همه‌ی مسئولان کشور و هموطنان عزیز با هر دیدگاه سیاسی را بر ضرورت توجه فوری بر مهمترین خواستهای مشروع و قانونی کارگران و معلمان جلب می‌کند:
یک- کارگران و معلمان باید بتوانند متشکل شوند و از منافع خود دفاع نمایند و همچنین در چهارچوب قانون از حق اعتصاب برخوردار باشند. برخورد امنیتی و بازداشت فعالان کارگری و صنفی و جلوگیری از تشکل‌یابی و فعالیت آزاد و قانونی سندیکایی آنها مغایر با منافع ملی کشور و همچنین نقض صریح اصول ۲۶ و ۲۷ قانون اساسی است. به مصلحت همگانی است که این روند هرچه زودتر متوفق و کارگران و معلمان زندانی آزاد و از آنها دلجویی شود. حقوق قانونی تشکل‌های صنفی شناسایی و تضمین گردد و وعده وزیر کار در اجرای سه جانبه گرایی تحقق یابد.
دو- درحالیکه حداقل دستمزد تعیین شده برای کارگران زیر خط فقر است، وعده‌ی دولت و موازین قانونی در خصوص تعیین حداقل دستمزد و افزایش دستمزدها متناسب با تورم رعایت نشده، و در نتیجه، قدرت خرید بخش عظیمی از مردم کاهش نگران کننده‌ای یافته است.
سه- در سال گذشته، دو هزار واحد کوچک و بزرگ با مشکل عدم پرداخت به موقع دستمزدها مواجه بوده‌اند. با روند فعلی این رقم در سال جاری افزایشی نگران کننده خواهد داشت. لازم است دولت جدید با اتخاذ تدابیر کوتاه مدت و موثرتر این روند را هرچه زودتر متوقف کند تا وعده‌های مربوط به یافتن راه‌حل‌های میان مدت و درازمدت قابل اعتماد گردد.
چهار- نرخ مشارکت زنان در بازار کار به ۱۲ درصد کاهش یافته است. در عمل دستمزد زنان همچنان تفاوت غیر قابل اغماضی برای کار مشابه دارد و حدود ۴۰ درصد از زنان کارگر باردار برخلاف قانون شغل خود را از دست می‌دهند. درحالیکه امنیت شغلی زنان بیش از مردان در معرض خطر است، ضرورت دارد با تقویت موازین قانونی و نظارت موثر بر اجرای آنها همراه با رویکردهای فرهنگی مناسب و جدی این معضل حل گردد.
با شادباش دوباره‌ی دو روز گرانقدر معلم و کارگر، امیدواریم با تدبیر و خردپیشگی صاحبان قدرت، و با صبوری و تلاش و کوشش و امید و آگاهی‌بخشی هموطنان آگاه ـ و به‌ویژه کارگران و معلمان عزیز ـ این روزهای سخت برای ایران سپری شود؛ تمامیت‌خواهان به حاشیه روند؛ اقتدارگرایی رنگ بازد؛ آشتی گسترش یابد؛ و کشور با مشارکت تمام شهروندان، و در فضایی دور از خشونت و تهدید و ارعاب در پناه قانون و عدالت، به‌سوی وضعی در خور ایرانیان، گام بردارد.
شورای هماهنگی راه سبز امید
۱۱ اردیبهشت ۲۰۱۳
