تجربه‌ی حمله‌ی غافلگیرکننده و جنایتکارانه‌ی اسرائیل به ایران، و آغاز جنگی دیگر در خاورمیانه با حمایت ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا و کشته شدن بیش از ۱۰۰۰ تن از هم‌وطنان در جنگ ۱۲روزه، باید هشداری جدی به شما حاکمان کشور باشد، که مدافعان میهن، تنها مردم عزیز وخردمند این سرزمین‌اند، نه شعاردهندگان منفعت‌طلب وطن‌فروش.
سالیان سال است که دلسوزان واقعی ایران فریاد برآورده‌اند که به بی‌راهه می‌روید وخاکریز اول دفاع از وطن ،مردم این سرزمین‌اند نه نیروها و کشورهایی درپیرامون، که آسیب‌پذیرتر از شما هستند. اما کو گوش شنوا؟ به یاد دارم که تابستان سال ۸۷ طبق معمول به وزارت اطلاعات، که هر از چندی احضارم می‌کرد،خوانده شدم و حین صحبت ،گفتم چرا این‌قدر با آمریکا سرشاخ می‌شوید. آیا به داشتن تعدادی موشک ،غره هستید؟ موشک‌های شما در مقابل پیچیدگی و تکنولوژی جنگ‌افزارهای آنان ،از کارایی حداقلی هم برخوردار نیست! پاسخ این بود که نه، ما خاک‌ریزهایی چون همسایگان‌مان داریم وآنان سدهای دفاعی ما هستند و از ما محافظت می‌کنند!. گفتم این‌قدر دچار توهم قدرت نباشید. با همه‌ی جهان وارد نزاع وتخاصم شدن، نتیجه‌ای جز، تنش و جنگ برای کشور ندارد، که البته نفوذ جاسوس در حیاتی‌ترین بخش‌های اداری ونظامی هم، مزید برعلت گشت! لیکن شما به راه خود رفتید و شد آن‌چه نباید می‌شد و طی این دوازده روز، شاهدش بودیم.
سال‌ها به همه‌ی مردم جفا کردید. سال‌ها نان از سفره‌هایشان، با ایجاد زمینه‌ی فساد گسترده، ربودید و سال‌ها آزادی بیان وعقیده را به بند کشیدید. دلسوزان این مرزوبوم را تحت فشار قرار دادید، زندانی کردید و از میهن راندید و عده‌ای چاپلوس نابخرد، دزد و جاسوس را آزاد گذاشتید که به وقت خطر، هر یک به گوشه‌ای خزیدند و ناپدید شدند!
ولی هم‌اکنون، زمان آن فرا رسیده است که برای حفظ یکپارچگی و تمامیت ارضی ایران ،مردم، وارد عمل شوند.
امروز زمانی‌ست که نه تنها در کلام، بلکه در عمل باید ملت ایران از سوی حاکمیت عزیز شمرده شود و خواسته‌های مردم مورد توجه قرار گیرد. بدیهی‌ست که گام اول در این مسیر، آزادی و رهایی محصورین عزیزمان خانم رهنورد و آقای موسوی و همچنین آزادی کلیه‌ی زندانیان عقیدتی – سیاسی، تغییر رویکرد فعالیتی رسانه‌ی فعلی به جایگاه رسانه‌ی ملی و تعویض مسئولین آن، رفع فیلترینگ و بهبود نسبی معیشت ایرانیان است. و سپس بهره‌مندی از اندیشمندان و متخصصان برای تهیه‌ی نقشه‌ی راه توسعه‌ی سرزمین و اجرای آن طی فرآیند مدون.
من آن‌چه شرط بلاغ است با تو می گویم!
مادر صلح: زهره تنکابنی
۲۰ تیر ۱۴۰۴
