سرکوب دانشجویان و یورش وحشیانه به دانشگاه شریف را محکوم می‌کنیم!
روز یک‌شنبه، ۱۰ مهر، نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی با حضور نیروی ویژهٔ پلیس ولایت (نوپو)، پلیس ناجا، نیروهای لباس شخصی و یگان‌های امنیتی «امام علی» با هدف ارعاب و به سکوت وادار کردن دانشجویان و مردم معترض، به دانشجویان دانشگاه شریف یورش بردند و دانشجویان را مورد ضرب و شتم وحشیانه قرار دادند. آن‌ها با انواع گلوله‌های در اختیارشان بسیاری از فرزندان سرفراز مردم، به ویژه دختران جوان دانشجو را هدف گرفته و روانۀ بیمارستان کردند. شواهد حاکی از آن است که این نیروها با طراحی تله برای دانشجویان، در کمین نشسته و به شکار آنان پرداخته‌اند. در این یورش شمار زیادی از دانشجویان به روش‌های خشونت‌آمیز، محاصره و بازداشت شدند. حتی استادان دانشگاه و نیروهای حراست دانشگاه نیز از گزند حملهٔ مزدوران ولایت در امان نبوده‌اند. این نگرانی وجود دارد که با تداوم روش‌های خشونت‌‌‌بار علیه دانشجویان، ما شاهد یکی دیگر از سرکوب‌های خونین جنبش دانشجویی در تاریخ معاصر ایران باشیم.
تکرار نسبت دادن برآمدهای اعتراضی و خیزش اخیر مردم به نقشه‌های از پیش طراحی شدۀ آمریکا و اسراییل و «اغتشاش‌گر» و «حقوق‌بگیر» خواندن معترضین از سوی علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، نشان‌دهندهٔ مسئولیت مستقیم او در سرکوب‌های خشونت‌آمیز در کلیت خود و همچنین در یورش نیروهای سرکوب‌گر چندلایهٔ نظام به دانشگاه است.
ما به نام همهٔ اعضاء و نیروهای سازمان، یورش به دانشجویان دانشگاه شریف و دیگر دانشگاه‌های ایران را به شدیدترین وجه محکوم می‌کنیم و بر آنیم تا همراه دانشجویان معترض در سراسر کشور، برای آزادی دانشجویان دربند مبارزه کنیم! در این مبارزهٔ شجاعانه ما نیز همراه دانشجویان میهن، برای آزادی صدها دانشجوی بازداشت‌شده که تا این لحظه از نهاد دستگیرکننده و محل نگهداری اکثر آنان اطلاع دقیقی در دست نیست، فریاد می‌زنیم: «دانشجوی زندانی آزاد باید گردد!»
جنبش دانشجویی ایران، همواره مایهٔ امید جنبش آزادی‌خواهی، ضداستبدادی، برابری‌خواهی و عدالت‌پژوهی در میهن ما بوده است. هم از این رو نزدیک به یک قرن است که دو حکومت استبدادی و چهار حاکم ظالم، کمر به نابودی جنبش دانشجویی ایران بسته‌اند و به عبث کوشیده‌اند با مهار آن، به دورهٔ حکومت مستبدانه‌شان تداوم بخشند. اما جنبش دانشجویی هر بار سرافراز و نیرومندتر برآمد کرده و در برابر استبداد پا بر جای مانده است.
محمدرضاشاه بلافاصله پس از کودتای انگلیسی – آمریکایی خود در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ با مقاومت و اعتراضات وسیع دانشجویان انقلابی ایران مواجه شد که در ادامه، در روز ۱۶ آذر منجر به ورود گزمگان شاه به دانشگاه تهران و کشتار دانشجویان گردید. اینک نیز بیت رهبری از برآمد وسیع جنبش نیرومند دانشجویی و درهم‌تنیدگی آن با جنبش‌های نیرومند و همیشه در صحنهٔ زنان، کارگران، مناطق ملی – قومی و فرهنگیان-بازنشتگان، به هراس افتاده و از وحشت هم‌پیوندی جنبش دانشجویی با موج اعتراضی – مطالباتی جاری در میهن، نیروهای سرکوبِ آتش به اختیار خود را برای زهر چشم گرفتن از دانشجویان، برای سرکوب وحشیانهٔ فرزندان ایران، به دانشگاه‌های کشور می‌فرستد.
جمهوری اسلامی با تاریک‌اندیشی و در پی اهداف استبدادی خود، در بهار سال ۵۹ برای مهار جنبش دانشجویی و محو همۀ نیروهای آزادمنش و ترقی‌خواه، فرمان سرکوب جامع دانشگاه‌ها را در قالب «انقلاب فرهنگی» صادر و دانشگاه‌ها را از حضور و نفوذ دانشجویان چپ و مبارز تصفیه کرد. اما همین دانشگاه‌ها پس از بازگشایی خود و وقفه‌ای چند ساله به تدریج، باز زادگاه نسل جدیدی از جنبش دانشجویی شدند که تا امروز بلای جان رژیم استبدادی جمهوری اسلامی مانده است. نه کشتار وسیع زندانیان سیاسی در تابستان سیاه ۶۷، نه سرکوب وحشیانهٔ دانشجویان معترض و آزادی‌خواه در سال ۱۳۷۶ و نه امواج دیگر سرکوب نظام ولایی نتوانسته است جنبش دانشجویی را از حضور و مبارزهٔ پیگیر خود با این نظام استبدادی باز دارد.
اینک نیز به پا خاستن نیرومند جنبش دانشجویی خیال استبداد در خاموش کردن شعلۀ مبارزات در دانشگاه‌ها را یک بار دیگر باطل کرد. همزمانی شروع سال تحصیلی دانشگاه‌ها در ایران و اعتراضات گستردهٔ مردمی، به سرعت فضای دانشگاه‌های ایران را تبدیل به یک صحنهٔ اعتراضی جدی کرده است. دانشجویان تمامی دانشگاه‌های کشور به جنبش سراسری جوانان و همهٔ مردم میهنمان با شعار«زن، زندگی، آزادی» پیوسته‌اند. آنان در دادخواهی از قتل دل‌خراش ژینای عزیز و دیگر خواهران و برادران، رفقا و دوستان در خون خفتهٔ خود در برابر استبداد قد علم می‌کنند و می‌ایستند و فریاد «آزادی، آزادی، آزادی!» آنان سراسر پهنهٔ میهن عزیزمان را بر گرفته است.
دانشجویان ایران با شجاعت و مبارزهٔ پیگیر خود نشان می‌دهند که «دانشگاه زنده است» و همواره قلب طپندهٔ جنبش آزادی‌خواهی، برابری‌خواهی و عدالت‌پژوهی ایران بوده است و خواهد ماند.
ما در کنار دانشجویان ایران ایستاده‌ایم، یورش به آنان را محکوم می‌کنیم و خواهان پایان دادن به سرکوب و کشتار مردم ایرانیم!
سه‌شنبه، ۱۲ مهر ۱۴۰۱ (۴ اکتبر ۲۰۲۲ میلادی)
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
