به دنبال احمد جنتی که پیشتر به دفاع از لغو عضویت سپنتا نیکنام، منتخب شورای شهر یزد، برخاسته بود، امروز محمد یزدی نیز به دفاع از این اقدام برخاست و این استدلال را تکرار کرد که “اگر جایی اکثریت قریب به اتفاقشان مسلمان باشند، غیر مسلمان نمی‌تواند برای آنها تصمیم بگیرد.”
مقدمتاً این کراهت و شناعت آپارتاید مذهبی است که در اظهارات یزدی توجه را جلب می کند، که البته نه نخستین بار است که از امثال او شنیده می شود و نه کریه ترین و شنیع ترین مورد است. این آپارتاید مذهبی بنیان اندیشۀ بخش اعظم “فقها”ی حی و حاضر در حاکمیت جمهوری اسلامی است.
اما این آپارتاید تنها به نوع “مذهبی” آن در جملۀ نقل شده از یزدی خلاصه نمی شود. یزدی برای دوقبضه کردن اظهارات خود و در تعرض به علی لاریجانی، که لغو عضویت سپنتا نیکنام را غیرقانونی نامیده، می گوید: “خود مجلس ۲۰۰ و چند نفره اگر قانونی تصویب کند و ۴ تن از فقهای شورای نگهبان نظر بدهند که بخشی از آن خلاف شرع است، مجلس موظف است نظر شورای نگهبان را تأمین کند، چه رسد به شورای شهر که واحد کوچک چند نفره است و براساس جمعیت شهرها مشخص می‌شود”.
این اظهارات به مراتب از آپارتاید مذهبی، که ظاهراً در فاصله گذاری و تبعیض خود محدود به اقلیتهاست، از تبعیض علیه این یا آن اقلیت فراتر می روند و به تالان تمام حقوق دریغ شده از مردم سر می کشند. تالانی که سزاوار نسبتهائی به مراتب سهمگینتر از آپارتاید است.
