سی و پنج سال از انتشار اولین شماره نشریه “کار” گذشت

هر ساله در آستانه نوروز و بهار، بر طول عمر نشریه “کار” سالی دیگر اضافه می گردد و این بار در آستانه بهار ۱۳۹۳، نشریه “کار” پای در سی و پنجمین سال فعالیت خود گذاشت. نشریه “کار” صدای نیروهای آزادیخواه و عدالت طلب بوده و برای تامین سعادت و بهروزی مردم ایران مبارزه کرده است. امروز از اولین شماره نشریه “کار” که در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۵۷، در ایران انتشار یافت. ۳۵ سال می گذرد. در این مدت طولانی “کار” همراه با سازمان در نوع نگاهش به جهان، به ایران، به سازماندهی درونی خود متحول شده و از یک نشریه بسته به نشریه باز فراروئیده است

“کار” بین سالهای ۵۷ تا ۶۰ 
“کار” زمانی انتشار یافت که جهان بسیار متفاوت از امروز بود. انتشار “کار” همزمان با دوره انقلابی و شور و شوق جوانان و زنان به فعالیت سیاسی و اجتماعی، و خیز برداشتن برای دگرگون کردن ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور بود. “کار” از اولین شماره خود اعلام کرده  که نشریه سازمانی است و در ۳۵ سال گذشته هم چنان در جایگاه ارگانی سازمانی مانده است. “کار” پس از انتشار به پرتیراژترین نشریه چپ ایران بدل شد. در زمانهایی تیراژ این نشریه به ۶۰۰ هزار نسخه نیز رسید. 
“کار” در خیابان ها، کارخانه ها، کیوسک ها، مراکز آموزشی (دبیرستانها، دانشگاهها) و در دیگر مراکز عمومی در دسترس خوانندگانش قرار می گرفت. نشریه “کار” توانسته بود فعالیت ها، تحلیل ها و مواضع فدائیان خلق را در سراسر کشور به مردم بشناساند. با این وجود “کار” در طول حیات خود در ایران نتوانست حتی یک شماره خود را در شرایطی واقعاً آزاد انتشار دهد. فشار و سرکوب استبداد از همان فردای انقلاب متوجه نخستین شماره آن شد. حکومت اسلامی حتی انتشار نیمه علنی “کار” را نیز تحمل نکردند و پس از سه سال و انتشار ۱۵۰ شماره در اسفند ماه سال ۶۰ جلوی انتشارش را گرفت و “کار” بسته شد. دادگاه انقلاب اسلامی اوین مدیر مسئول “کار” را فراخواند، او را دستگیر، شکنجه و اعدام کرد.*

خطاهای سیاسی “کار” از اواسط ۵۹ تا اسفند ۶۰ 
نشریه “کار” در دوره ای تقربیاً ۱۸ ماهه به تدریج به حمایت از خط ضد امپریالیستی خمینی و شکوفاسازی جمهوری اسلامی روی آورد، مشی “اتحاد و انتقاد” را پیش برد و بر صفحات آن جملاتی انتشار یافت که با اهداف و وظایف یک نشریه چپ سازگار نبود. خطاهای سیاسی و کژروی های “کار” به جنبش دمکراتیک و به سیمای سازمان ضربه زد. آن سیاست از دوره دوم انتشار “کار” کنار گذاشته شد و مورد نقد جدی قرار گرفت.

“کار” و مهاجرت اجباری
نشریه “کار” در اسفند ماه سال ۶۲ فعالیت خود را در شرایط تازه ای آغاز کرد. تشدید دیکتاتوری، اختناق و سرکوب های گسترده “کار” را نیز مجبور به مهاجرت کرد. “کار” علیرغم میل خود به تبعید رانده شد. اما خواست مستبدین برای خاموش کردن صدای آن به واقعیت نپیوست و “کار” حیات سیاسی خود را در تبعید پی گرفت. در دهه ۶۰، نشریه کار به اشکال مختلف به ایران فرستاده می شد و در میان ده ها هزار نفر، دست بدست می گشت. دستگیری های وسیع فدائیان در سالهای ۶۴ و مشخصاً ۶۵ و دستگیری بیش از هزار نفر از اعضا و هواداران سازمان و پس از آن اعدام های دسته جمعی سال ۶۷، شبکه های پخش و باز انتشار نشریه “کار” در داخل کشور را متلاشی کرد. 
اولین کنگره سازمان در سال ۶۹، همزمان بود با روند فروپاشی اتحاد شوروی و متحدین آن، رشد بی سابقه سرخوردگی، ناامیدی و تردیدها نسبت به آرمانها و اهداف چپ از یکسو و از سوی دیگر یورش همه جانبه نیروهای راست در جهان و ایران برای پایان به حیات چپ. در این شرایط دشوار، کار همراه سازمان به حیات خود در دفاع از چپ و آرمان های آن با سیمای جدید و دمکراتیک ادامه  داد. انتشار سومین دوره کار با سیمای جدید از سال ۱۳۷۰ تا اسفند ماه سال ۱۳۸۲ ادامه یافت و ۳۲۰ شماره منتشر گردید. ** 

سایت کارآنلاین
“کار” بیش از یک دهه است که به دنیای مجازی وارد شده است و بصورت “آنلاین” انتشار می یابد. سایت “کارآنلاین” نشریه سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) است و هماهنگ کننده تلاش کنشگرانی است که در این سازمان فعالیت می کنند. “کارآنلاین” در دفاع از مصوبات کنگره های سازمان فعالیت هایش را سامان می دهد. سایت “کارآنلاین” وحدت فعالان و دوستداران سازمان را بر حسب ظرفیت و بضاعت خود قوام داده و حلقه پیوند فکری و سیاسی فدائیان با دوستدارانش در ایران و سراسر جهان است.
سایت “کارآنلاین”، سیمای بیرونی سازمان فدائیان خلق (اکثریت) است و برنامه، سیاست و نگرش های سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) را تبلیغ می کند. کار در ۳۵ مین سالگردش بشکل صفحه بندی نیز منتشر می شود.

سایت “کارآنلاین” یک نشریه صرف سیاسی نیست. صفحات فرهنگی، هنری، ورزشی، اجتماعی و اقتصادی نشریه به انعکاس حاصل کار قلمزنانی اختصاص دارد که نوآوری، پلورالیسم و ترقیخواهی را در این عرصه ها پی می گیرند. سایت “کارآنلاین” در این عرصه ها از همکاری همه نویسندگان و مترجمانی که مایل به انتشار مقالاتشان در نشریه هستند به گرمی استقبال می کند.

“کار” در طی این ۳۵ سال تلاش کرده که در جریان رهائی از عوارض شکست های سنگین، آموختنی ها را بیاموزد و خود را از قید و بند دگم های بی پایه و بسته رها کند، پوسته فرقه گرایی را کنار بگذارد و با کسب انبوهی از تجربه به استقبال حال در جهت تدارک آینده حرکت کند.

نشریه “کار” از اواسط دهه ۶۰ در فعالیت های خود کوشیده است مفاهیم غیردمکراتیک و گروه گرایانه نشریات سازمانی چپ را دگرگون سازد و به مفهوم نشریه سازمانی، قالبی تازه، باز، دمکراتیک و پلورال دهد. “کار” جزو نخستین نشریات چپ ایران بود که تحول در این جهت را آغاز کرد. با اینکه سمت عمومی مواضع سیاسی نشریه “کار” در راستای مواضع سازمان است، اما “کار” خود را متعهد می داند نظر منتقدین و مخالفین این مشی را نیز منعکس کند.

تعهدات “کار” 
“کار” بعنوان یک نشریه چپ دمکرات در قبال حوادث ایران و جهان خود را همواره متعهد و مسئول دانسته و در خوشبینی به نسل جوان کشور و آینده آن جانبدارانه موضع گرفته و می گیرد و بر ظلم، تبعیض و بی عدالتی موجود در ایران و جهان چشم فرو نمی بندد و بعنوان رسانه ای مدافع آزادی، عدالت، دمکراسی، حقوق بشر، جمهوریت، سوسیالیسم دمکراتیک و سربلندی مردم کشورمان عمل می کند. 
کار در جانب چپ دمکرات قرار دارد. کار سایت تربیونی است که برای آزادی، داد، حقوق بشر و برابری میان زنان و مردان، تلاش و فعالیت همه جانبه ای را می کند.

“کار” در این ۳۵ سال
نشریه “کار” در طی سال های انتشار کاغذی و مجازی خود در ایران و خارج از کشور، با دشواری های بسیاری مواجه بوده است. اما در برابر انبوه مشکلات سیاسی و انواع محدودیت ها و کمبودات به انتشار خود ادامه داده است. این مهم، بیش از همه مرهون تلاش و سختکوشی رفقایی است که با از جان گذشتگی و فداکاری های بسیار پرچم نشریه “کار” را استوار نگهداشتند. “کار” همواره خود را سپاسگزار همه کسانی می داند که سهمی در این تاریخ سی و پنج ساله بر دوش کشیدند. “کار” فقط به نیروی فداکاری و تلاش های بی دریغ و فراوان همه این یاران و دوستان است که توانسته خودش را حفظ کند. یاد همه رفقا، یاران و همکاران “کار” که قربانی استبداد شدند، گرامی باد.

انتظارات خوانندگان و همکاران از “کارآنلاین”
انتظار و توقع از سایت “کارآنلاین” بدرستی بالاست. توان “کارآنلاین” برای پاسخگوئی به این انتظارات و وظایف بزرگی که بر دوش خود حس می کند، اندک است و بارها در موقعیت های مختلف به اشکال مختلف این موضوع گفته شده است و باز هم در این یاداشت تاکید می شود که بدون مشارکت همه آنانی که دوستدار “کارآنلاین” هستند و ادامه حیات آنرا به نفع دمکراسی در ایران می دانند انجام این وظایف ناممکن است. عرصه این کمک ها گسترده است؛ قطعاً همه خوانندگان سایت “کارآنلاین” می توانند در این راه گام بردارند. می توان با فکر و قلم به یاری “کارآنلاین” شتافت. می توان با کمک مالی به ادامه حیات بهتر سایت کمک کرد. می توان با معرفی “کارآنلاین” بدوستان و آشنایان خود به آن یاری رسانید. می توان با ارسال آدرس و لینک نشریه “کارآنلاین” در اینترنت به دوستان و آشنایان خود مبلغ و مروج اندیشه های دمکراتیک آن شد. البته راه برای همکاری همشیه باز است. 
“کار” از اواسط دهه ۶۰  و “کارآنلاین” از یک دهه پیش، دیگر نشریه ای نیست که فقط یک فکر و یک برداشت از مسائل سیاسی در آن انتشار یابد. “کارآنلاین” ضمن تعهد به خط مشی سیاسی، برنامه و مصوبات کنگره های سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)  می کوشد تریبونی باشد برای دیدگاه ها و نظرات مختلف. “کار” این نقش خود را وثیقه پای بندی عملی جنبش فدائیان به آرمان دمکراسی تلقی می کند. سازمان و نشریه آن دهه هاست که دریافته است که اگر می خواهد پیام آور آزادی بیان و قلم و عقیده برای مردم کشورمان باشد، شرط اول این است که این آزادی را در صفوف خود، و بیش از همه در نشریه و سایت خود در عمل نمایان سازد. ***

بازگشت و انتشار “کار” در ایران، یک حق طبیعی و قانونی 
با ممنوعیت انتشار نشریه “کار” در سال ۶۰ در ایران، سال های بسیاری است که به شکل خشنی آنرا از وطن خود رانده اند. اما خواست و آرزوی نشریه “کار” همواره بازگشت به زادگاه و موطن خویش است. “کار” هیچگاه فراموش نکرده و نمی کند که علیرغم همه سختی ها و دشواری ها، وظیفه، رسالت، شایستگی و اعتبارش در آن است که نشریه ای باشد در میهن اش و برای طیف هر چه وسیعتری از هم میهنانش. بدین منظور “کار” باید تلاش کند راه خود بسوی میهن را هر چه بیشتر باز کند. در سال ۶۲ “کار” را به زور از کشورمان ایران راندند. کار روزنامه ای است متعلق به مردم ایران و حق قانونی و طبیعی آن است که در ایران انتشار یابد.
 

علی صمد- ۲۱ اسفند ۲۰۱۴

منابع:

یک- اعلامیه هسا به مناسبت ۳۵ سالگی نشریه “کار”
دو- اولین شماره کار بعد از کنگره اول به قلم الف مومنی (احمد پورمندی) سردبیر وقت در سال ۶۹
سه- یاداشت در رابطه با سالگرد کار – ۱۹ اسفند ۱۳۷۳
چهار- از آمار و ارقام نشریه کار در دوره های مختلف استفاده شده است