در شرایطی کە جهان بە علت امکانات دیجیتالی شرایط دیگری را از لحاظ گستردگی حضور اجتماعی مردم در رسانەها ایجاد می کند، در ایران نیز تحت کنترل جمهوری اسلامی همین تجربە تکرار می شود، اما با مختصات ویژە خود از جملە در تحدید شبکەهای اجتماعی (و نە حذف کلی آنها کە امکان ناپذیر می نماید).
البتە جمهوری اسلامی بە یک استراتژی دیگر هم رسیدە است کە سالهاست دارد آن را اجراء می کند، و آن هم همانا تمرکز بیشتر قدرت در بالا در دست انقلابیون اسلامی همزمان با نوعی از پذیرش تنوع در بدنە اجتماع کە چنانکە گفتە شد آن هم بە علت وجود ضرورتهائی است کە رژیم از حذف آنها ناتوان است. تمرکز در بالا و تنوع نسبی در پائین، بنیان نگاە آنها بە رابطە میان قدرت سیاسی و جامعە در لحظە کنونی‌ست.
اما استراتژی رژیم، از جملە در زمان خیزش مردم، علیرغم همە مشکلاتی کە می تواند برای آنها بە باربیاورد، دستاورهائی هم داشتە است. بعنوان مثال دیدیم کە چگونە در دە روز اول قیام مردم، صداو سیمای جمهوری اسلامی کە در انحصار تندروها است و سالهاست اصلاح طلبان و میانەروها در این خصوص اعتراض دارند، با دعوت از چهرەهائی مانند پزشکیان امکان طرح انتقاد از طریق این رسانە مهم را ایجادکرد، امکانی کە ادامە نیافت و با سرکوب نسبی اعتراضات آن امکان هم بستەشد!
اما چرا رژیم درست در حین تظاهرات برحق مردم دست بە چنین کاری می زند، و بە یکبارە ژست شبە دمکراتیک بخود می گیرد؟
در جواب می توان گفت کە جمهوری اسلامی در حالیکە از زبان چوب و چماق برای سرکوب مردم استفادە می کند، در همان حال نیروهائی را نیز بە نوعی بە جلو صحنە می راند کە بقول روحانی زبان رحمت اسلام را بەکار می برند تا از این طریق بتواند در عین سرکوب خشن و خونین، یک امید کذائی در میان مردم ایجاد کردە تا با آن بتواند بە بازگرداندن آرامش در جامعە کمک کند.
بە بیانی دیگر سران رژیم کە برنامەای برای عقب نشینی در مقابل مردم ندارند، و حتی زبانشان از گفتن یک معذرت خواهی از مردم قاصر است با بزک در گفتمان جاری، آن هم نە از زبان مسئولین اصلی، در تلاش اند کە از همان تنوع گفتمانی کە در بطن جامعە وجود دارد بە نفع خود سوءاستفادەکردە تا یک قدم بیشتر بە سرکوب قطعی قیام مردم نزیک شوند.
شبەدمکراسی حاکمیت کە دیگر نقشی در خود قدرت سیاسی ندارد، گاهگاهی برای فریب مردم و کمک بە سرکوب فراخواندە می شود تا توجەها از رسانەهای اپوزیسیون و خارج کشوری منحرف شدە و فضای بیشتر برای سرکوب بازکند.
