برادران و خواهران کارگر مان را بە شرکت در تجمعات روز کارگر فرا می خوانیم
خواهران و برداران عزیز کارگر، اول ماە مە، روزجهانی، کارگر، و روز همبستگی ما دوبارە از راە می رسد. ما فرا رسیدن صدوبیست وپنجمین سالگرد روز جهانی کارگر را بە شما خواهران و برادران عزیزشادباش می گوئیم واز شما می خواهیم کە بە هر شکل ممکن کە می توانید، روزجهانی کارگر را با تشکیل گردهم آیی و شرکت در گرد هم آئی های کە توسط گروە های کارگری درنقاط مختلف برگزار می گردد تا حدی کە می توانید با شکوە آنطور کە شایستە است با همبستگی و طرح مطالبات تان گرامی بدارید.
روزکارگر روز ماست. بە خیابان بیائیم، تجمع کنیم، هم صدا شویم وچون یک تن واحد بە بیکاری، دستمزد زیر خط فقر، نداشتن امنیت شغلی و اجتماعی، قراردادهای موقت کار، بی قانونی حاکم بر محیط های کار، غارت درآمدها و دارائی های سازمان تامین اجتماعی، سرکوب تشکل های سندیکایی، زندانی کردن فعالین کارگری، نداشتن حق اعتصا ب، رواج تبعیض، کار کودکان و قانون استاد شاگردی، بە گرانی و تورم، فقر و بی عدالتی، تبعیض و بە دیکتاتوری و سرکوب اعتراض کنیم.
خواهران و برادران عزیز، ما توانا هستیم، خودمان را دست کم نگیریم، بدون کار کارگر، گندمی آسیاب و آردی نان نمی شود، پارچە ای تولید و لباسی دوختە نمی شود، از شیر و شکر، چای و قهوە، گوشت وغیرە خبری نخواهد بود. لامپی روشن نمی شود، تلفنی بە صدا در نمی آید، نە ساختمانی، نە جادە ای، نە اسکلە ای، ساختە نخواهد شد، قطار، اتوبوس و هواپیمائی، نە ساختە خواهند شد و نە بە حرکت در می آیند، بدون کار ما نفتی استخراج نخواهد شد، فلزسنگی فلز و کالا نخواهد شد، بورسی دوام نخواهد آورد و پولی چاپ نخواهد شذ. بدون ما هیچ چیز، چیز نخواهد شد. ما کارگران آفریدگار همە چیزیم. کاخ ها، ویلاها، خودروهای مجلل، هواپیماهای خصوصی، زندگی اشرافی حاکمان و سرمایە داران، همە نتیجە زحمت و از دزدی دستمزد ماست. نە آن ها مستحق این زندگی فوق اشرافی هستند و نە ما مستحق این زندگی پررنج فقیرانە ای کە بە ما تحمیل کردەاند.
نسل های پیشین ما، بنیان گزاران جنبش هشت ساعت کار، پس از یک قرن زندگی بردە وار در سدە نخست استقرار نظام سرمایە داری، در ١٢۵ سال پیش، بە تجربە دریافتند، کە راە نجات از زندگی بردە وارشان، اتحاد و همبستگی و خود سازمانی، در سطح ملی و بین المللی است. آنها آنچنان مصم و آگاە بە این مسائل بودند، کە نە کشتار وحشیانە و اعدام کارگران، نساجی و نە سرکوب های خونین بعدی کارگران در اکناف و اطراف جهان، هیچ کدام نتوانستند مانع ادامە راهی کە برگزیدە بودند گردد. با گذشت ١٢٨ سال از کشتار شیکاگو، این نبرد طبقاتی، گرچە هنوز تکلیفش روشن نشدە و حتی طی دودهە گذشتە شاهد اوج گیری تعرض نئولیبرالیسم لجام گسیختە بە دست آوردهای ١٢۵ سال گذشتە بودەایم، با این حال طبقە کارگر توانستە است با همبستگی، سازمان یابی و مبارزات خود علاوە بر بهبود وضعیت کاری، معیشتی، اجتماعی، طبقە کارگر، بە عبارتی سیمای کل جهان را تا حدود زیادی دگر گون و دمکراتیزە نماید و اهداف جنبش ٨ ساعت کاررا متحقق نمایند. اکنون نیز کە تهاجم بە طبقە کارگر توسط نئو لیبرالیسم اقتصادی، منجملە در ایران سال بە سال تشدید شدە وحکومت ایران و سرمایە داران حاکم، با تشدید اختناق، تلاش کردە و می کنند تا ، کلیە حقوق کار را از میان بردارند و کارگران را از لحاظ حقوقی صد سال بە عقب برگردانند، تنها چیزی کە میتواند این روند را دگرگون نماید، ایجاد همبستگی، اتحاد، سازما نیابی و جسارت و فداکاری در مبارزە، و در واقع همان ابزار و امکاناتی هستند، کە طبقە کارگر توانست بە وسیلە آنها سرمایە داران را عقب برانند و با تحمیل خواستە ها یشان، بە آن ها شرایط بردە وار خودشان را دگرگون نمایند.
هیچ کدام از حقوقی کە ما کارگران در طی این مدت بدست آوردەایم، حتی یکی از آنها، بدون مبارزە و فشار و تحمل ضایعات بە دست نیامدەاند. جنبش کارگری نە تنها توانستە بە بسیاری از خواستە های خود برسد، بلکە توانستە در طول مبارزاتش، بە تحقق بسیار از مطالبات گروە های اجتماعی دیگر جامعە یاری رساند و در دمکراتیزە کردن و پیشرفت جامعە نقش و سهم مهمی بە عهدە داشتە است.
تجربە ١٢۵ سال گذستە، بە کارگران نشان دادە کە سرمایە داران هر چقدر کە بیشتر ثروتمند شدەاند، بیشتر و بیشتر حریص و وحشی شدەاند و میل بە تشدید استثمار و افزایش ثروت در آن ها بیشتر شدە است. در مقابل این زیادە خواهی مرز ناپذیر، کە حتی بدیهی ترین حقوق انسانی اکثریت جامعە را حاضر نیست بپذیرد و از ذات نظام سرمایە داری بر می خیزد و اگر بە همین شکل پیش برود، عالم و آدم را بە ورطە نابودی رهنمود خواهد کرد، باید مقاومت و مبارزە کرد و شرایطی را فراهم آورد کە آنها دیگر نتوانند، بە مانند امروز، در سایە دیکتاتوری، دست آورد های مبارزاتی جنبش ما را یکی پس از دیگری از ما بگیرند و ما را بە آغاز سدە گذشتە کە کارگر از هیچ حقوقی برخوردار نبود و مانند بردە با او رفتار می شد برگردانند.
حرف و مطالبات ما همگی برحق اند، ما برای مطالبا ت مان تاکنون مبارزات زیادی کردەایم و تا رسیدن بە آنها از مبارزە دست بر نمی داریم. :
ما می خواهیم در روز کارگر بطور آزادانە، بدون هر نوع مانعی، بە خیابان بیاییم و روزمان را جشن بگیریم، تظاهرات کنیم، مطالبات مان را طرح کنیم و برای رسیدن بە آنها تلاش کنیم. دولت حق ندارد مانع تظاهرات ما شود.
ما خواهان پذیرش حق تشکل، حق اعتصا ب، و رعایت شرایط پیمان های جمعی میان کارگران و کارفرمایان بر مبناء کنوانسیون های ٩٨ و٨٧ سازمان بین المللی کار هستیم.
ما می خواهیم مانند کارفرمایان از حق تشکل و فعالیت سندیکایی برخوردار باشیم. همان قانونی کە بە آنها حق فعالیت می دهد، همان حق را باید برای ما کارگران بپذیرد.
ما پیگرد و زندانی کردن و اخراج کارگران بە خاطر فعالیت های سندیکایی، اجتماعی و سیاسی را محکوم میکنیم و خواستار آزادی کلیە کارگران و سایر زندانیان سیاسی و مدنی هستیم.
ما کار میخواهیم، برای کاری کە می کنیم، دستمزدی می خواهیم کە بتواند نیازهای واقعی معیشتی و رفاهی ما را تامین نماید و مجبور نشویم، دوشیفتە، واضافە کاری کنیم و استراحت و آسایش مان را از دست بدهیم و یا فرزندان مان را روانە بازار کار کنیم.
ما خواستار لغو قرار داد های موقت کار و تضمین امنیت شغلی هستیم.
خوا هان پرداخت منظم دستمزد و حقوق ماهانە کارگران و باز نشستگان هستیم.
مخالف کار کودکان و خواهان ممنوع شدن کار کودکان، رعایت حقوق کودک مطابق کنوانسیون های حقوق کودک و لغو قانون ارتجاعی استاد شاگردی هستیم.
مخالف هر نوع تبعیض، جنسی، نژادی، مذهبی و ملی و بالاخص، تبعیض مزدی و غیرە میان زن و مرد هستیم. خواست ما رفع همە این تبعیض ها و اجرای مواد مربوط بە شرایط کار زنان در قانون کار است.
ما مخالف تغییرات تاکنون بە عمل آمدە در قانون کارهستیم. خواست ما لغو همە تغییرات، انجام شدە و اصلاح قانون کار مطابق با کنوانسیون های سازمان بین المللی کار، منشور جهانی حقوق سندیکایی و منشور حقوق بشر است.
ما سئواستفادە دولت از صندوق ذخیرە سازمان تامین اجتماعی و غارت دارایی و درآمد های این سازمان و مماشات دولت با غارتگران و عدم محاکمە آن ها را محکوم می کنیم. خواست ما پرداخت دیون دولت، پس گرفتن اموال غارت شدە، تامین اجتماعی و محاکمە و مجازات عوامل آن و ارایە گزارش منظم سالیانە از بیلان کار، تامین اجتماعی، حضور نمایندگان تشکل های مستقل در مدیریت سازمان و اعمال نظارت این تشکل ها بر کلیە فعالیت های آن است.
ما وجود استبداد و اختناق، نبود دمکراسی، عدم رعایت حقوق بشر در جامعە، بویژە سرکوب احزاب و سازمان ها و مطبوعات کارگری، را عامل اصلی بحران های گوناگون، بی عدالتی و تشدید فقر و فلاکت طبقە کارگر و تهی دستان و یکە تازی مخرب نئولیبرالیسم اقتصادی می دانیم. ما به همین جهت مبارزە برای کسب حقوق سندیکایی و دمکراسی را لازم و ملزوم و تفکیک نا پذیر می دانیم و از برادران و خواهران خود می خواهیم کە مبارزە برای حقوق سندیکایی و دمکراسی را تلفیق و این دو را هم زمان بە پیش ببرند.
ما ضمن ادامە تلاش برای بە فعل درآمدن مطالبات جنبش کارگری و جنبش دمکراتیک کە در بالا مورد تاکید قرار دادیم، برادران و خواهران کارگر، سازمان ها و نهادها و فعالین کارگری را بە همبستگی و همکاری بیشتر با یک دیگر و حمایت بیشتر از حقوق، مبارزات و مطالبات دمکراتیک و ترقی خواهانە جنبش های اجتماعی و از همە تلاش هایی کە برای استقرار دمکراسی بە عمل می آید دعوت می کنیم و متقابلا از فعالان جنبش های ترقی خواە انتظار داریم، از مبارزات حق طلبانە کارگران دفاع نمایند و بر این باوریم کە حمایت جنبش ها از هم دیگر بە نوعی تقویت خود هر یک از این جنبش ها نیز هست.
زندە باد اول ماە مە روز کارگر و روزهمبستگی جهانی کارگر
زندە و پیروز و همبستە باد جنبش کارگری ایران
زندە باد، آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی
انجمن کارگری دمکراسی خواە
١٠ اردیبهشت ٩٣
