امسال ۱۶ آذر در شرایطی برگزار می شود که هم جنبش دانشجوئی سخت ترین و تلخ ترین روزهای خود را سپری می کند و هم کشور ما در وضعیت دشواری به سر می برد. هم فشار به فعالین جنبش دانشجوئی به اوج رسیده و هم تحریم های بین المللی علیه ایران افزایش یافته و رودروئی بین جمهوری اسلامی با جامعه بین المللی تشدید یافته است.
دانشجویان عزیز!
همه ما واقفیم که جنبش دانشجوئی به مثابه پویاترین جنبش اجتماعی در جامعه ما در مقابل استبداد حاکم ایستاده، حرمت و استقلال دانشگاه را پاس داشته، برای آزادی و دمکراسی مبارزه کرده و هزینه های سنگینی را می پردازد. از این رو حکومتگران تحمل جنبش دانشجوئی و تشکل های مستقل و منتقد در دانشگاه های کشور را ندارند.
جریان برآمده از انتخابات ریاست جمهوری از زمان قبضه قدرت به طور سازمان یافته علیه جنبش دانشجوئی و دانشگاه اقدام کرده است. از جمله: دستگیری، شکنجه و محاکمه فعالین جنبش دانشجوئی، تفرقه انداختن در بین دانشجویان و تشکلهای موجود، گوه گذاشتن در بین گرایش های فکری ـ سیاسی در بین دانشجویان، شکستن دفتر تحکیم وحدت، انحلال رسمی انجمن های اسلامی و تلاش براى تاسیس و تقویت انجمن ها و تشکلهاى دانشجوئى وابسته به جناح حاکم از بسیجیان و عوامل سپاه، اعمال محدودیت در فعالیت های متشکل دانشجوئی، ایجاد فضای پادگانی و امنیتی در دانشگاه ها، تقویت همه جانبه نهادهای شبه نظامی و انتصابى با اختیارات نامحدود، تعطیلی مرتب نشریات دانشجوئی، فیلترکردن سایت ها و وبلاگ های دانشجویان دگراندیش، محروم کردن دائمی و موقت دانشجویان از ادامه تحصیل به خاطر فعالیت های سیاسی- صنفی، تصفیه و بازنشسته کردن اجباری استادان مستقل و برحسته و چهره های علمی دانشگاهی، سلب حق انتخاب و مشارکت اعضای هیات علمی و دانشجویان در اداره دانشگاه ها. برنامه جریان راست افراطی بالا بردن هزینه فعالیت سیاسی و متشکل در دانشگاه ها و خاموش کردن جنبش دانشجوئی و ایجاد فضائی مشابه انقلاب فرهنگی در دهه اول انقلاب است.
با این وجود دانشگاه همچنان زنده است و با سکوت و خاموشی بیگانه. حکومتگران قادر نشده اند که صدای اعتراض جنبش دانشجوئی را خاموش سازند. علیرغم وجود فضای پادگانی در دانشگاهها، باز در سال گذشته ما شاهد حرکات اعتراضی دانشجویان، موضع گیری ها، نشست ها و تجمع های آنان بودیم.
دانشجویان گرامی!
جریان راست افراطی تنها در صدد ایجاد فضای پادگانی در دانشگاه های کشور نیست، بلکه همین برنامه را در سطح کشور پیاده می کند. اعدام های وسیع خیابانی، راه انداختن گشت ها در خیابان ها به عنوان مبارزه با “بدحجابی”، بازداشت گسترده فعالین جنبش زنان و جنبش کارگری، قطع ارتباط نخبگان و مردم، تعطیلی روزنامه ها و نشریات، تشدید فشار بر روزنامه نگاران، فعالین سیاسی، اعمال سانسور شدید بر مطبوعات، کتاب ها، تئاتر، تولید فیلم، مسدود کردن و تحت کنترل در آوردن کانال های اطلاع رسانی، فیلتر سایت ها و جمع آوری ماهواره ها از جمله اقدامات جریان راست افراطی در طی دو سال بوده است. این جریان از زمان روی کارآمدنش در جهت بستن فضاهای عمومی حرکت کرده است.
دانشجویان گرامی!
سرانجام بعد از دو دهه و نیم شرایطی فراهم آمده است که گرایش های مختلف فکری ـ سیاسی در دانشگاه های کشور شکل گرفته و برآمد بیرونی داشته باشند. چپ ریشه دارترین و قوی ترین جریان در دهه های قبل از انقلاب بهمن در دانشگاه های کشور بود. جمهوری اسلامی با تعطیلی دانشگاه های کشور و با انقلاب فرهنگی به تصفیه گسترده نیروهای دگراندیش از جمله نیروهای چپ دست یازید و با این اقدام دانشگاه های کشور را از وجود نیروهای چپ تهی کرد. اما چند سالی است که بار دیگر چپ در دانشگاه های کشور سربلند کرده و نسل جدیدی از چپ پا به حیات گذاشته است.
بدیهی است که دانشگاه جدا از جامعه نیست و شکل گیری گرایش های مختلف فکری ـ سیاسی در دانشگاه های کشور همانند جامعه امری است طبیعی که باید مورد استقبال قرار گیرد. اما برخی نیروهای سیاسی در بیرون از دانشگاه ها و برخی جریان های دانشجوئی به شدت نگران گسترش نیروی چپ در دانشگاه ها و حضور آن ها در انجمن های اسلامی هستند. متاسفانه فشارهای بیرون از دانشگاه و مسائل فیمابین دانشجویان موجب شده است که گرایش های فکری ـ سیاسی مختلف به جای همکاری در تقابل با هم قرار گیرند و انرژی خود را صرف خنثی کردن یکدیگر نمایند. در سال گذشته گزارش های متعددی از درگیری بین گرایش های مختلف در دانشگاه های کشور انتشار یاقته است. این درگیری ها جنبش دانشجوئی را تضعیف کرده و به سود نیروهای سرکوب تمام شده است.
دانشجویان عزیز!
امسال ۱۶ آذر، روز جنبش دانشجوئی، در شرایطی برگزار می شود که مدام بر ابعاد تحریم های بین المللی علیه کشور ما افزوده می شود. شورای امنیت تا کنون دو قطعنامه علیه ایران به تصویب رسانده و در تدارک تصویب قطعنامه سوم است. سران تروئیکای اروپا بر پیشبرد تحریم گسترده ایران پای می فشارند و مناسبات اقتصادی با ایران را کاهش می دهند. دولت بوش علاوه بر تحریم های شورای امنیت، تحریم های بیشتری را علیه ایران اعمال می کند. روزبروز حلقه محاصره سیاسی، دیپلماتیک و اقتصادی ایران تنگ و تنگتر می شود و به تدریج تحریم ها آثار مخرب خود را بر اقتصاد کشور و زندگی مردم می گذارند. ما بعد از این شاهد خوابیدن واحدهای تولیدی، گسترش کمبودها و اخراج کارگران و وسعت گرفتن بیکاری و فقر خواهیم بود.
سران جمهوری اسلامی با سیاست های تنش زا و سخنان تحریک آمیز و با امتناع از پذیرش مصوبات شورای امنیت و اصرار بر تداوم غنی سازی اورانیوم و رد پیشنهادهای ارائه شده، زمینه ساز افزایش تحریم ها و تشدید چالش سنگین بین ایران و جامعه بین المللی شده است. گرچه خطر جنگ با انتشار گزارش سازمان ملی برآوردهای امنیتی آمریکا کاهش یافته است ولی همچنان مسئله افزایش تحریم ها در دستور اجلاس کشورهای ۵+۱ قرار دارد.
دفع خطر تحریم های جدید و خطر جنگ در گرو تن دادن جمهوری اسلامی به مصوبات شورای امنیت و انجام توافقات روی پیشنهادهای مختلف از جمله تعلیق دوجانبه است. باید انجام مذاکره ودستیابی به توافق با جامعه بین المللی را به خواست مردم تبدیل کرد و سران رژیم را وادار کرد که به موقع به این خواست تن دهند و فاجعه دیگری برای کشور ما نیآفرینند.
دانشجویان عزیز!
وجود گرایش های فکری ـ سیاسی مختلف در بین دانشجویان، مغایر همکاری جریان های متنوع دانشجوئی نیست.
در وضعیت دشوار کنونی برآمد متحد و یکپارچه جنبش دانشجوئی در سالگرد ۱۶ آذر برای وادار کردن سران رژیم به پذیرش آزادی فعالیت دانشجویان و استقلال دانشگاه ها، قطع پیگردها، دستگیری ها، اخراج ها، محرومیت ها، تعطیلی نشریات دانشجوئی و متوقف کردن غنی سازی اورانیوم امری است ضرور.
جنبش دانشجوئی با شعار “اتحاد، مبارزه، پیروزی” تولد یافته است. نقطه قوت جنبش دانشجوئی اتحاد جریان های مختلف فکری ـ سیاسی بوده است. مبارزه علیه استبداد و علیه سیاست های جمهوری اسلامی در زمینه پروژه هسته ای امر مشترک تمام گرایش های فکری ـ سیاسی در دانشگاه های کشور است. امروز بیش از هر زمان، ضرورت دارد که جنبش دانشجوئی به مبارزه متحد روی آورد و نقش شایسته خود را در مبارزه برای صلح و دمکراسی و مطالبات صنفی ایفا کند.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
۱۴ آذر ماه ۱۳۸۶
