در پدیدە جهانی شدن، در اثر فشردە شدن مفاهیم زمان و مکان، چنانکە آنتونی گیدنز می گوید، پدیدەهای دور می توانند بە پدیدەهای محلی فرم ببخشند.
و این حکایت کنونی ایران است. ترامپ با یازدە هزار کیلومتر مرز هوائی با ایران، در آن سوی دریاها، از برجام خارج می شود و اقتصاد ایران بهمراهش فلج! و این همان مفهوم فشردگی زمان و مکان و تاثیرپذیری لوکال از رویداد فرا لوکال است.
و حال سخن این است در چنین دنیائی چگونە می توان بە مصاف حریف رفت بدون اندیشیدن روی چنین موضوع مهمی! در شرایطی کە اقتصاد ایران برای ادامە حیات عادی خود کاملا احتیاج بە روابط مقبول سیاسی با آمریکا دارد، چگونە است سران رژیم فکر می کنند می توانند بدون این روابط، با آمریکا و نفوذ آن بجنگند؟! و اساسا چنین جنگ و چنین رقابتی کە ریشە در نفی لیبرالیسم (و بە طبعی مدرنیسم) و تحمیل اسلامیسم دارد، معقولانە است؟
ایدئولوگهای رژیم فکر می کنند کە اسلام مورد نظر آنها درست مانند ایدەهای لیبرالی و چپ، استعداد جهانی شدن دارد و بنابراین تلاش آنها برای گسترش آن است، اما آنان فراموش می کنند کە ایدەهای مذهبی علیرغم نفوذ بیشمارشان، کماکان محلی باقی می مانند و نمی توانند جهانی شوند، زیرا کە مذهب در عمدەترین وجوە خودعبارت است از رابطە میان فرد و ماورا (خدا) و نە تنظیم زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی. این در حالیست کە دیگر ایدەها (یعنی لیبرالیسم و چپ) ایدەهای ادارە و تنظیم زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی اند.
دین یک ایدە محلی ـ منطقەای است، و برای همین برای ادامە، احتیاج بە خود تطبیقی با ایدەهای جهانشـمول دارد. دین باید طفیلی بودن خود را در دنیای فانی بپذیرد.
