روزنامە دنیای اقتصاد، در گزارشی کە در روزپنجشنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۰، منتشر کرد از آـادگی عسکر اولادی برای خرید مرکز نمایشگاە ها در شهر تهران خبر داد. این روزنامە در این بارە و بنقل از اسدالە عسگر اولادی، نو شت:
“گروه بازرگانی- اسدالله عسگراولادی، سال گذشته در نشست هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران گفته بود «اگر هیاترییسه اجازه بدهد این تاجر خرد یکجا چک خرید نمایشگاه را میکشم…» او اکنون پس از مصوبه دولت مبنی بر واگذاری۸۰ درصد سهام شرکت نمایشگاههای بینالمللی میگوید: من علاقهمند به خرید سهام نمایشگاه نیستم، اما اگر ملک آن را به قیمت مناسب عرضه کنند، میخرم.
اسدالله عسگراولادی در گفتوگو با ایسنا خاطرنشان کرد: اگر بخواهند نمایشگاه را یکجا عرضه کنند باید دید که چقدر قیمتگذاری میکنند، اما منظور من ملک نمایشگاه است. وی ادامه داد: باید ملک نمایشگاه را واگذار کنند، وگرنه خود شرکت سهامی نمایشگاه بینالمللی که قیمتی به اندازه ملک آن ندارد. شرکت سهامی نمایشگاه فقط شرکتی است که در آنجا اسکان دارد و ملک آنجا مهم است. چون من شنیدم آنجا چهار مالک دارد.
یاد آور میشود که شرکت سهامی نمایشگاهها سال گذشته بابت رد دیون دولت به «ساتا» واگذار شد که با اعتراض بخشهای خصوصی و تعاون کشور، این واگذاری به حالت تعلیق درآمد و سپس ملغی شد.”
خرید این نمایشگاە بی تردید نیاز بە پول فراوانی دارد کە تامین آن از دست هر کسی بە تنهایی ساختە نیست. در اینجا سوالی کە برای خوانندە این گزارش پیش می آید این است کە آقای عسکر اولادی کە در پیش از انقلاب، ثروتتش بە داشتن یک حجرە کوچک در بازار تهران محدود می شد، چگونە توانستە است بە چنان ثروتی در جمهوری اسلامی، آنهم در شرایطی کە فقر و محرومیت های گوناگون زندگی اکثریت مردم را بە جهنم تبدیل کردە است، دست یابد و بە فکر خرید چنین مکانی بیفتد؟
آیت الە خمینی در سال ۵٧ توانست با مطرح کردن معضلات جامعە و معرفی رژیم شآە بعنوان عامل بی عدالتی و دیکتاتوری و طرح شعارهای آزادی و عدالت خواهانە ودادن وعدهای متعدد، چذاب و مردم پسند اعتماد اکثریت مردم ایران را جلب نمودە و رهبری انقلاب ۵٧ را در اختیار خود بگیرد. استقرار حاکمیت (مستضعفین ) برقراری آزادی و عدالت از زمرە شعارهای بودند کە پیش از پیروزی انقلاب وسالهای نخست پس از انقلاب بە کرات از زبان آیت الە خمینی و سایر رهبران وقت جمهوری اسلامی شنیدە می شد. اما پس از استقرار نظام جدید این شعار ها و وعدە ها رنگ باخت وبا گذشت اندکی از پیروزی انقلاب، نظام حاکم جهت گیری کاملا متضادی با آنچە کە بە مردم وعدە دادە بود را در پیش گرفت. وحاکمیت تمام کمال سرمایە داران نو رسیدە و حجرە دارانی کە بە یمن انقلاب وبواسطە نقش و نفوذی کە در حاکمیت جدید یافتە بودند در مدت کوتاهی بە آنچنان ثروت و نفوذی دست یافتند کە قبل از انقلاب رسیدن بە چنین ثروت و نفوذ سیاسی برایشان غیر قابل تصور بود. در مقابل آزادیهای بی حد و حصری کە رژیم تازە بە بازارارزانی داشت، تمام راە های فعالیت مستضعفان را بست و هر حرکتی را کە در جهت بهبود شرایط زندگی تودە مردم صورت گرفت بدون توجە بە منشاء و عاملان این حرکت ها، همە آنها را با خشونت در هم شکست وزمینە را برای فرمانروایی یگانە طیف های معینی از سرمایە داری غیر مولد و انگلی و بلعیدن در آمد های نفتی توسط آنها مهیا نمود. در مقابل، شورا ها، سندیکاها و احزاب و تشکلهای کارگری را سرکوب، قوانین کار و اجتماعی بسود مستکبران نو کیسه تعدیل و حذف شد و کوچکترین حقوق و روزنە قانونی، برای فعالیتهای سازمان یافتە سیاسی و سندیکایی طبقە کارگر باقی نگذاشت. در اثر این رفتار و بە رغم وعدهای پیش از انقلاب آیت الە خمینی، نە تنها وضعیت زحمتکشان و عدالت اجتماعی نسبت بە زمان پیش ازانقلاب بهبود نیافت، بلکە بمراتب بدتر و نا عادلانە تر شد و در اثر تسهیلات فوق العاد و یک جانبەای کە برای حجرە داران بازار فراهم شذ طبقە مستکبر نوین کە نسبت بە طبقە حاکم پیش از انقلاب نیز تنگ نظرتر و استثمارگرتر و حریص تر و سرکوبگر تر است در ایران مستقر شد.
آقای عسگر اولادی مسلمان، حجرە داری کە اینکە بە یکی از پرنفوذ ترین و ثروتمندترین مردان ایران تبدیل شذە است تنها یکی از نمونە ها و نتایج نظام و رفتار جمهوری اسلامی است کە فریاد وا مستعضفین رهبران و بنیان گذارانش در پیش و آغاز انقلاب گوش فلک را کر کردە بود. همین ها بودند کە بیشترین تلاشها را برای حذف قوانین کار و محروم کردن کارگران از هر گونە حق و حقوقی بعمل آوردند تا توانستند بە چنین ثروت و نفوذ بی مانندی دست یابند. برادر آقای عسگر اولادی، از بنیان گذاران اصلی حزب موتلفە اسلامی، کە گفتە می شود ثروت او از بردارش حاج حبیب فزونتر است، چندی پیش با فخر و تکبر ویژە این طبقە ثروتمند نوین، گفتە بود کە به داشتن چنین ثروتی مفتخر است. صادق محصولی یکی از فرماندهان میلیاردر کاخ نشنین سپاە و وزیر کشور پیشین دولت احمدی نژاد، در نظامی کە بە تعبیر آیت الە خمینی قرار بود حاکمیت کوخ نشینان را جایگزین کاخ نشینان رژیم سلطنی نماید نیز بە هنگام معرفی شدن برای تصدی وزارت کشور اظهارات مشابەای کردە بود.
یکی از توجیهات حذف قوانین کار کە این روز ها دو بارە، بە دلیل تصویب طرح پیشنویس اصلاح قانون کار توسط دولت مطرح شدە است، مقرون بە صرفە نبودن استخدام کارگر توسط کارفرما است. پرسیدنی است کە اگر قانون کار فعلی مانع کسب ارزش افزودە کافی توسط صاحبان سرمایە است. پس چگونە این قانون تا کنون مانع تبدیل حجرە داران وسرمایە دارانی مانند عسگر اولادی ها، محصولی ها و … بە بزرگترین ثروتمندان کشور نشدە است؟
بی شک تا زمانی کە کنترل قدرت و ثروت یک جامعە در انحصار اینگونە افراد قرار دارد و آنها برای افزودن بر قدرت و ثروت خویش از انجام هیچ اقدامی فرو گذار نمی کنند، نمیتوان انتظار داشت کە جامعە در مسیر عدالت و آزادی قرار گیرد و فقر وتبعیض و بحرانهای کە جامعە را چنین مشوش و بی سامان کردە است از جامعە رخت بر بندد. وضعیت امروز ما بیش از هر چیز نتیجە تسلط چنین افراد و نظمی است.
