دم غنیمت داریم
و از درون شاخسار لحظات سپری
میوه هایی بپروریم:
ــ بار آور!
نه میوه هایی
که قبل از رنگ آمیزی در تصور
یا قبل از آویختگی از شاخه ها
و یا پیش از آنکه دیدگان را بنوازند
پوسیده گشته و فرو ریزند.
دم غنیمت داریم
نه بدانسان که آب شویم
در نشئگی بی حاصل
یا
غرق شویم در مرداب الکلی
که تفکر را زمینگیر می خواهد.
و یا
غوطه ور شویم در لذاتی
که شادی را افسرده می خواهد.
دم را غنیمت داریم
لذت را غنیمت داریم
شادی را غنیمت داریم
کار و کوشش را غنیمت داریم
و اندیشیدن را نیز.
بیهوده است
دم را غنیمت داشتن
و دم را به آتش کشیدن
و خاکستر آنرا به باد بیهودگی سپردن
و در بیهودگی به پوچی گرائیدن
و در پوچی به جستجوی مرگ شتافتن.
“دم را غنیمت داریم”
نوشته شده در شنبه یازدهم اسفند ۱۴۰۳ ساعت ۲۲:۳۶ توسط مسعود دلیجانی
