جهت مقایسه و بهترکردن زبان فلسفی- فارسی مورد نیاز، چند کتاب را ورق میزدم که با کلمات و ترکیبهای غیرتازه ای آشنا شدم که نیاز به کتاب لغت عربی- فارسی دیگری را در من بیدار کرد. اگرموجب تعجب دوستان نمیشد، می پرسیدم، این دوستان اهورایی- ایران زمینی، در دوره دو رژیم فعلی و قبلی در کجا بودند که معادل های فارسی و یا ساده تری برای بعضی از این ترکیبات نیافتند؟ آیا لغات و مفاهیم زیر بعنوان مثال آشنایی با رشته فلسفه را مشکل ویا غیرممکن نمیسازد؟، توجه : نقیضه ی هجوآمیز- انگاره ی استعلایی- خیر اعلا- شهود مفروض- مابعد الطبیعه- صیانت نفس- ادراک پریشی نقیضه ای- وهم تعارضی – ماوراء الطبیعه- فاهمه هستنده- ادراک اعلی- باالفعل- باالقوه- ثنویت روح و جان- باطن و ماهیت و ذات- عین و ذهن- ضمیر- فعل محض- هستی و وجود- مقوله- فلسفه لاادری- چالش جدلی- و دهها لغات ساده و کوتاه تری که می شناسیم ولی یقین خاصی از معنای آنها نداریم.
آیا غیر از سانسورهای رنگارنگ، اینها، مزاحمت های زبان برای شناخت و فلسفه نیستند؟ آیا بازی با زبان و واژه ها، نیز فعالیتی فلسفی است؟ آیا میشود هر موضوعی را با کمک زبان و ادبیات بیان کرد، آیا جملات پوچ و بی معنی نیز وجود دارند، آیا در بازار حراجی، واژه های فلسفی خریداری دارند؟ قبرکنان و مرده شوی های فلسفه چه کسانی هستند؟ فلسفه امروزه علمی است زنده و فعال یا اینکه ،آن به پایان عمر خود رسیده، واژه های بی معنی یا پرسشهای بی جواب فلسفه کدام هستند. اصلا چرا انسان دست به فلسفه بافی میزند، آیا مطالعه فلسفه واقعا سبب عدالت و آزادی میشود، اصلا انسان چقدر به فلسفه نیاز دارد، آیا پرسش فلسفی آنطور که سقراط میگفت، کمکی است به زایمان حقیقت، نظر فیلسوفان درباره فلسفه چیست، تعریف فلسفه چیست؟ آیا آن شباهتی به علم دارد، آیا ما باید برخوردی طبقاتی یا قضاوتی غیرطبقاتی نسبت به رشته فلسفه بنماییم، آیا فلسفه بقول غربیها یک رشته دمکراتیک است یا استبدادی؟، فلسفه، تحصیل درباره یک دوره است یا کوشش برای تغییر آن؟. آرزو و رویای قدیمی فیلسوفان چه بود؟ آیا زندگی فیلسوف واقعی حتا امروزه در خطر است؟
تحصیل و مطالعه فلسفه، یک سفر لذت بخش است یا یک ماجراجویی خطرناک؟ فیلسوف یک عالم است یا یک کتاب معلومات عمومی، چه عواملی باعث میشوند که انسان جنون نگیرد یا جانور درنده ای نشود؟ چه عواملی سبب میشوند که جهان از هم نپاشد یا آسمان روی سرمان، بندگان،خراب نشود؟ چرا فمینیست ها از فیلسوفان شکایت دارند و فیلسوفان از پست مدرن ها ناراضی؟ اصلا شما مردان از جان زنان چه میخواهید؟ بازهم مانند دوران مدرسه باید پرسید؛ عقل مهم است یا احساس و محبت؟ آیا تئوری شناخت یعنی اعلان ورشکستگی آن؟ آیا نباید به شکستن اصول و نظم های قدیمی پرداخت؟ آیا دلیل شک های جهانی، شک های متدی نیست؟ چه کسانی میگویند؛ خودآگاهی ما به آگاهی شما نیاز دارد؟ آیا انتقاد از خود، اقدامی فلسفی است، آیا میتوان سئوالات قدیمی را با متدهای جدید جواب داد؟
اصولا مقدمات شناخت کدام است؟ منطق یعنی چه؟ چه فوایدی دارد، برای چه هدفی؟ آیا شناخت مسلم و مطمئنی وجود دارد؟ چگونه دیالکتیک به سیستم فکری میرسد؟ فیزیک مهم است یا متافیزیک؟.هلو!… سلام…. جناب خدا !… این صدای رادیو زاهدان است. لطفا بفرمایید چهارچوب حقیقت کدام است؟ آیا متافیزیک جدید با متدهای جدید به میدان آمده؟ چرا بعضی به اخلاق و بعضی به متافیزیک پناه برده اند، چه کسی باید شروط حقیقت را تضمین کند؟.
آیا مبحث اخلاق به ما یاد میدهد که چگونه باید زیست؟ آیا باید یرسید بین اخلاق فردی و اخلاق اجتمایی فرقی هست، آیا فرااخلاق وجود دارد؟. هومانیست ها مینویسند؛ هیچکس به دلخوته خود وبطور آزاد به کسی بدی نمیکند. فلسفه اخلاق چه مقوله ای است؟ وجدان راحت و راضی با اخلاق چه رابطه ای دارد، آیا برده دار نیکوکار وجود دارد، آیا نباید ارباب، رعیت را به رسمیت بشمارد؟ آیا رابطه آقا با زیردست یا سرمایه دار با کارگر جایی در فلسفه دارد؟ آیا نباید به شکستن و اصول و نظم های قدیمی پرداخت؟ انواع و شکل های جهانبینی کدام هستند؟ چه کسانی از شکست و از هم پاشیدگی سیستم های فکری خوشحال میشوند؟ آیا سیستماتیک فکرکردن، مخالف آزادفکرکردن است؟
سیاست چه رابطه ای با فلسفه دارد؟ اخلاق سیاسی، رابطه ای با سیاست اخلاقی دارد؟ آیا سیاست یعنی مبارزه فلسفی علیه هرج و مرج؟ درباره آینده انسان، پایان انسانیت، سرنوشن انسان چه میتوان گفت؟. آیا بهتر نیست قبل از هر ایدئولوژی و سیاستی، ابتدا انسان را بشناسیم، توانایی ها و ضعف هایش را؟ چه کسانی میگویند، امنیت، آرامش و سکوت ،یک وظیفه شهروندی یا دینی است ؟
در اینجا یادآوری اینکه؛ آلمانها از دیروز تا حالا به مناسبت ۲۰۰ مین سالگرد مرگ شیلر شاعر انقلابی، یک ماراتون شعر و متن خوانی ۲۴ ساعته براه انداخته اند و ما در باره واژه های ثقیل غیرفارسی شکایت می کنیم!
