پنجشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۱۳:۴۹

پنجشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۱۳:۴۹

فرخنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر؛ قدرت ما در اتحاد ماست!
گروه کار کارگری سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) برگزار می‌کند: فرخنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر! قدرت ما در اتحاد ماست! در کلاب هاوس، مهمانان برنامه: 🔘 گودرز...
۴ اردیبهشت, ۱۴۰۴
نویسنده: گروه کار کارگری سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
نویسنده: گروه کار کارگری سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
چیستیِ ذراتِ بنیادی
"علمِ فیزیک همواره با دانش فلسفه به‌عنوان تفکر مفهومی برای فهمِ چیستی و چگونگی عملکرد جهانِ هستی آمیخته بوده است. نگاهی کوتاه به تاریخ توسعه فیزیک، از نظریات ارسطو در...
۲ اردیبهشت, ۱۴۰۴
نویسنده: دکتر حسن بلوری
نویسنده: دکتر حسن بلوری
اول اردیبهشت روز سعدی:او فراتر از زمان و آیین، به انسان نظر دارد
سعدی را نمی‌توان تنها به یک مکتب فکری یا چارچوب دینی محدود کرد. او فراتر از زمان و آیین، به انسان نظر دارد. برای ما که در جهانی مدرن، پیچیده،...
۱ اردیبهشت, ۱۴۰۴
نویسنده: مرتضی صادقی
نویسنده: مرتضی صادقی
سرشتِ وحشی
دیده به سویت نگران، نه من کُنم که جان کُند، سوی تو سر به پا دوان، نه من دوَم که جان دود ...
۳۱ فروردین, ۱۴۰۴
نویسنده: مسعود دلیجانی
نویسنده: مسعود دلیجانی
متن دفاعیات من را بیژن جزنی از زندان به بیرون منتقل کرد!
من بارها از خود پرسیده ­ام: اگر زنده یاد جزنی زنده می­ماند در کجای این جنبش چپ امروز ایران قرار می­گرفت؟ و شناختی که از او دارم پاسخم را اینگونه...
۳۱ فروردین, ۱۴۰۴
نویسنده: علی خاوری
نویسنده: علی خاوری
شصت‌وسومین هفته‌ی کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۳۸ زندان کشور
زندانیان مشارکت‌کننده در کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام با ابراز نگرانی نسبت به افزایش احکام اعدام، صدور حکم اعدام را محکوم کرده و نسبت به گسترش اعدام زندانیان با جرایم...
۳۱ فروردین, ۱۴۰۴
نویسنده: دادبان
نویسنده: دادبان
ما نگران سه زن هستیم؛ پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی.
‌‏اتهامات‌شان، واهی‌ست؛ اما سایه اعدام، واقعی‌ست، و ما خوب می‌دانیم که در این نظام، «اتهام واهی» اغلب برای نابودیِ کامل یک زندگی کفایت می‌کند.
۳۱ فروردین, ۱۴۰۴
نویسنده: دادبان
نویسنده: دادبان

مادران درد و انتظار

این سخنان از سر تجربه و درد بعد از اشکها و آهها و نامرادیها و سختی های کسی است که به شما می گوید با برخی از عزیزان شما سالها زیسته و از آنها خاطره دارد. بی گمان آنان در سینه هایشان یک جنگل ستاره داشتند. رنگ این ستاره ها به اجبار سرخ بود و می شود سبزشان کرد. سبز زندگی و امید. سبز انسانی و ایرانی

این یادداشت در پی خواندن بیانیه شماری از خانواده های جانباختگان دهه ۱۳۶۰ نوشته شد که در تاریخ ۱۱/۸/۱۳۸۸ منتشر شد:

مادران صف طویل همراه با درد و آه و خبرهای تلخ و رفتارهای سخت و تند و خشن، بسیاری از شما را می شناسم.از طریق مادرم در صف های ملاقات. برخی از شما مرا می شناسید همراه با آه و اشکهایی که از طریق اعدامهایی که با هم داشته ایم.

بیش از ۱۴ سال زندان کشیده ام و با بسیای از اعدام شدگان در بندهای تنگ و تلخ و سخت زیسته ام.هیچگاه بر سر کسی نزده ام اما فراوان بر سرم زده اند و می زنند.

شما در بیانیه هایی که می دهید از ظلم رفته بر خود می گویید بی گمان حتی ذره ای از درها و رنج هایی که بر شما رفته است را هیچ کس و هیچ جیز نمی تواند جبران کند حتی اگر تاریخ به سال های ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ ه.ش بازگردد که باز هم نمی گردد، انتقام از عاملان اعدام تسکین می دهد اما آراممان نمی کند.درست است که نباید انسان عملگرا بود و گفت که مساله جامعه ما سالهای ۶۰ و ۷۰ شمسی نیست اما اگر حوادث آن سالهای تلخ به درستی تجزیه و تحلیل شود آیا بخشی از راه دموکراسی هموار نمی شود؟بی گمان می شود.همچنین نباید به دلیل درستی دردهای گذشته شرایط امروز را ندید و با آن همراه نبود.مادران دردمند و خانواده هایی که حتی نمی توانستند اعلام کنند که بچه شان اعدام شده اند امروز گشاده دست با مادر سهراب و ندا ،…همکاری می کنند و همراه با آنان اشک می ریزند.پس این مادران و همسران و فرزندان مهربان اند.

اما تجربه گذشته و مرور تاریخ کشورهای دیگر به ما می آموزد که باید نگاهی همراه با مدارا ،تحمل و تیزهوشی با شرایط جدید داشته باشیم.چرا که دموکراسی و مدارا در جامعه ای ایجاد می شود که همه اقشار و اقوام و اصناف قبول کنند که حقوق یکدیگر را به رسمیت بشناسند.

این را گاندی هندو مذهب،ماندلای مسیحی و پپه چپ اروگوئه ای (از رهبران تویاماروها که ۱۴ سال زندان کشیده است)می گویند.این تجربه مشترک بشری را باید ارج نهاد.من هنوز عاشق احمد شاه مسعود ،چه گوارا و میرزا کوچک جنگلی ام.شریعتی ،صمد بهرنگی ،…را دوست دارم اما ساختن ایرانی مدنی نیاز به نگاه جدید به روابط و مناسبات جامعه دارد.نگاهی که زنانه و مادرانه است.

مادران کرد ترکیه که فرزندانشان در ترکیه خائن و یاغی خوانده می شوند، مادران سربازان کشته شده ترک را که شهیدان ملی خوانده می شوند را به دیاربکر دعوت می کنند و بر گردن آنها گل می اندازند و از آنها می خواهند مادران صلح باشیم.مادران صلح ترک و کرد از دولت و پ ک ک می خواهند با یکدیگر جنگ نکنند.

مادران صلح در جامعه ما هم در حال شکل گیری اند. برخی از شما با آنها هستید. چرا نام فراگیر مادران و خانواده های صلح را بر نگزینیم؟ و بر قدرت این نهاد مادران نیفزاییم.نهاد مادران صلح با حضور همه شما خانواده های قربانیان قدرتمند تر می شود.

می دانم و می دانید که گذشت کردن بسیار سخت است، اما باور کنید که در چرخه انتقام و خشونت مرگ ظالمان محقق نمی شود بلکه بازنده درویشان و مردم هستند. قدرتمندان در چهره های مختلف زور دارند و آنان در فضای سبز و خاکستری بیشتر می کشند. در مواجهه قهرآمیز، پیروزی مردم و ماه عسل کوتاه خواهد بود و بعد تلخی به همراه دارد. مگر در انقلاب فرانسه و اکتبر شوروری چنین نشد؟

اغنیا زورمند هستند و با امکانات و استعداد فراوان توان تغییر چهره دارند. درویشان را چنین امکانی نیست.هر چه مبارزه سیاسی و مسالمت آمیز آرامتر شود ضعیفان بهتر بهره مند می شوند.در مواجهه خشونت طلب که قدرتمندان آن را طلب می کنند بازنده اصلی مردم هستند. البته زمانی خشونت تحمیل می شود اما نباید به استقبال آن رفت و به امید انتقام زیست. درست است که انسان را عشق و انتقام نگه می دارد اما این بار عشق ،مروت و امید را زنده تر کنیم.چون بازیستن همراه با انتقام وارد بازی زورمندان و ظالمان شده ایم که بازنده اش مردم هستند.

فراموش نکنیم که مبارزه طولانی با دشمن بسیاری از خصلتهای دشمن را در طرف مقابل بازتولید می کند، این بازتولید فضا را برای تولید چرخه خشونت باز می کند. برای اینکه به وقایع و حوادث گذشته به شکل منصفانه نگاه شود و حاکمان قصه های دروغین از تاریخ گذشته نسازند نیاز به جامعه باز یا نیمه باز است و همچنین وجود نگاههای متفاوت که بتوانند گذشته را ، نه از دیدگاه برپایی دادگاهها که با نگاه تارخی و راهبردی بشکافند .

بی گمان به تناسب شرایط از مجازات مجرمان سخن خواهد رفت. اما ای مادران درد و انتظار ما نیاز به خلق فضای جدید داریم که جز با تحمل و مدارا و باور اینکه چرخه خشونت را باید متوقف کنیم به آن فضا نمی رسیم.

باور کنید همانگونه که تا کنون بوده و خواهد بود در صورت اصرار بر انتقام باز فرزندان و نوه هایمان مرغان عروسی و عزا خواهند بود.

مادر محسنی را همه می شناسیم ، او از سال ۱۳۴۰ تا کنون فرزند شهید، زندانی و تبعیدی داده است. تقاضای من این است که بیایید به جای خانواده های جانباختگان، مادران صلح شوید. در این حالت هر لحظه بزرگتر می شوید که البته هم بزرگ و عزیز هستید. دردها ،آلام و سختیها هم می توانند از انسانها، زنان و مردان بزرگی بسازند. منتها انسان هایی که پیام آور صلح و دوستی اند باشکوه ترند. باور کنیم که حتی اگر درویشان با خشونت بر ظالمان و اغنیا پیروز شوند باز عده ای از درویشان ماهیت عوض می کنند و به نام درویشان بر ضعیفان ظلم خواهند راند. تاریخ آکنده از این وقایع است و به تعبیر شریعتی ما قربانیان جنگهایی خواهیم بود که خود نمی دانستیم که چرا می جنگیم.

آرمان فرزندان شما عدالت و آزادی بود.شما با محبت برای عدالت و آزادی مسیر مدنی را تدارک ببینید . در جامعه بسته امکان مسخ طولانی حقیقت وجود دارد. باور کنید در صورت داشتن جامعه نیمه باز نام و یاد فرزندان و همسران و پدران شما بیشتر و بهتر شکوفا خواهد شد.

مطمئن باشید که وجدان انسانها در جامعه نیمه باز، بدون انتقام دادگاههای خود را برپا خواهد کرد. این سخنان از سر تجربه و درد بعد از اشکها و آهها و نامرادیها و سختی های کسی است که به شما می گوید با برخی از عزیزان شما سالها زیسته و از آنها خاطره دارد. بی گمان آنان در سینه هایشان یک جنگل ستاره داشتند. رنگ این ستاره ها به اجبار سرخ بود و می شود سبزشان کرد. سبز زندگی و امید. سبز انسانی و ایرانی.

تاریخ انتشار : ۲۴ آبان, ۱۳۸۸ ۶:۳۸ ب٫ظ
لینک کوتاه
مطالب بیشتر

نظرات

Comments are closed.

بیانیه‌های هیئت‌ سیاسی‌ـ‌اجرایی
پرنیان شفق

کشتار تپه‌های اوین: توطئهٔ حذف رهبران مبارز آزادی‌خواه و عدالت‌طلب!

در آن دوره جنبش چپ آزادی‌خواه و عدالت‌طلب در حال تثبیت جایگاه خود به عنوان نیرویی موثر در برابر دیکتاتوری و ارتجاع بود. حذف رهبران برجستۀ این جنبش تلاشی اگاهانه برای جلوگیری از هم‌بستگی و رشد جریان‌های مترقی و باز کردن راه برای نیروهای واپس‌گرا بود. رژیم شاه با سرکوب و کشتار بی‌امان نیروهای مترقی چون فداییان و مجاهدین خلق و اعمال فشار بر نیروهای ملی، چپ، و ملی-مذهبی،میدان را برای رشد و نفوذ نیروهای مذهبی ارتجاعی هموار کرد.

ادامه »
سرمقاله

ریاست جمهوری ترامپ یک نتیجهٔ تسلط سرمایه داری دیجیتال

همانگونه که نائومی کلاین در دکترین شُک سالها قبل نوشته بود سیاست ترامپ-ماسک و پیشوای ایشان خاویر مایلی بر شُک درمانی اجتماعی استوار است. این سیاست نیازمند انست که همه چیز بسرعت و در حالیکه هنوز مردم در شُک اولیه دست به‌گریبان‌اند کار را تمام کند. در طی یکسال از حکومت، خاویرمایلی ۲۰٪ از تمام کارمندان دولت را از کار برکنار کرد. بسیاری از ادارات دولتی از جمله آژانس مالیاتی و وزارت دارایی را تعطیل و بسیاری از خدمات دولتی از قبیل برق و آب و تلفن و خدمات شهری را به بخش خصوصی واگذار نمود.

مطالعه »
سخن روز و مرور اخبارهفته
یادداشت

قتل خالقی؛ بازتابی از فقر، ناامنی و شکاف طبقاتی

کلان شهرهای ایران ده ها سال از شهرهای مشابه مانند سائو پولو امن تر بود اما با فقیر شدن مردم کلان شهرهای ایران هم ناامن شده است. آن هم در شهرهایی که پر از ماموران امنیتی که وظیفه آنها فقط آزار زنان و دختران است.

مطالعه »
بیانیه ها
پرنیان شفق

کشتار تپه‌های اوین: توطئهٔ حذف رهبران مبارز آزادی‌خواه و عدالت‌طلب!

در آن دوره جنبش چپ آزادی‌خواه و عدالت‌طلب در حال تثبیت جایگاه خود به عنوان نیرویی موثر در برابر دیکتاتوری و ارتجاع بود. حذف رهبران برجستۀ این جنبش تلاشی اگاهانه برای جلوگیری از هم‌بستگی و رشد جریان‌های مترقی و باز کردن راه برای نیروهای واپس‌گرا بود. رژیم شاه با سرکوب و کشتار بی‌امان نیروهای مترقی چون فداییان و مجاهدین خلق و اعمال فشار بر نیروهای ملی، چپ، و ملی-مذهبی،میدان را برای رشد و نفوذ نیروهای مذهبی ارتجاعی هموار کرد.

مطالعه »
پيام ها

پیام تبریک سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) به‌مناسبت پیروزی تیم ملی فوتبال ایران در صعود به جام جهانی!

با کمال تاسف روی‌کرد سیاسی مقابله با ایران از سوی برخی کشورهای ذی‌نفوذ در جهان در کنار تحریم‌های غیرقانونی و ظالمانه علیه کشور ما، مانعی عمده در برابر برگزاری دیدارهای دوستانه در مقابل تیم‌های قوی جهان، حتی امکان برگزاری اردوهای آمادگی، و وجود تجربهٔ بازی در این سطح برای ملّی‌پوشان ایران است.

مطالعه »
شبکه های اجتماعی سازمان
آخرین مطالب

فرخنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر؛ قدرت ما در اتحاد ماست!

چیستیِ ذراتِ بنیادی

اول اردیبهشت روز سعدی:او فراتر از زمان و آیین، به انسان نظر دارد

سرشتِ وحشی

متن دفاعیات من را بیژن جزنی از زندان به بیرون منتقل کرد!

شصت‌وسومین هفته‌ی کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۳۸ زندان کشور