ما بخشی از بدنه اجتماعی مردم و جنبش اعتراضی بازنشستگان، علیه همه وضعیت نفرت انگیزی هستیم که شما مسببان در بیش از چهار دهه بر هست و نیست ما مردم آوار کرده اید. زندگی و قتل مهسا ، ستار ، زهرا ، نوید و رامین و همه فرزندان کشته شده به زندگی و مرگ ما مربوط است. آنها کشته شدند تا جسارت حق خواهی و ایستادگی زنان و ما مردم در برابر ظلم تان را بشکنید و بترسانید و عقب برانید. اما خشم متحدانه مردم یکصدا و بی لکنت خروشید و فریاد برآورده : “زن، زندگی، آزادی” این “نه”ی سراسری مردم ، ایستادن در صف حق خواهی به دفاع از رفاه و آزادی در زندگی انسان ست . پیوستن به صف رها شدن از همه نکبتهای وضع موجود است.
تازیانه “حجاب ” و سرکوب و منفعت قوانین خودساخته برای ربودن ثروت و دسترنج های کار این جامعه ست. نان از سفره هامان برده اید و معاش مان را به گرو گرفته اید. برای بدست آوردن اندک حقوقی که خود قانونش کردید باید ماهها در کف خیابان می جنگیدیم. زیست مان را سوزانده ، آب را به خشکی و هوای تنفس مان را آلوده آید. کولبری و سوخت بری و تن فروشی و عضو فروشی وخودکشی های بیسابقه و دهها مشقت را به ” حوزه کار و معیشت” ارتقا و رسمیت داده اید. زندگی فرزندان مان را از کودکی ربوده و در چهار راه های بردگی کار و تجارت جنسی سامان دهی سودتان کرده اید.
ما بازنشستگان بارها به “سهم “خواهی از زندگی مان و به اشکال و ظرفیت های گوناگون به میدان جدال آمدیم و هر بار به ” صدقه”و سرکوب پاسخ مان داده اید. صندوق ها و داشته هامان را رسما” به غارت برده اید و قوانین نیم بندتان را هم به سخره گرفتید و وقیحانه به حق و حقوق بازنشستگی “فتوای ” انکار سر میدادید. اما ما بازنشستگان نه تنها تمکین نکرده ایم که وسیع ترین جدال نپذیرفتن فقر معاش را به بزرگترین جنبش اعتراضی /حق خواهی کارمزدی به میدان آورده ایم. اینک روند جدال ما ومیلیونها فرزندانمان در موقعیت تاریخساز دیگری قرارگرفته ست.
جدال ها قطعی و دوران تعیین تکلیف است.
جدال مردم برای رها شدن از همه نکبت فقر ، سرکوب ، تحجر، غارتگری و فساد در مقابل قدرتی که برای بقا و استمرارش به اسلحه و ثروت متکی ست. اما این شرایط تاریخساز به وضعیت گذشته بر نخواهند گشت.
ما بازنشستگان هم اکنون نه برای “چانه زنی” و نه تنها برای مقابله با حقارت های قوانین ضدکارگری ، که برای زندگی های به غارت رفته مان، برای خلاصی از همه قوانین و ساختارهای ضد انسانی و برای رفاه و آزادی به میدان قطعی جدال خواهیم آمد.
ما نه تنها و هر لحظه در صفوف اعتراضات این مردم خواهیم بود ، که بزرگترین جنبش اعتراضی نودو نه درصدی های جامعه را در خیابان بجلو خواهیم آورد.
۳۱ شهریور ۱۴۰۱
– شورای بازنشستگان ایران
– اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
-گروه بازنشستگان مستقل تهران
-گروه اتحاد بازنشستگان
