دهم اکتبر روزجهانی مبارزه علیه اعدام از سوی سازمان چتری “همبستگی جهانی علیه مجازات اعدام” در سال ۲۰۰۳ با شرکت هئیت های نمایندگی از ۱۸۰ کشور جهان بطور رسمی اعلام شد. چهار سال پس از آن اتحادیه اروپا و شورای اروپا این روز را به طور رسمی برسمیت شناختند. هر ساله در این روز فعالیت ها و آکسیون‌های گوناگون صورت می گیرد تا توجه همگان برای لغو مجازات اعدام در همه کشورهای جهان جلب شود.
مجازات اعدام باید در همه جا ملغی شود. فرقی نمی کند ایران باشد یا آمریکا، چین و یا عربستان سعودی و یا هر کشور دیگری. مجازات اعدام مصداق آدم کشی است و از نظر ما آدم کشی تحت هر عنوانی و با هر وسیله ای باید بدون قید و شرط ممنوع شود و ور بیفتد.
همه ادله ای که برای توجیه بکارگیری مجازات اعدام بکار برده می شود پوچ و بی اساس است. با اعدام جلوی جرم و جنایت را نمی شود گرفت. بلکه جنایت سازمانیافته و دولتی هم به جرم و جنایت اضافه میشود و خود اینکار فرهنگ خشونت در جامعه را بشدت بالا میبرد. دولتها به جای آنکه زندگی با آسایش و بدور از تبعیض و ستم را برای شهروندان تامین کنند جان آنها را می گیرند. دولتها به جای آنکه از بروز بزهکاری و جرم در جامعه پیشگیری کنند خود به جنایت دست می زنند. سالهاست در کشورهایی که مجازات اعدام برقرار است نه فقط جرم و جنایت کم نشده است بلکه افزایش هم داشته است. بر عکس در کشورهایی که مجازات اعدام نبوده و شهروندان از موقعیت اجتماعی و اقتصادی بهتری برخورد بوده اند جرم و جنایت هم کاهش یافته است. بعلاوه هیچ چیز نامربوط تر از این نیست که جان کسی را به این خاطر گرفت تا کسانی که هنور مرتکب گناهی نشده اند “درس عبرت” بگیرند. علاوه بر دفاع از نفس حیات باید اضافه کرد که اعدام یک مجازات برگشت ناپذیر است. اگر فرد بی گناهی اعدام شود دیگر نمی توان به آن جان دوباره داد. همچنین اعدام نمی تواند عاملی برای تسلی خاطر بازماندگان باشد چرا که با کشتن کسی نمی توان جان از دست رفته ای را دوباره زنده کرد. جامعه در مقابل جرم و جنایت به حس انتقام و خونخواهی و تبلیع کشتن انسان نیاری ندارد. جامعه به امنیت و آسایش اجتماعی نیاز دارد تا انسانها کمتر به دام جرم و جنایت گرفتار آیند.
اعدام در جوامعی که بردوام است وسیله ای برای مجازات مجرمین نیست. وسیله ای برای ارعاب جامعه است. وسیله ای برای ترساندن مردم است. تا مردم درس عبرت بگیرند که به “ساحت مقدس” حاکمان ظالم و زورگو و یا مالکیت مقدس آنها چنگ نبرند و حاکمیت آنها را به زیر نکشند. اعدام با اشکال متنوع وحشیانه اش در طول تاریخ نیر وسیله طبقه حاکم برای به انقیاد کشاندن اقشار و طبقات محروم جامعه بوده است. وسیله ای برای سر به نیست کردن کسانی که جرات کرده بودند علیه حاکمیت زورگویان دست به اعتراض بزنند.
در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی اعدام از همان آغاز وسیله ای برای قلع و قمع کردن مردمی بود که بعد از انقلاب ۵۷ خواستهای خود را دنبال می کردند. جمهوری اسلامی در آغاز دهه شصت با کشتار و اعدام هزاران تن از فعالین سیاسی، کارگری و مباررین کمونیست و آزادیخواه استبداد مذهبی خود را تثبیت کرد. بعد از پایان جنگ ایران و عراق جمهوری اسلامی اسلامی از ترس احتمال شورش مردمی پس از خاتمه فشارها و تحمیلات جنگی به موج وسیع و گسترده اعدام زندانیان سیاسی دست زد. اعدام در ایران بیش از هر کشور دیگری یک حربه سیاسی برای مرعوب ساختن جامعه و تداوم حاکمیت مفتخوران بوده است. دامنه اعدام های جمهوری به شکل ترور حتی به خارج کشور هم رسید و دهها نفر از فعالین اپوزیسیون رژیم اسلامی در کشورهای مختلف دنیا توسط گروه های اعزامی ترور حکومت به قتل رسیدند. در ایران رسما و قانونا بیگناهان را اعدام میکنند یعنی کسانی که جرمی مرتکب نشده اند. اعدام زبان جمهوری اسلامی در مقابل گسترش بی خدایی و نقد مذهبی در ایران است. در ایران بی خدایان و منتقدین اسلام را اعدام می کنند. در ایران همجنسگرایی جرم است و با اعدام می تواند جواب گیرد. در ایران روزنامه نگاران، وبلاگ نویسان، فعالین شبکه های اجتماعی، فعالین اجتماعی، نویسندگان اعدام و یا سربه نیست شده اند و یا با خطر اعدام روبرو بوده اند. در ایران زنان و مردان بخاطر روابط عاشقانه خارج از ازدواج با وحشیانه ترین شکل یعنی سنگسار اعدام شده اند. در ایران قوانین قرون وسطایی قصاص حاکم است و فرهنگ خونخواهی و شریک جرم کردن خانوده قربانی در اعدام از سوی حکومت قویا دامن زده می شود. در ایران به خاطر ایجاد ترس بیشتر در جامعه اعدام در ملاء عام صورت می گیرد. و اگر امروز بیش از ۷۰ درصد از اعدامها در ایران مرتبط با جرایم مواد مخدر است نه به خاطر این است “که در مسیر ترانزیت مواد مخدر” هستیم. نه! بلکه به این خاطر است که جمهوری اسلامی می خواهد نشانه های مسئولیت خود در روی آوری مردم به مواد مخدر را با اعدام پاک کند. درجامعه ای که در آن نشاط، سرزندگی، رفاه، آزادی و آسایش برقرار است مردم به مواد مخدر کمتر رو می آورند حتی اگر در “مسیر تزازیت” باشد.
در روز جهانی علیه اعدام ما شما را فرا می خوانیم که در همه جا خواهان لغو مجازات اعدام شوید. در محافل و شبکه های خود در این مورد به بحث بپردازید و بخش هر چه بیشتری از جامعه را به لغو مجازات اعدام متقاعد سازید. در اجتماعات و قطعنامه های مراسم مختلف یکی از خواستهای خود را حذف مجازات اعدام از قوانین کشور قرار دهید. در مقابل اعدامهای بی شمار جمهوری اسلامی دست به اعتراض بزنید و خواهان متوقف شدن فوری اعدام ها در ایران شوید. اجازه ندهید که جمهوری اسلامی بر خلاف همه توافقات جهانی دست به اعدام کودکان بزند. به کمک خانواده های اعدامی ها در مقابل زندانها و مراجع دولتی بشتابید و آنها را تنها نگذارید. به جنبش دادخواهی کشتارهای دهه شصت بپیوندید و همراه با هزاران خانواده ای که عزیزانشان اعدام شده اند خواستار محاکمه مجازات عاملین این جنایات شوید. صحنه اعدام های در ملاء عام را برای آدمکشان جمهوری اسلامی خالی بگذارید و یا آنجا را به صحنه اعتراص به اعدام و رها سازی اعدامی ها از چوبه های دار تبدیل کنید. جنبش مخالف با مجازات اعدام در ایران وسیع و گسترده است، با مشارکت همگانی در این جنبش آنرا قوی تر و گسترده تر سازیم تا با اتحاد هم این بساط آدمکشی را تماما برچینیم.
کمیته بین المللی علیه اعدام
۱۵ مهر ۱۳۹۶- ۷ اکتبر ۲۰۱۷
