در هفته های اخیر امواج نگران کننده ای از چند سو برخاسته، و تهدید ایران به حمله ی نظامی باز در دستور کار قرار گرفته و بعضی مقامات دولت آمریکا، اسرائیل، انگلستان، بعضی دول دیگر، و حتی شماری از مخالفان حکومت ایران در تأیید چنان تهاجمی سخنان فاقد دقت و دور از تدبیر ابراز کرده اند. تحولات مهم و دورانساز موسوم به بهار عرب، بویژه سرانجام عبرت آموز دیکتاتور لیبی و نظام تبعیض- محور او که با مداخله ی مستقیم و عملیات نظامی ناتو محقق گشت، اینک کسانی را بدین طمع انداخته است تا رهایی ایران از دست نظام ستمگر فقیه سالار را در اجرای سناریویی مشابه بجویند. چنین سخنان و اقدامات نامسئولانه ای خطر عظیمی را متوجه ملت و مملکت ایران می سازد، و مایه نگرانی ماست.
ما امضاکنندگان این نامه، گروهی از کوشندگان راه آزادی و مدافعان حقوق بشر، خواهان گذار به دموکراسی در ایران، و برپایی حاکمیت برآمده از انتخابات عمومی و آزاد در راستای تأمین حقوق مدنی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی واقتصادی همه ی ایرانیان هستیم، و امید می بریم تا در آینده ای نزدیک نظامی در ایران قوام یابد که تمامی مردم ایران، زنان و مردان، از هر قوم، زبان و دین و باوری، بتوانند به شیوه ی برابر در اداره ی آن مشارکت آزادانه و حضور موثر داشته باشند. نظامی که نیمی از جمعیت کشور- زنان- را با تبعیض های ناروا از حقوق اساسی و برابر محروم نسازد. ما راه رسیدن به این خواسته را التزام اکید به حق حاکمیت ملی، حفظ تمامیت ارضی ایران، و استیفای همه جانبه حقوق مردم می دانیم.
رفتار جمهوری اسلامی ایران در عمر سی و اند ساله اش خلاف این بوده است: از مجازات شتابزده سران رژیم پیشین بدون رعایت موازین قضایی ، سرکوبی اقلیتهای قومی و مذهبی، نقض معاهدات بین المللی، شکنجه و کشتار زندانیان سیاسی، تداوم عامدانه ی جنگی ویرانگر، حذف برنامه ریزی شده ی معارضان داخل و خارج از کشور، تا گسترش تروریسم دولتی. دستگاه دیکتاتوری ولایت فقیه اعمال ضدّبشری و خلاف اخلاق را همواره در لفاف ایدئولوژیک فروپیچیده، و مشی مسئولیت گریزی را در سایه ی شعارهای مزوّرانه پیش برده است: این حکومت چه بسیار ستمگریها را به نام دین توجیه نموده، و چه فراوان معامله های غیرقانونی و زیانبار را با پرده پوشی انجام داده است.
بی پایگی منطقی و بی محتوایی ادّعاهای فریبنده دستگاه ولایت فقیه اکنون بیش از هر زمان دیگر برملا گشته است، و فساد مالی لایه های حاکمیت برخی از وفاداران به نظام حاکم را هم نگران کرده است. اینک این رژیم تنها از راه ارعاب و اختناق، به پشتوانه ی زندان و شکنجه می کوشد قدرتنمایی کند. دور نیست روزی که ایرانیان کابوس ظلم و جهل را از سر بتارانند، و با همدلی و همقدمی کشورشان را به جایگاهی شایسته در عرصه جهان برسانند. تقارن این فرصت تاریخی در ایران با تحولات دورانساز منطقه البته مایه ی امیدواری فراوان و نیز موجب فراخوان به تدبیر و عقلانیت هر چه بیشتر است.
ما امضاکنندگان این نامه نگرانیم که مبادا تشبث به مقولاتی همچون دخالت بشر دوستانه و حمایت از دموکراسی، دستمایه ی اقدامات ضدایرانی و جنایتهای غیرانسانی قرار گیرد. مبادا مفاهیم والا و آرمانی مانند دموکراسی، و کمکهای بشردوستانه و حقوق بشر نقاب قدرتپرستی و منفعت جویی عدّه ای قرارگیرد تا باز به ایران و ایرانی لطمه وارد سازند و کشور را به تباهی بیشتر بکشانند.
ما امضاکنندگان این نامه معتقدیم، و از سر مسئولیت انسانی اعلام می کنیم که کمکهای بشردوستانه و دموکراسی از دهانه ی توپ در نمی آید؛ کمکهای بشردوستانه و دموکراسی را موشکهای هدایت شده ارمغان نمی آورد؛ کمکهای بشردوستانه و دموکراسی از شکم هواپیمای بمت افکن بر سر مردم فرو نمی ریزد ؛ کمکهای بشردوستانه و دموکراسی را طیاره های بدون سرنشین کنترل از راه دور شلیک نمی کند. ما با تهاجم نظامی به کشورمان ایران به هر مستمسک که باشد، از جمله بهانه ی نگرانی از ماجراجوییهای نامسئولانه ی رژیم در فعالیتهای هسته ای، مخالفیم. البته بهتر آن است که همه ی سلاحهای هسته ای و کشتار جمعی یکسره از منطقه جمع آوری و خنثی شود. خیرخواهان مردم، از جمله حاملان و حامیان راستین دموکراسی برای ایران، خواه امروز درون مرزهای جغرافیایی کشور باشند خواه بیرون از آن، همصدا و همدرد با همه ی مردمند، و هرگز رضایت نمی دهند به حمله ی نظامی به ایران، به کشتن هزاران تن از آحاد ملت، و به تخریب زیرساختهایی که در طیّ چندین نسل گام به گام با تحمل هزینه های گزاف ایجاد شده است.
صدای اعتراض به سیاست سرکوب واختناق جمهوری اسلامی از همه جا از درون و برون ایران برمی خیزد. شایسته نیست گردهمایی یا تشریک مساعی مخالفان رژیم به کمک بیگانگان سازماندهی گردد، یا در چارچوب منافع و مقاصد دولتهای خارجی پیش رانده شود. فعالیتها نباید پشت درهای بسته ی بریده از نظارت مردم و مشارکت مستقیم تمامی نیروهای اوپوزیسیون که برای تحقق دمکراسی و حقوق بشر در ایران مبارزه می کنند پنهان بماند.
ما امضاکنندگان این نامه، با پرهیز از افتادن به دام دوگانه ی مغلطه آمیز “یا رژیم ولایت فقیه یا خاورمیانه جدید”، از همگان می خواهیم تا در این برهه ی سرنوشت- ساز هم نسبت به سرکوبگری رژیم هم نسبت به خطر تهاجم نظامی بیگانگان هشیار باشند و هشدار دهند. به ملاحظه ی مصلحت کشور به حکومت جمهوری اسلامی اکیداً توصیه می کنیم در جهت رفع ابهام از برنامه هسته ای کشور با آژانس انرژی اتمی و ناظران بین المللی همراهی کند تا دلیلی برای تهدید به جنگ و ویرانی باقی نماند. از پژوهندگان آزاده می خواهیم تا هم فساد گسترده ی دستگاه ولایت فقیه را افشا کنند، هم نتایج ویرانگر نظامیگری جهانی را.
امضاکنندگان:
یرواند آبراهامیان، شجاع آذری، سیروس آرین پور، داریوش آشوری، حمید احمدی، رضا افشاری، مهران ادیب، ابوالفضل اردوخانی، زینت اسماعیل زاده، رضا اغنمی، محمدجواد اکبرین، بابک امیرخسروی، نوشابه امیری، ابراهیم خلیفه سلطانی، فریبا امینی، محمد امینی، مهدی امینی، عبدالعلی بازرگان، گلبرگ باشی، منیره برادران، محمد برقعی، نسرین بصیری، رضا بورقانی، بهروز بیات، فرزانه بذرپور، حمید بهشتی، کورش پارسا، سیاوش پارسانژاد، شهرنوش پارسی پور، اکرم پدرام نیا، علی پرسان، امیر پیشداد، شهرام تهرانی، اسدالله تیورچی، محمد جلالی، رامین جهانبگلو، بهرام چوبینه، رضا حاجی، هوشنگ حسن یاری، فاطمه حقیقت جو، حمید حمیدی، محسن حیدریان، مهدی خانباباتهرانی، حمید دباشی، پرویز دستمالچی، مهرداد درویش پور، مهران راد، مصطفی رخ صفت، محسن رضوانی، علی رضایی، سعید رهنما، محمد رهبر، مینا زند، ماندانا زندیان، حمید زنگنه، حمید سالک، بهروز ستوده، فرج سرکوهی، محمد سهیمی، جلال سرفراز، علی شاکری، احمد شاکری، معصومه شفیعی، پرویز شوکت، محمد صابر، شهلا صالح پور، احمد صدری، محمود صدری، فرهاد صوفی، اشکبوس طالبی، رضا علیجانی، نورالدین غروی، رضا فانی یزدی، حسین فروزین، پرستو فروهر، منصور فرهنگ، پویان فخرایی، کامبیز قائم مقام، محسن قائم مقام، حسین قاضیان، فیروز قریشی، مصطفی قهرمانی، سام قندچی، مرتضی کاظمیان، عبدی کلانتری، مهرانگیز کار، عزیز کراملو، علی کشتگر، علی کشگر، حسین کمالی، حمید کوثری، آزاده ی کیان، تقی کیمیایی اسدی، مهدی گرامی، ایرج گرگین، اکبر گنجی، رضا گوهرزاد، عبدالکریم لاهیجی، بهمن مبشری، ملیحه محمدی، مرتضی محیط، فرخنده مدرسی، عباس معروفی، رضا معینی، حسن مکارمی، علی اکبر مهدی، هایده مغیثی، محمدعلی مهرآسا، همایون مهمنش، زیبا میرحسینی، یاسر میردامادی، رضا نافعی، شیرین نشاط ، اصغر نصرتی، مهدی نوربخش، محمدرضا نیکفر، بهمن نیرومند، سهیلا وحدتی، پروین وفایی، نادر هاشمی، عطا هودشتیان، حسین هوشمند، یوسف یزدی.
