میشل کیلو یکی ازمخالفین رژیم سوریه میباشد که دراوایل سال جاری در پی فشار و تهدید مجبور به ترک کشورش شد. او اینک در حزب دموکراتیک خلق فعال است و در چارچوب فوروم دموکراتیک نقش مهمی دارد.
مقدمه : از شما بخاطر پذرفتن به دعوت من به این مصاحبه تشکر می کنم. ما وشما میدانیم که بین دو رژیم ایران و سوریه روابطه ژئواستراتژیک وژئو پولیتیک وجود دارند. اما روابط بین مردم این دوکشور که قربانی این دونظام هستند نا مشهود است و یا اینکه دربیان همبستگی وهمدردی بسیار نامحسوس می باشند. درحالیکه مردم دو کشور در پی آزادی ، دموکراسی، عدالت و احترام به حقوق بشروهمه اقلیتهای مذهبی، ملی ـ قومی هستند. این دونظام تا کنون بما نشان دادند که این خواستها ی مشروع و تاریخی را نمی شنوند. ما بطور قطع رژیم سوریه، دوران پدر و پسر خانواده اسد را بعلت جنایاتش وهمچنین دخالت رژیم ایران در امور داخلی سوریه را محکوم می کنیم. در این روزها ما از طریق رسانەهای ارتباط جمعی شاهد جنایات تاسف برانگیز، بویژه در شهر ” حوله” بودیم.هر دوطرف متخاصم در این درگیری نظامی، یکدیگر را متهم بە انجام این اقدام جنایت کارانە می کنند. آیا شما از ماهیت و عوامل این جنایت اطلاعی دارید؟
میشل کیلو: رژیم سوریه مسئول این جنایت است. رژیم ازهمان روزهای اول اعتراضات، راه حل نظامی را برای حل مشکلات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در پیش گرفت وامکانات نظامی ونهادهای ویژه را علیە اعتراضات بە کار گرفت. همانطوریکه می دانید یک بحران اجتماعی باید از طریق سیاسی حل شود نه نظامی، نیروی(نظامی) مسائل بحران اجتماعی و سیاسی را حل نمی کند. جامعه سوریه خواهان آزادی است، نمیتوان خواسته آزادی را با نیروی نظامی جواب داد. فقط با گشایش گفتگو ودیالوگ و فضای دمکراتیک، پاسخ مثبت دادن به درخواست مردم، و درنظر گرفتن نفع عمومی جامعە است کە می توان راە حلی مسالمت آمیز برای متحق کردن خواستەهای مردم، ازطریق جلب مشارکت خود آنها دراین روند یافت. این فضا در سوریه وجود ندارد. از نظر من، ۴۰ سال قبل قدرت دولتی، بدون توجە بە افکار عمومی، توسط این نظام قبضه شد واین نظام جامعه را به انشعاب کشاند. رژیم مسئول این جنایات است و ازهمان روزهای اول اعتراظات درشهر”درعا” با نیروهای نظامی وهلیکوپتر به روی مردم آتش گشود. رژیم سوریە تلاش کردە است کە مبارزه مردم برای آزادی رابه تضاد بین مذ اهب دینی علوی وسنی تقلیل دهد وآنرا به یک بحران منطقه ای تبدیل نماید. دعوت ازنظامیان ایرانی و سپاه و ” نیروهای قدس” که به نظامیان سوریه مشاوره میدهند و این نیروها دربعضی مواقع درسرکوب مبارزات مسالمت آمیز مردم علیە رژیم شرکت نمودەاند، بخشی ازسیاست در گیر کردن منطقعە در رویدادهای سوریە است.
س ـ لطفا، کمی راجع بە برنامە ها و اهدافتان در سوریە برای خوانندگان توضیح دهید
ج ـ ما اهداف مشترک با شما و سازمان شما داریم. ما خواهان دمکراتیزە شدن جامعه هستیم. ما طرفدار یک جمهوری دمکراتیک، واقعی، مبتنی بر آرای آزاد مردم هستیم. ما برای آن چنان نظامی تلاش می کنیم، کە حقوق شهروندان و آزادی های اساسی دموکراتیک، در آن محفوظ بماند. ما خواهان مطبوعات آزاد و مستقل هستیم، قضات باید مستقل باشند، آزادی احزاب، آزادی مردم. اینک فرماسیون سیاسی ما جانشین ” کمیته جامعه مدنی” است که درشهرهای مهم سوریه دربرپا داشتن اعتراضات نقش مهمی بە عهدە دارند. ما امیدواریم با تدوام فعالیت های کمیته، بتوانیم به مردم کمک کنیم تا به یک راە حل سیاسی واقعی و موثر، کە متضمن تامین خواستە های مردم و ایجاد آشتی و همبستگی باشد دست یابیم. ما می خواهیم، مانع از آن شویم، کە رژیم با سو استفادە از اختلافات مذهبی و فرقەای و دامن زدن بە اینگونە اختلافات، بتواند جهت اعتراضا ت مردم را کە علیە دیکتاتوری حاکم و برای آزادی است، منحرف نماید و جنگ داخلی فرقەای در کشور بە راە بیندازد. ما تلاش می کنیم تا با تفرقە مذهبی کە توسط رژیم دنبال می شود مبارزە کنیم و با تقویت همبستگی ملی در کشور، بتوانیم جامعە را از تفرقە و تشتت و بحران نجات دهیم و امکان ایجاد یک جامعە دمکراتیک و متحد را تقویت کنیم. جهت گیری ما دقتقا عکس جهت گیری رژیم است.
س ـ لطفا از خودتان و تاریخ مبارزاتی خودتان بگوئید.
ج ـ من همیشه مارکسیت بودم و تقریبا در تمام زندگی خودم کمونیست بودم وحالا هم کمونیست هستم. فکر میکنم که کمونیست دوران شوروی سابق، یک کاریکاتوری از کمونیسم بود. ما کمونیسمی می خواهیم که بقول کارل مارکس آزادی، عدالت و خوشبختی کارگران را میخواهد. من یک روشنفکرونویسنده هستم کە ازخانواده ای فقیر، محله ای فقیر واز شهرفقیر آمده ام، من در تمام زند گی خود کار کردە ام. از سال ۱۹۵۵ درحزب کمونیست سوریه فعالیت کردم. انتخاب من یک انتخاب خوبیست که در خدمت مردم میباشد، من برای خوشبختی مردم، برای آزادی و عدالت اجتماعی و خوشبختی و سعادت مردم تلاش می کنم.آمادە ام کە خود را فدای آرزوها وخوشبختی مردم نمایم. فدا کاری برای دیگران یعنی فداکاری برای خویش وبرای بچه ها و خانواده هایمان. من در همه زندگی این کار را انجام دادەام، حالا هم در خدمت مردم سوریه هستم و آنچه را که میتوانم انجام میدهم. من از ۵۰ سال قبل تا کنون دشمن رژیم سوریە بودەام. زمانیکه ۴ تا ۵ نفر به دشمنی با رژیم معروف بودند، من یکی ازآنها بوده و هستم وامیدوارم نقش موثرولازم را بعنوان یک مخالف و برای آزادی مردم کشورم از قید رژیم دیکتاتوری بعثی و وحشی، سوریە، ایفا کنم.
س ـ چند حزب کمونیست در سوریه وجود دارد؟
ج ـ ۳ ، ۴ حزب کمونیست، در سوریه وجود دارند. حزب کمونیست خالد بکتاش که شبیه حزب کمونیست شوروی سابق است. حزب کمونیست پولیت بورو” دفتر سیاسی” که مدتی زمانی دوست آن بودم و با رفقای این حزب درزندان بودم، هرچند عضو رسمی نبودم. اما از بیرون حزب به شکلگیری آن کمک کردم. من در سوریه در بین مردم و روشنفکران به کمونیست بودن شناخته می شوم. در سوریه کمونیستها وجود دارند. دو نوع سازمان کمونیستی وجود دارد.عده ای با ساختارهای قبلی و سانترالیسم دموکراتیک وعده ای از کمونیستها هم هستند، کە بیشتر با جنبش ها فعالیت های شان را تنظیم می کنند. این نوع سازمانهای کمونیستی، در برنامە ها و فعالیت هایشان اهمیت زیادی بە آزادیهای دمکراتیک می دهند و نقش بسیار مهمی درمبارزه برای آزادی داشته ودارند. این نوع احزاب ازسالهای ۱۹۷۶ شروع به تغییرات درونی نمودند. اعضای آنها از سال ۱۹۸۰ به زندان افکنده شدند. حزب ” پولیت بورو” به حزب دموکراتیک خلق تغییر یافت. البته دو حزب کمونیست دیگر وجود دارند که بطور نسبی درقدرت مشارکت دارند. بعضی از گروههای کمونیستی هم هستند که گاهی با رژیم و گاهی علیه رژیم بودند. من حالا عضو حزب دموکراتیک خلق هستم که دارای برنامه کمونیستی است اما با برنامه های مختلف از احزاب کمونیستی سنتی. ما با ایده های نوین و در تماس با مردم کارمی کنیم. ما بعنوان سازمانی کار میکنیم که برای آزادی و دموکراسی و آزادی فردی نیز مبارزه می کند. ما برای ابتکارات مردم و فرد ارزش قائل هستیم، ما یک سازمان بسته نیستیم، با سازمانهای کە هنوز ساختار سانترالیستی دارند وشبیه حزب کمونیست شوروی سابق هستند تفاوت داریم.
س ـ از وضعیت سیاسی، اقتصادی واینکە اپویسیون رژیم سوریە، بغیر از شما ها دارای چە گرایش هایی هستند و از وزن جوانان و بویژه زنان وبازیگران سیاسی داخلی و خارجی در سوریە برایمان بگویید
ج ـ در حال حاضر، دونوع اپوزیسیون در سوریە وجود دارند. یکی، اپوزیسیون داخلی شامل کمونیستها، ناسیونالیستها، لیبرالها و جوانان مخالف رژیم که این انقلاب را سازمان می دهند. و دوم، اپوزیسیون سنتی، کە خود به دو گرو تقسیم می شود. سازمان اپوزیسیون درخارج یعنی شورای ملی سوریه. اپوزیسیون داخل کشور شامل ناصریستها، چپ گراها، ناسیونالیستها، دموکراتها و لیبرالها. اپوزیسیون خارج از حمایت خارجی برخوردار است و حمایت واقعی در داخل ندارد. اپوزیسیون داخل از ترس رژیم علنی نیست. اما اپوزیسیون واقعی ” کمیته جوانان” می باشد که مدل کمیته ما را پذیرفته و در همه جا کمیته اعتراضی بر قرار کرده و در همه جا تظاهرات علیه رژیم را سازمان می دهند. اینها در اصل ستون فقرات اپوزیسیون واقعی درسوریە هستند، کە سنتی نیستند و سنتی هم عمل نمی کنند. در مورد قدرتها و کشورهای مداخلە گر، من فکر میکنم که در آینده ترکیه نقش مهمی را در اپوزسیون خارج کشور و در ارتباط با اخوان المسلین ایفاء کند. ترکیه برای داشتن نیروی مهم درسوریه اخوان مسلمین را که درگذشته در صحنه سیاسی سوریه غایب بود، حالا با حمایت مالی و سیاسی خارجی، این جریان بیش از پیش دارد قوی می شود. قطر وعربستان هم از آنها حمایت می کنند. رژیم هم با گزینه نظامی علیه مردم که خواهان آزادی، دموکراسی و حقوق شهروندی هستند، آنها را به سمت اسلاگرائی سوق می دهد. جوانان و زنان بسیار فعال هستند. هزاران زن در زندان هستند. زنان این نظام را نمیخواهند، بلکه خواهان نظامی دمکراتیک، خواهان آزادی، برابری و آزادی فردی شهروندی هستند ومیخواهند بعنوان یک انسان واقعیبە حساب آوردە شوند و از حقوق کامل برخوردار گردند. رژیم از نظر اقتصادی در وضعیت بحرانی بسر میبرد. ایران به رژیم کمک مالی میکند تا سرکوبها را ادامه دهد. زندگی اقتصادی کاملا از هم پاشیده شده است. بیکاری، بسته شدن کارخانه ها تبدیل بە معضلی برای رژیم گردیدە. حتی کشاورزان نمیتواند کشت وکارکنند و دلیل آنهم اینست که مزارع زیر تانکها و نفربرهای نظامیان هستند. خیابا نها وشاهراهها بواسطه تانکها ارتباط شان از همدیگر گسستە شدە. آنهائیکه پول دارند بە سبب ترس ازآینده سرمایه گذاری نمی کنند. وضعیت اقتصادی کاملا بلوکه شده است.
س ـ یک بخش از جامعه بین المللی در ماههای اخیر چندین نشست در استانبول، تونس و پاریس با عنوان ” دوستداران سوریه” با نظارت آمریکا، فرانسه، ترکیه، عربستان سعودی وقطر تشکیل دادند. این نشستها شورای ملی سوریه را بعنوان اپوزیسیون رژیم شناساند. در این باره چه فکر میکنید وآیا شما در این نشستها شرکت داشتید؟
ج ـ این نشستها شورای ملی را بعنوان یکی از نیروهای اپوزیسیون بە رسمیت شناختە است. توجە کنید، شورای ملی را نە بعنوان کل بلکە بعنوان جزیی از کل برسمیت شناختە است. اما اعضای این شورا با تحریف این شناسایی، تلاش می کنند تا خود را بعنوان کل اپوزیسیون جا بزند و خود را بر مردم و ما تحمیل نماید. ما در این نشستها شرکت نداشتیم و نخواهیم داشت. ما فکر میکنیم که مردم سوریه باید مسئله خود را با رژیم خودشان حل کنند. ما مخالف وارد شدن نیروهای اپوزیسیون در بازی های کشورهای خارجی نقش آفرین در رابطە با سوریە هستیم. ما فکر میکنیم که این شورا بمثابه وسیله ای ایجاد شد تا خارجیها در امور داخلی سوریه دخالت کنند. ما خواهان استقلال عمل خودمان هستیم. ما فکر میکنیم که جنبش دموکراتیک سوریه نباید ماهیت مستقل خود را در همراهی با آمریکا ئی ها، فرانسویها، آلمانیها و… از دست بدهد. ما فکر میکنیم که کشورمان بویژه توسط آمریکا مورد تهدید قرار گرفته است. بویژه آنکه سوریه یک نیروی عمده دربرابر اسرائیل می باشد. شاید آنها ورژیم فکر میکنند که سوریه باید بعنوان یک نیروی عمده در منطقه از بین برود یعنی به یک کشوری تبدیل شود که دیگرغیر قابل هدایت شده و برای مدتها هم غیرقابل هدایت شود.
س ـنقش ترکیه را در امور داخلی سوریه چگونه ارزیابی می کنید. از نظر تاریخی و استراتژیکی و معرفی حزب اسلامی آ ک پ، بعنوان یک مدل قابل پذیرش در نزد غربیها برای ” بهار عربی” یا اینکه هدف ترکیه درنهایت یک تیر و دو نشان است که از یکسو احقاق حقوق کردها در ترکیه و سوریه را سرکوب کند و از سوی دیگر آن بخشی از رهبری پ.کا.کا در سوریه را برای همیشه از بین ببرد؟
ج ـ تا این لحظه نقش ترکیه بیش از اندازه بزرگنمائی شده است. ترکها سعی کردند ازهمه جا اسلامگرایان سوریه را که در کشورهای خارج زندگی میکردند، گردهم آورد، اسلا مگرایانی که از صحنه فراموش شده بودند. در حالیکه ما سکولارها ۴۰ سال علیه رژیم مبارزه می کنیم. ترکها با گردهم آوری آنها ازعربستان، لندن، سنگال و… آنها را جمع کردند ویک کنفرانس راه انداختند و در سوریه و جاههای دیگر تبلیغ کردند و از آنها حمایت مالی کردند و به رژیم بشار اسد فشار آوردند تا با اسلامیها یک دولت ائتلافی تشکیل دهند. وزیر امور خارجە ترکیه، داوود اوغلو، دردمشق این تقاضای تشکیل دولت ائتلافی با اسلامگرایان را داده بود. اما رژیم اسد این تقاضا را رد کرد. آنها( ترکها) نمیخواهند که سوریه آزاد باشد. بلکه میخواهند که سوریه از اسلام ایرانی فاصله بگیرد و به اسلام ترکیه نزدیک شود. کما اینکه وزیر خارجه اسبق ترکیه یک ماه قبل گفت که سوریه با ایران بود و حالا آمریکا باید کمک کند تا سوریه به طرف ما بیاید. هنگامیکه مردم سوریه به اعتراض برخاستند، انها مردم را رها کرده بودند. اول گفته بودند که این یک مسئله داخلی است و حالا میگویند باید دخالت کرد. من فکر میکنم که ترکیه منتظر تصمیم بین المللی است تا نقش و چهره واقعی خود را ایفاء نماید. تا حالا ناظر بود تا اسلامگرایان به اهداف خود نزدیک شوند. آمریکایی ها سعی دارند تامدل اسلامی را پیش ببرند. یکی از خصوصیات مدل ترکیە، عدم آزادی درترکیه است. من یک دوستی دارم که اخیرا به استانبول مسافرت کرد.او برایم تعریف کرد کە درترکیە شاهد بودە است، کە با اشارە و فریاد، (او یک کرد است) یک دختر ۱۰، ۱۵ نفر نیروی انتظامی به او حمله کردند، فقط بخاطر اینکه مرد مورد اشارە و حملە یک کرد بود.
س ـ ایران نشست سران، در استانبول را بمثابه نشست دشمنان سوریه اعلام کرد و آنرا بە سود اسرائیل معرفی کرد. نظر شما در این باره چیست؟
ج ـ به عقیده من رژیم ایران یکی از دشمنان مردم سوریه است. من فکر میکنم که سیاست ایران و اسرائیل در بحران سوریه یکدیگر را تکمیل می کنند. اسرائیل هیچ اقدامی کە رژیم سوریە را تضعیف کردە باشد انجام ندادە است. رژیمی که مدعی است میخواهد فلسطین را آزاد کند. آنها ( اسرائیلیها) هیچ کاری علیە آن نکردند. برای معاهده صلح ، حدود ۴۴ سال است که بلندیهای جولان در دست اسرائیلیها قرار دارد. اما رژیم سوریە تا کنون، هیچ کارموثری برای باز پس گرفتن جولان نکردە است. ارتش سوریه در ” درعا” در سه کیلومتری با اسرائیلیها و زیر چشم آنها بر روی مردم آتش گشود. رژیم ایران باید سکوت کند، این شرم آور است که رژیم ایران جانب رژیم سوریه را بگیرد که علیه آزادی مردم سوریه است. مردمی که مسلمان هستند و تقاصای آزادی میکنند و میخواهند آزاد زندگی کنند. مردم سوریه چه کاری علیه مردم ایران کردند؟ ما علیه رژیم مبارزه میکنیم، اگر رژیم ایران میخواهد مردم سوریه آزاد باشند باید با ما باشد نه با رژیم اسد. رژیم ایران ماشا الله نیروی قدس را برای سرکوب مردم فرستاد، بجای آنکه برود بیت المقدس را آزاد کند، همه فکر میکنند که فردا ( نیروهای قدس) میخواهند بیت المقدس را آزاد کنند. این یک دخالت نظامی یک کشور علیه یک کشورعربی است نه علیه اسرائیل. مثلا رژیم ایران سلاحهای گازی برای نیروهای ویژه سوریه فرستاده است که سیستم عصبی مردم معترض را برای چند دقیقه فلج میکند، همچنین باتون الکترونیکی فرستاده است.
آیا مدرکی هم برای اثبات حرفتان دارید؟
ما همه ی مدارک را داریم. رژیم ایران یکبار گفت که رژیم سوریه برای ما خط قرمز است. من فکر میکنم که این خط قرمز خواهد افتاد و نظام ایران ازدنیای عرب خا رج خواهد شد. ما به دوستی با نظام دیکتاتوری نیاز نداریم، ما خواهان آزادی هستیم.
س ـ نظر شما در باره طرح صلح کوفی عنان چیست و نقش کشورهای روسیه، چین و ایران از یکسو، و کشورهای غربی ، کشورهای عربی خلیج فارس و عربستان از سوی دیگر در باره سوریه را چگونه ارزیابی میکنید؟ این طرح خواهان آتش بس بین رژیم و اپوزیسیون، برگشت ارتش به پادگانها، آزدی زندانیان سیاسی، احترام به حق تظاهرات، گشایش دیالوگ با اپوزیسیون ـ نظام، آزادی مطبوعات و ارتباطات جمعی است.
ج ـ درطرح عنان یک بند هم به نفع رژیم نیست. رژیم این طرح را نپذیرفت. اسد به کوفی عنان گفت من این طرح را زمانی که باندهای مسلح را سرکوب کردم و این اعتراضات را خاتمه دادم، به اجرا در می آورم. رژیم به حملات خود ادامه داد، ارتش را در شهرها مستقر کرد، هزاران نفر بعد از طرح دستگیر شدند. از ابتداء مبتکرطرح عنان ما بودیم. شورای ملی سوریه موضع مبهم گرفت. ما گفتیم که ابتکار عمل از ما بود، ما اولین گرو بودیم که این برنامه را ارائه دادیم تا آرا مش به کشور باز گردد، راه حل سیاسی پیدا شود. حدود یکسال قبل ما این ابتکار را ارائه دادیم و اتحادیه عرب را متقاعد کردیم که این راه حل را بپذیرد، ما روی این برنامه کار کردیم، شورای امنیت سازمان ملل متحد هم این ابتکار را در پیش گرفت. ما فکر میکنیم که این به نفع مردم است. هم اکنون بیش از ۱۵۰ هزار در زندانها بسر می برند. باید جوانان را آزاد کرد. کسانی که انقلاب را هدایت میکنند یا کشته شدند و یا در زندان هستند. حالا کاری که ما درهدایت انقلاب کردیم، جوانان با کسب تجربیات از آن به اعتراضات ادامه می دهند. اسد به کوفی عنان گفت اگر تظاهرات قانونی و آزادی تظاهرات بر قرار شود، مردم دو روزه رژیم را سرنگون می کنند. یک تظاهرات ۱۷ هزاری می تواند به کاخ ریاست جمهوری حمله کرده ورژیم را سرنگون کند. ما طرح را پذیرفتیم اما رژیم نه. این طرح را باید پیاده کرد، ارتش از شهرها خارج شود، زندانیان آزاد گردند. اما یک نکته مهم را باید اشاره کرد و آنهم اینست که که کشورهای عربی خلیج ( فارس) خواهان یک سوریه دموکراتیک نیستند.زیرا برای آنها خطرناک است. همچنین برای اسرائیل هم خطرناک است. اگر مخالفت ایران با اسرائیل است پس باید از دموکراسی در سوریه حمایت کند زیرا دموکراسی در سوریه برای اسرائیل خطرناکتر است. آنها ( اسرائیلیها) بارها گفتند که سوریه و مصردموکراتیک برای اسرائیل خطرناک هستند. آنها( اسرائیلیها) در سوریه دموکراسی نمیخواهند، آنها جنگ داخلی را میخواهند تا ارتش از بین برود، کشور تضعیف شود وامکان هدایت کشور از بین برود.
س ـ آیا بە عقیدە شما، سقوط رژیم بستن معاهده صلح بین سوریه و اسرائیل را تسهیل خواهد کرد یا اینکه اشغال بلندیهای جولان یک دستاورد برای همیشه برای اسرائیل خوا هد بود؟
ج ـ من فکر میکنم در صورت برقراری یک نظام دموکراتیک درسوریه، اسرائیل از این بلندیها علیه نظام دموکراتیک اقدام خواهد کرد، اسرائیل میل ندارد در منطقه کشور دوست با آمریکا وجود داشته باشد. ما نمیخواهیم تا زمانیکه اسرائیل سرزمین ما را در اشغال دارد صلح کنیم، اسرائیل با دموکراسی در کشورمان موافق نیست، آنها نمیخواهند بعد از ۴۴ سال از جولان عقب نشینی کنند. ما میخواهیم سرزمین مان را باز پس بگیریم.هنگامیکه آمریکا ویتنام را اشغال کرد بعد از شکست از آنجا عقب نشینی کرد. ما نمیخواهیم جنگ کنیم ، ما فردا بمثابه یک نظام دموکراتیک مجبور به عقب نشینی درمقابل اسرائیل نیستیم، اما ما نمیتوانم بمثابه یک کشوردموکرایتک اشغال حولان را بپذیریم و دوست آنها باشیم.
چرا اپوزیسیون طرح اصلاحات پیشنهادی رژیم را نپذیرفت؟
ج ـ خنده ممتد میشل کیلو، ابتدا اینکه ما این اصلاحات را در سال ۲۰۰۱ پیشنهاد کردیم، ما گفتیم دورمیز بنشینیم، شما در قدرت باشید، آزادی ما را بپذیرید، آزادی احزاب را بپذیرید، بعد درباره مرحله انتقال قدرت صحبت خواهیم کرد. ما گفتگو را برای حل مسائل پذیرفتیم. رژیم اما اصلاحات پیشنهادی ما را نپذیرفت. اصلاحات پیشنهادی اسد این بود که گفت هدف این اصلاحات برای تکمیل مبارزات علیه تروریسم می باشد. یعنی علیه ما. این اصلاحات پیشنهادی رژیم یک شوخی هستند.
س ـ راه حل یا راه حلها برای برون رفت از بحران کنونی چه هستند ؟ این در حالیست که یک بخش از اپوزیسیون در جستجوی راه حل نظامی به هر قیمت است. علایم ضعف هم در رژیم اسد برای عقب نشینی دیده می شود.
ج ـ تعادل قوا در کشور طوریست که تا این لحظه مشکل است قدرت را از طریق نظامی گرفت. همانطوریکه برای رژیم هم مشکل است تا مردم را از خیابانها شکار کند. بهترین راه حل اینست که این خانواده فاسد و خشونت طلب قذرت و کشور را ترک کند. ما میتوانیم با کسانی که در قدرت قرار دارند وارد گفتگو شویم و مرحله انتقال قدرت در سوریه به سمت یک نظام دموکراتیک ودر یک فار یکساله یا دو، سه ساله را به اجرا در آوریم و این هم بستگی به روند گفتگوها دارد.
س ـ آیا سقوط رژیم متقارن با بر آمدن یک نظام دینی و با فاصله بیشتر با ایران خواهد بود یا یک نظام سکولار و دارای رابطه میانه با ایران؟
ج ـ ما یک نظام سکولار میخواهیم که همه مردم در آن شرکت داشته باشند، حتی اسلامیها. ما میخواهیم که ایران یک کشور دوست ما باشد که در امور داخلی ما دخالت نکند. ما تاریخ و اسلام را خوب می شناسیم. اسلام یک کمر بند امنیتی در این کشورها ایجاد کرد. ما میخواهیم با کشورهای مسلمان رابطه دوستی داشته باشیم نه با دیکتاتورها. ما میخواهیم به مردم ایران کمک کنیم تا علیه رژیم ایران برخیزند. همانطوریکه رژیم ایران علیه ما هست. بویژه ما میخواهیم با شما و همه نیروهای ترقیخواه مثل سازمان شما رابطه داشته باشیم. ما نمیخواهیم با نیروهای قدس ، با این نیروهای نظامی رابطه داشته باشیم .
منظور شما سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است؟
کدام پاسدار انقلاب، آنها انقلاب را احتکار کردند و انقلاب را دزدیدند.
س آیا پیامی برای مردم ایران و رژیم ایران دارید؟
ج ـ من یک پیام بسیار مهم دارم. به مردم سوریه نگاه کنید که غیر مسلح است. او را ترساندند، درتمام حیاتش در زندان بود. حالا از یکسال ونیم قبل در خیابانها علیه رژیمی مشابه رژیم ایران برخاسته است. برخیزید، ترس نداشته باشید، شما نیروی مقاومت مردم را دارید، همانند مردم سوریه.
س ـ آیا پیام دیگر دارید؟
برای شما آرزوی پیروزی در مبارزات شما را دارم. من باردیگر حمایت خودم را ازشما اعلام می کنم. برادری برای شما و مردم ایران آرزومندم. امیدوارم درآینده نزدیک همدیگر را در تهران ودمشق ملاقات کنیم.
خیلی ممنون از این پیام. من هم امیدوارم که روابط ما در آینده عمیقتر شود تا به تبادل نظر بیشتر بپردازیم.
شعبە سازمان ما، سازمان فدائیان خلق ایران ( اکثریت) در فرانسە، نیز متقابلا از مبارزات شما و مردم سوریه برای انجام تغییرات دموکراتیک و سکولارکه به همه اقلیتهای مذهبی، قومی احترام بگذارد و حقوق آنان را برسمیت بشناسد، حمایت می کند. ما خواهان دوستی عمیق بین دو ملت ایران و سوریە هستیم. ما سرکوب جنایتکارانه رژیم اسد علیە مردم سوریە را محکوم می کنیم. ما محاسبات رژیم اسد در سوق دادن سوریه به جنگ داخلی وتقابل منطقه ای را محکوم می کنیم و همبستگی کامل خود را با نیروهائی که برای دمکراتیزە کردن سوریه و حفظ استقلال آن از تعرض و دخالت خارجی تلاش می کنند اعلام می کنیم.
