همه ما وظیفه داریم در برابر چنین جنایاتی که توسط  اسرائل صورت می گیرد بایستیم.

بمباران تقریباً مداوم نوار غزه در ۲۳ ماه گذشته، میلیون‌ها نفر را سیاسی کرده است. این امر شاید به ویژه در کشورهای آلمانی زبان صادق باشد، جایی که هم دولت‌ها و هم رسانه‌های جریان اصلی تا چند ماه پیش به شدت از اقدامات اسرائیل دفاع می‌کردند. تجربه تماشای زنده خانه‌ها و مرگ کودکان از گرسنگی در تلفن‌های هوشمندشان، در حالی که صاحبان قدرت بارها تأکید می‌کنند که این «دفاع مشروع از خود» است، بسیاری از مردم را به این درک رسانده است که چیزی اساساً در حوزه عمومی ما اشتباه است.

یکی از این افراد، یودیت شیت Judith Scheytt، فعال جوان و ستون‌نویس مجله ژاکوبنJacobin است. صفحه اینستاگرام  او، که در آن روایت‌های غالب پیرامون جنگ غزه را واکاوی و رد می‌کند، مرتباً ویروسی می‌شود. آثار او مورد توجه قرار نگرفته و از دسترس دور می مانند.: در ژانویه امسال، او جایزه رسانه‌ای دانپ را به دلیل «بالاترین کیفیت روزنامه‌نگاری و تعهد اجتماعی» دریافت کرد، همانطور که در وب‌سایت جایزه آمده است. با این حال، هفته گذشته، هیئت مدیره تصمیم گرفت که تلاش‌های یودیت شیت بیش از حد پیش رفته است و به طور خلاصه جایزه او را لغو کرد، در حالی که همزمان او را به اتهام یهودستیزی متهم کرد.

با این حال، یودیت شیت به جای تسلیم شدن در برابر فشار چند هفته گذشته، تصمیم گرفته است که فعالیت خود را به سطح منطقی بعدی برساند: او اعلام کرده است که به صدها فعال دیگر در بیش از پنجاه قایق که به عنوان بخشی از ناوگان جهانی صومود * برای شکستن محاصره غیرقانونی اسرائیل به غزه می‌روند، خواهد پیوست. قبل از حرکت، او با مجله ژاکوبین در مورد جنجال‌های پیرامون فعالیتش و اینکه چرا اجازه نمی‌دهد این مسائل او را ناامید کند، صحبت کرد.

نه، من از این بابت عصبانی نیستم. تعجب هم نکردم. وقتی مادرم تماس گرفت، توانستم فوراً آن را در چارچوب شرایط موجود قانع کنم، زیرا کل این ماجرا یک حادثه‌ی مجزا نیست، بلکه مورد دیگری در فهرست بسیار طولانی و مستندی از مواردی است که گروه‌های لابی اسرائیلی بر نهادها فشار می‌آورند و علیه صداهای ناخوشایندی که علیه نسل‌کشی اسرائیل صحبت می‌کنند، اقدام می‌کنند.

یورگ شیب، رئیس جایزه دوستان گریم، اکنون این اطلاعات را منتشر کرده است  نشان می دهد که نتیجه همکاری انجمن یهودی-مسیحی کلن بود. فابیان گلدمن مستقیماً در مورد آن تحقیق کرد. از جمله موارد دیگر، این انجمن از سخنگوی ارتش اسرائیل برای رویدادی در ماه اکتبر دعوت می‌کند. بنابراین، می‌توانید خیلی سریع بفهمید که این انجمن در چه زمینه‌ای فعالیت می‌کند و دستور کار آن چیست.

این انجمن با انجمن دوستان جایزه گریم، یا بهتر بگوییم موسسه گریم، تماس گرفته و مرا به یهودستیزی متهم کرده بود. انجمن دوستان جایزه گریم برای صدور بیانیه با من تماس نگرفت. آنها به من اطلاع ندادند یا نپرسیدند که آیا می‌خواهم نظری بدهم یا نه. در واقع هیئت مدیره آنها بدون حضور هیئت منصفه این  تصمیم را گرفتند که این جایزه باید لغو شود.

تماس تلفنی با من بسیار گیج کننده بود زیرا استدلال آن ها مدام تغییر می‌کرد. وقتی اعتراض می‌کردم یا به تناقضات اشاره می‌کردم، باز هم استدلال جدیدی را مطرح می کردند. در طول تماس تلفنی، کاملاً روشن شد که این انجمن که ارتباط نزدیکی با شورای مرکزی موسسه گریم دارد، در حال اعمال فشار و اصرار بر لغو جایزه است. در غیر این صورت، آنها یک کمپین رسانه‌ای علیه من راه می‌اندازند. این دقیقاً همان چیزی است که به من گفته شد.

سپس، برای توجیه این لغو، از اتهام یهودستیزی با ارسال یک تحلیل رسمی ۳۹ صفحه‌ای برای من استفاده شد که کاملاً واضح است که حداقل تا حدی با استفاده از هوش مصنوعی ایجاد شده است. حال اگر تحلیل آنها را از طریق هوش مصنوعی کنترل کنید ، خود هوش مصنوعی می‌گوید که ردپای واضحی از هوش مصنوعی در آن وجود دارد.

شما در ابتدا این جایزه را به خاطر نقد رسانه‌ای خود دریافت کردید که عمدتاً در کانال اینستاگرام خود انجام می‌دهید. چگونه با نقد رسانه‌ای، به ویژه علاقه‌تان به وضعیت نوار غزه، آشنا شدید؟من هرگز قصد نداشتم خودم منتقد رسانه شوم. اما اساساً، همیشه متوجه شده‌ام که افرادی که در یک مکان زندگی می‌کنند و مثلاً از یک طبقه اجتماعی مشابه هستند، بسته به رسانه‌ای که مصرف می‌کنند، چقدر متفاوت فکر می‌کنند. من همیشه آگاه بوده‌ام که این نقش مهمی در سیاست ما و نحوه ساختار جامعه ما دارد.

در اوایل اکتبر ۲۰۲۳، اولین هشدارها مبنی بر احتمال وقوع نسل‌کشی در غزه منتشر شد. مدت‌ها قبل از آن، متوجه شدم که چگونه تیم‌های تحریریه آلمانی به طور یک‌جانبه عملاً به کمک ارتش و دولت اسرائیل شتافتند و روایت‌هایی را از طرف آنها ساختند یا بیانیه‌هایی را اتخاذ کردند. از نظر من، این به وضوح نوعی همدستی است و معتقدم هیچ‌کس حق ندارد در مورد نسل‌کشی سکوت کند. همه وظیفه دارند در برابر آن موضع بگیرند و بایستند.

من به شدت احساس وظیفه می کنم و به همین دلیل است که نسبت به محکوم کردن همدستی رسانه‌ها اقدام نمودم. سپس اولین ویدیوهایم را در مورد آن ساختم و متوجه شدم که بسیاری از مردم از تیم‌های تحریریه آلمانی عصبانی هستند، که اکثر آنها هنوز همچنان به این انتقاد پاسخی نمی‌دهند.

بله البته به طور سطحی، اما من معتقدم که هیچ چیز در ساختارهای گسترده‌تر تغییر نکرده است. من معتقدم که رسانه‌ های آلمانی به سادگی نمی‌توانند با برچسب زدن همه چیز به “حماس” و فقط اتخاذ تبلیغات اسرائیلی، از این کار شانه خالی کنند. آنها به عنوان یک تاکتیک بقا، با گزارش دادن به ظاهر در مورد غزه، کمی هوشمندانه‌تر عمل می‌کنند، البته بدون اینکه واقعاً به طور انتقادی به پویایی قدرت بپردازند. بنابراین اکنون گزارش‌هایی از کودکان گرسنه وجود دارد، اما اینکه چه کسی مسئول گرسنگی  یعنی اسرائیل است، اغلب به وضوح مشخص یا قابل مذاکره ارائه نمی‌شود. مردم از بمب‌هایی که از آسمان می‌افتند و به طور تصادفی به بیمارستان‌ها برخورد می‌کنند، می‌میرند، اما اینکه چه کسی بمب‌ها را می‌فرستد و از آنها سود می‌برد، همچنان باز است. بنابراین زبان بسیار منفعل است. گویی همه اینها یک فاجعه طبیعی است و نه یک نسل‌کشی که رهبران سیاسی و شرکت‌های تسلیحاتی از آن سود می‌برند. اما از دست دادن اعتماد عمومی به گزارشگری رسانه ها در حال حاضر بسیار زیاد است والبته قابل اندازه‌گیری است. این کاهش استانداردهای روزنامه‌ نگاری و پیامدهای آن، که هنوز نمی‌توانیم به طور کامل ارزیابی کنیم، باید همه ما را نگران کند.

همانطور که گفتم، من معتقدم که رسانه‌ها تأثیر زیادی بر چگونگی شکل‌گیری سیاست‌های ما دارند و اینکه کدام اعتراضات، بیانیه‌ها یا هویت‌ها مشروع هستند و کدام‌ها نیستند. در نتیجه، من معتقدم که روزنامه‌نگاران و تیم‌های تحریریه قدرت عظیمی دارند یا حداقل می‌توانند داشته باشند. بنابراین، آنها ناگزیر در کل فرآیند بازیگر هستند و می‌توانند نقش‌های مختلفی را بر عهده بگیرند: نقش همدست، نقش یک ناظر ظاهراً بی‌طرف، یا حتی نقش افرادی که گفتمان را آغاز می‌کنند، فضاهای باز ایجاد می‌کنند و بحث‌های انتقادی قدرت را آغاز می‌کنند.

وظیفه من به عنوان یک فعال حقوق بشر، در کنار سایر موارد، انتقاد و مخالفت با سوءاستفاده از قدرت و صحبت علیه نسل‌کشی و اشغال، صرف نظر از عواقب آن است. و وقتی می‌بینم که بازیگرانی اینجا، مانند تیم  تحریریه روزنامه مزبور*، برای این نسل‌کشی اجماع ایجاد می‌کنند، وظیفه من این است که آن را به همان اندازه محکوم کنم.

این ایده از زمان برقراری محاصره، در سال ۲۰۰۷، وجود داشته است. اکنون، برای اولین بار، بیش از پنجاه قایق، از جمله قایق‌هایی از بارسلونا، تونس و اینجا در سیسیل، وجود دارند که می‌خواهند به طور مسالمت‌آمیز محاصره غیرقانونی را بشکنند و یک کریدور بشردوستانه ایجاد کنند. این ماموریت کاملاً تحت پوشش قوانین بین‌المللی است. با این حال، سناریوهای زیادی وجود دارد که ممکن است رخ دهد زیرا اسرائیل این قانون را نمی‌پذیرد. این ماموریت می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد و محاصره را بشکند. ممکن است ما توسط اسرائیل یا ارتش‌های دیگر در نقض قوانین بین‌المللی متوقف شویم. البته ممکن است که ما مورد حمله قرار بگیریم، اما همه اینها به فشار بسیاری از افراد حامی در سراسر جهان و سایر دولت‌ها بستگی دارد.

چون هیچ کس دیگری نیست که این کار را برای من انجام دهد. من یکی از امن‌ترین افراد در این ماموریت هستم چون گذرنامه آلمانی دارم، چون سفیدپوست هستم و چون یک پلتفرم قوی دارم. و دولت ما نه تنها منفعلانه در این نسل‌کشی همدست است، بلکه به طور فعال همدست است زیرا به طور فعال از اسرائیل حمایت می‌کند. به تعهدات خود عمل نمی‌کند. بنابراین هیچ نماینده‌ای، هیچ نهاد دیگری وجود ندارد که این کار را برای من انجام دهد. و چون از نظر ذهنی و جسمی احساس آمادگی می‌کنم، احساس می‌کنم وظیفه من است که همراهی کنم. همه ما وظیفه داریم در برابر چنین جنایاتی بایستیم.

واقعیت این است که در چند روز آینده، قایق‌هایی با کمک‌های بشردوستانه به سمت غزه حرکت خواهند کرد. همچنین این یک واقعیت است که این اشغال و محاصره غیرقانونی است. اگر اسرائیل مطابق با قوانین بین‌المللی عمل می‌کرد، به هیچ وجه اجازه نداشت ما را متوقف کند. این بدان معناست که صرف نظر از میزان کمک‌های بشردوستانه، ما حق داریم این کریدور بشردوستانه را در اینجا ایجاد کنیم تا محموله‌های بزرگتر بتوانند به طور دائمی به آنجا برسند.

بنابراین اگر کسی فکر می‌کند که این یک نمایش رسانه‌ای است، یا اینکه همه اینها غیرضروری است، که همه اینها نمادین است زیرا ممکن است به هر حال جلوی ما گرفته شود، پس مشکل واقعی از قبل مشخص شده است: اسرائیل، کشوری که ممکن است یک ناوگان کمک‌های بشردوستانه را رهگیری و فعالان حقوق بشر را در آنجا دستگیر کند. این طبق قوانین بین‌المللی غیرقانونی خواهد بود. و این مشکل واقعی است. از همه دعوت می‌شود تا به مسئولان فشار بیاورند و به موفقیت ماموریت ما کمک کنند.

تعهدات دولت آلمان طبق قوانین بین‌المللی به وضوح بیان شده است: نه تنها باید فوراً همکاری خود را با اسرائیل پایان دهد، بلکه موظف است به طور فعال بر اسرائیل فشار وارد کند.

با توجه به ماموریت ما، برای ما مهم است که توجه را به آنچه در غزه و به طور کلی در فلسطین اتفاق می‌افتد جلب کنیم و همدستی دولت‌های خود را که وظیفه آنها در واقع ارسال چنین ناوگان‌هایی است، محکوم کنیم. با این اوصاف، این موضوع مربوط به ما یا روایت فعالان شجاع نیست. البته ما خیلی دوست داریم در خانه بمانیم. من کارهای زیادی دارم که دوست دارم در زندگی‌ام انجام دهم. اما از آنجا که آلمان به تعهدات خود طبق قوانین بین‌المللی عمل نمی‌کند و همچنین به وعده ریاکارانه خود مبنی بر “دیگر هرگز Nie Wieder ” عمل نمی‌کند، ما به عنوان یک جمعیت باید برخیزیم و به همدستی دولت خود پایان دهیم.

هنوز نه، فقط کمی نگرانم. اما شاید این اتفاق بیفتد. اساساً، من بیشتر از جهانی می‌ترسم که در آن آپارتاید و نسل‌کشی مجاز، مشروع و محافظت شده باشند. هیچ‌کدام از ما در درازمدت در چنین جهانی در امان نیستیم.

*- جودیت شیت Judith Scheytt منتقد و فعال رسانه‌ای است. او مرتباً ارزیابی‌ها و تحلیل‌هایی را در اینستاگرام منتشر می‌کند.

*- انجمن دوستان جایزه آدولف گریمAdolf-Grimme، که اغلب به عنوان انجمن دوستان گریم شناخته می‌شود، انجمنی است که با ارائه حمایت مالی و ترویج شناخت عمومی، جایزه معتبر گریم را ترویج می‌دهد. این یک سازمان جداگانه است که به ترویج تعالی در تلویزیون اختصاص دارد و مستقل از خود موسسه گریم است که مسئول اعطای جایزه است.

*- صمود Sumud  یک ارزش فرهنگی فلسطینی، یک مضمون ایدئولوژیک و یک استراتژی سیاسی است که پس از جنگ شش روزه ۱۹۶۷ در میان مردم فلسطین و در نتیجه ظلم و ستم و مقاومتی که این ظلم برانگیخت، پدیدار شد.

*- Tagesschau

منبع: Jacobin Magazin