دیروز هواپیماهای سعودی در حمله به یک مراسم ترحیم در شهر صنعا، دهها تن از مردم بیگناه یمن را بخاک وخون کشانیدند. برخی از منابع تعداد کشته ها را تا ۴۵٠ نفر هم اعلام کرده اند،و البته بیش از ٣۵٠ نفر هم زخمی شدند. کشتاری که طبق موازین بین الملل مصداق بارز جنایت جنگی محسوب می شود. البته خون زنان و کودکان و کلا مردم یمن دیر زمانیست که دیگر رنگی ندارد. وقتی که آقای بان کی مون اعتراف می کند بخاطر مشتی دلار مجبور شدیم که نام عربستان را از لیست ناقضان جنایت بر علیه کودکان یمنی حذف کنیم، دیگر جای هیچ شبهه ای باقی نمی ماند که در دنیای سرمایه داری، سود و زیان سرمایه بر همه موازین دیگر ارجحیت دارد، و تنها زمانیکه منافع سرمایه ایجاب می کند دیگر مسائل اخلاقی و انسانی و غیره مطرح می شوند. مانند جنگ سوریه که غرب در تلاش است تا با سلطه بر آن هژمونی خود را در منطقه افزایش دهد تا در تقابل با دول رقیب از موضع بالاتری برخوردار گردد. در این راستا با استفاده از میدیای وابسته از تمامی اهرمهای اخلاقی و عاطفی مدد می گیرند تا با ایجاد جنگ روانی، رقیب را مرعوب سازند. در این رابطه هجمه گسترده رسانها در مورد وقایع حلب را می توان مشاهده کرد. با این حال در مورد جنایت اخیر در یمن هم دول غربی که داد و بیدادشان در مورد وضعیت انسانی سوریه به آسمان رفته است، با اعلام مواضع بسیار محتاطانه و دست به عصا، تلاش کردەاند که احیانا سخنی نگویند که به قبای دولت سعودی بر بخورد، تا مبادا منافعشان در عربستان به خطر بیافتد. اما تاسف بارتر رفتار دوگانه میدیای سرمایه داریست. دیروز در بی بی سی این خبر کلا نادیده گرفته شد، و امروز هم با تقلیل تعداد کشته شدگان تلاش نمود تا بعنوان یک خبر عادی از مقابل آن گذر کند. در دیگر رسانەهای سرمایه داری هم اوضاع بدین گونه است. این جور رفتارهای دوگانه مبین این واقعیت است که میدیای سرمایه داری بر خلاف ادعای خود در مورد استقلال حرفه ای شان، بواقع به مانند بلندگو و توجیه کننده اعمال دولت های بورژوازی عمل می کنند. این واقعیت تلخ روزگار ماست. سرمایه داری فقط بمنافع خویش می اندیشد. این منعت مادیست که مشخص می کند که خون چه کسانی و در چه جاهایی پر رنگ باشد و یا بی رنگ.
