هنوز مدت زیادی از خبر پیروزی رجب اردوغان در انتخابات پارلمانی ترکیه نگذشته بود که رسانه های گروهی خبر دستگیری های وسیع در میان مقامات کشوری ترکیه در جهان پخش گردید. هرچند که ممکن است آغاز سرکوب، درست در فردای انتخابات، زودرس ارزیابی شود، اما افراد دستگیر شده و جایگاه آنان در دستگاه دولتی ترکیه نشان از احساس خطر رجب اردوغان، از «جنبش خدمت» و هواداران فتح‌الله گولن، رهبر این جنبش دارد.
بنظر می رسد که برای اردوغان، برنامه ریزی و بسیج نیرو در جهت حذف نیروهای متشکل در «حزب دمکراتیک خلق‌ها» و نیز پ. ک.ک. از امکان تاثیر‌گذاری در جامعه، بمراتب راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر از مبارزه با خط فتح‌الله گولن است؛ هرچند این امر که حزب عدالت و توسعه و در راس آن خود رجب اردوغان نیز، بخش اعظمی از موفقیت‌های شان در ۳ دوره انتخابات پارلمانی در ترکیه را مدیون حمایت وسیع «جنبش خدمت» اند، کشف تازه‌ای نیست؛ اما آنچه که اهمیت دارد، برنامه های دراز مدت رجب اردوغان هم برای ترکیه و هم فراتر از مرزهای ترکیه اند، که برای تحقق آنها نیاز مبرمی به «زدن» بالای جنبش خدمت، و “جمع” کردن نیروهای پائینی آن است که در پهنه‌ای که جغرافیای آن از شمال افغانستان تا اعماق آفریقا را نیز در بر می گیرد.
رجب اردوغان برای پیشبرد سیاست‌اش در: کسب عنوان قدرت برتر منطقه، سرنگونی اسد، سرکوب کرد‌ها، و در ابعادی فرامنطقه‌ای، به شکست کشاندن پروژه خط لوله تاپی (ترکمنستان- افغانستان- پاکستان- هند) و رقابت با چین و عربستان و قطر در مسابقه نفوذ در آفریقا، نیازمند به هرچه “خودی”تر کردن صفوف خود دارد. این مهم نیز با وجود نفوذ عمیق «جنبش خدمت» در پست‌های کلیدی کشوری و امنیتی، امکان‌پذیر نبود.
