لقمان را گفتند حکمت از که آموختی، گفت از نابینایان که تا جائی نبینند قدم ننهند. “پروژه الماس فریب” قصه کسانی است که ناخواسته بسوی سراب گام برداشتند، و با گندم نمای جوفروش “معامله” کردند. “الماس را فقط می توان با الماس بـُرید”، این ادعای سردار سید محمد رضا مدحی (حسینی) سرباز گمنام امام زمان بود که برخی از چهره های مشتاق اپوزیسیون وی را از ژرفنای گمنامی در سواحل تایلند نجات داده و بعنوان “مـحـقـق” به اروپا آوردند، و ناخواسته همانند مار افعی در آستین پروراندند و نوازش دادند تا در فرصت مناسب نیش زهرآگین خود را در بدن اپوزیسیون فرو برد. این نه اولین “عملیات نفوذی اطلاعات” است و نه احتمالا ً آخرین آن خواهد بود. گذشته از این که چه کس و یا کسانی و با چه انگیزه هایی درب دژ اپوزیسیون برونمرزی را بر روی این “اسب تراوا” باز کردند؛ براستیً چه درسهای را می توان از این پروژه غم انگیز و عبرت آور “الماس فریب” آموخت؟ متعاقب مصاحبه نگارنده با جناب آقای حسین مـُهری در رادیو صدای ایران در بامداد امروز شنبه، ایمیل های بدستم رسید که مرا بر آن داشت تا مباحث مطروحه و مربوطه و درسهای آموزنده از “پروژه الماس فریب” را بصورت مکتوب اما مختصر به رشته تحریر درآورم، تا تجربه این گونه “از هول حلیم تو دیگ افتادنها” چراغی باشد برای راه آینده اپوزیسیون. البته همه ما انسانهای لغزش پذیر و جایزالخطاء هستیم ـ الانسان کثیرالهفوات. هـُنر ما نه در تمایز نـُخبگی و کبر کاذب بلکه در تواضع و فروتنی ما و حتی شهامت عذرخواهی در مقابل مردم می باشد. بخصوص اکنون که ثابت شده است آن “دریای اطلاعات ارزشمند” سرابی بیش در برهوت فریب نبوده است. سرابی که بر تشعشع امواج وهم انگیز و تلالو الماس گونه آن سربازان گمنام امام زمان به کمین عقل و هوش اپوزیسیون ِ عطش زده نشسته بودند.
ادعاهای اغراق آمیز و به دور از واقعیت تلویزیون جمهوری اسلامی در مورد گــُنده گوییهای مدحی و ادعای ملاقات خصوصی وی با هیلاری کلینتون و وزیر خارجه عربستان سعودی و مسائلی نظیر کنفرانس گوادالـُپ ۲ و غیره ارزش بازتاب نوشتاری و تجزیه و تحلیل کارشناسنانه را ندارند و جزو تبلیغات گوبلزوار رژیم جمهوری اسلامی محسوب می شوند، زیرا همه می دانیم مگسی را که جمهوری اسلامی پرواز دهد شـاهـین است! اما چند نکته سوال برانگیز و جدی در مورد کل این ماجرا، از جمله اهداف تبلیغاتی و مقاصد عملی رژیم از “پروژه الماس فریب” و نقش محتمل مدحی در پروژه تشکیل “دولت در تبعید” در جلسه منعقد شده در “سالن فرهنگها” در پاریس وجود دارد که درخور تعمق بیشتر و واکاوی ریشه ای می باشند. نگارنده نیز به این جلسه دعوت شده بود که به دلیل “ابهامات موجود” و مخالفت با تشکیل “دولت در تبعید” در آن شرکت نکردم. در این مورد توضیحات بیشتری خواهم داد. اینک این گونه به نظر می رسد که الماسهای مدحی طعمه ای بودند برای برخی از صاحبان تلویزیونهای ماهواره ای و جذب “طماعین” در اپوزیسیون که برای نشستن بر کرسیهای وزارت عجله داشتند. البته بر برخی از میهمانان آن جلسه حرجی وارد نیست. حال قرار است که ادامه جلسه پاریس، دو هفته دیگر با جلسه دیگری در لندن ادامه یابد. با توجه به افشاء شدن پروژه الماس فریب و جنجال تبلیغاتی حول آن، مشخص نیست آیا در چنین فضای متلاطم و جنجالی جــلـسـه لــنـدن تشکیل خواهد شد یا نه! باید منتظر ماند و دید.
کالبد شکافی این موضوع که آیا مطرح کردن و در “حلقه یاران خودی” وارد کردن مدحی امری عمدی بوده است یا سهوی نیز از حوصله این مقاله کوتاه خارج است. اما من تا حدی با مکانیسم کار “حلقه یاران خودی” یا بعبارت انگلیسی (Mutual Appreciation Society) در لندن و پاریس آگاهی نسبی دارم . مدحی بیش از سه سال پیش بر روی رادار اپوزیسیون برونمرزی نمایان شد، و علیرغم انتشار عکسهای وی در جمع حمله لباس شخصی ها به دانشگاه تهران و هشدارهای جدی بعضی از فعالان سیاسی و عقبه امنیتی ـ اطلاعاتی مدحی، و ادعاهای غلوآمیز وی، ظاهراً عده ای مایل به وصلت زودهنگام “حلقه یاران خودی” در لندن و پاریس با “جنبش جمع یاران” در تهران بودند. این گونه شد که امواج وهم انگیز سبز برای تشکیل دولت در تبعید “حلقه یاران خودی” را به تلاطم درآورد. همان گونه که اشاره کردم نگارنده سال پیش با امتناع از شرکت جستن در جلسه پاریس صادقانه نگرانی جدی خود را نسبت به تبعات و عواقب این گونه پروژه های غیرشفاف و نامناسب به مسئولان آن نشست گوشزد کردم ـ امری که باعث کدورت شدید خاطر آنها در آن زمان شد. برنامه تلویزیونی شبکه خبر جمهوری اسلامی پرسشهایی را مطرح کرده است که در خور کاوش می باشند. آیا همسنگری و هماوایی در کنفرانس مطبوعاتی و عهد اخوت بستن در پشت درهای بسته با یک عنصر مشکوک، و حتی ضبط یک جلسه بسیار حساس و خصوصی بر روی ویدئو حاکی از ناهنجاری در دوراندیشی سیاسی و فقدان مداقه لازم نیست؟ ما که کورکورانه عصاها می زنیم / لاجرم قندیلها را بشکنیم. اگر حقیقتا ً بپذیریم که در صداقت این افراد، که به گفته خویش هر کدام حدود ۴۰ سال تجربه سیاسی در سطح بین المللی دارند شکی نیست؛ در مورد صلاحدید، توانایی قضاوت و بصیرت سیاسی آنها چه می توان گفت؟ علیرغم حضور در کنفرانس مطبوعاتی و مصاحبه های رادیو تلویزیونی ماهواره ای در کنار این افراد، چرا اصرار مدحی بر گرفتن “فیلم یادگاری” در پشت درهای بسته برای اقناع به اصطلاح دوستانش در داخل کشور شک برانگیز نبوده است؟ از این گونه سوالات بدیهی فراوان هستند که آنها را می گذارم و می گذرم چون چرخ گردشها نماید کان نیاید در خیال.
اگرچه نفوذ و تعامل مدحی بعد از سه سال تلاش و هزینه های فراوان فقط به یک حلقه نسبتاً کوچک در بین اپوزیسیون، یعنی کمتر از یک درصد از اپوزیسیون برونمرزی، محدود می شود، اما متاسفانه تاثیرات تبلیغاتی به اصطلاح “اقتدار اطلاعاتی” سربازان نه چندان گمنام امام زمان در ناکام کردن “دولت در تبعید” می تواند تبعات و و نتایج نامطلوب و پیامد های نامناسبی در روند همکاری و اعتمادسازی بین اپوزیسیون برونمرزی و درونمرزی داشته باشد. اگرچه بعقیده نگارنده، این برنامه نشان دهنده اقتدار و سلطه اطلاعاتی حکومت جمهوری اسلامی بر اپوزیسیون برونمرزی نیست، و نباید لحافی را برای یک شپش بیرون افکند. اما ممکن است باعث تقویت روحیه بسیجی ها و اطلاعاتی های داخل کشور و منشاء تاسف بخشی از اپوزیسیون که شفافیت در عمل و کار علنی خود را صرف حمایت از جنبش مردم ایران در داخل کشور می کند، بشود. این برنامه تلویزیونی تلاش نموده است تا از طریق ترویج توهم توطئه و سناریوسازی و تحریف حقایق جنبش سبز آزادیخواهانه مردم ایران، و استقامت ملت را به تلاش بیگانگان و به اصطلاح استکبار جهانی منتسب کند. جمهوری اسلامی تبلیغ می کند که خیزش های مردمی در کشورهای منطقه خودجوش، دمکراتیک و آزادیخواهانه هستند، بجز قیام مردم سوریه و جنبش سبز ملت ایران که بخشی از نقشه استکبار جهانی بر علیه اسلام می باشند. ظاهرا ً پاشیدن بذر یاس و سوءظن بین مخالفان رژیم یکی دیگر از اهداف این پروژه می باشد. هم اکنون نیز بسیاری از تحلیلگران پرسش هایی را مطرح می کنند که محدود مخالفان مرتبط به مدحی را بطور جدی به چالش می کشند. نظرات و سوالات فراوانی در سایت های اینترنتی توسط کاربران و خوانندگان مطالب مطرح شده است که مستحق جواب مناسب می باشند. عده ای می پرسند چه تضمینی وجود دارد که عوامل نفوذی جمهوری اسلامی مانند سردار مدحی تحت عناوین مختلف اما ظاهراً مخالف حکومت در بین اپوزیسیون فعال نیستند؟
حفظ نظام جمهوری اسلامی از اوجب واجبات است. در نتیجه برای بقای آن و نابودی دشمنان و مخالفان نظام هیچگونه قـُبح و ممنوعیتی وجود ندارد. پروژه اسب تراوای الماس فریب نیز آخرین نمایش به اصطلاح اقتدار نفوذ اطلاعاتی در اپوزیسیون برونمرزی نخواهد بود. تنها راه واکسیناسیون اپوزیسیون در مقابل عوامل نفوذی و “ورودی”های نامطلوب، پیشه نمودن شیوه مستقل، شفاف و علنی مبارزه و احتراز از پنهان کاری محفلی و “آلترناتیوسازی” در تبعید و نفی باند های کهنه کار خودشیفته و خودمحور می باشد. آنهایی که می خواهند با هدفمندی خاصی از طریق خصوصی سازی مبارزه ملت ایران خود را نماینده خودگماشته بخش یا بخش هایی از مردم معرفی کنند، جایگاهی در بدنه اپوزیسیون صادق ندارند. سرنوشت حکومت جمهوری اسلامی در خیابانهای تهران و دیگر شهرهای ایران بطور علنی و با حضور میلیونی مردم داخل کشور رقم خواهد خورد و بـــس! عهد بستن در پشت اتاق های دربسته و یا قرار و مدار های خصوصی برای تشکیل شورای رهبری و دولت در تبعید و تقسیم پست های وزارت و کالت بین خودی ها در محفل های بسته و سپس ظاهرآرائی آنها در جلسات عمومی سی یا چهل نفره نه تنها کاری سترون وعقیم، بلکه غم انگیز می باشد.
