امروز، چهارشنیه ۳۰ اوت، در خبرها آمده است که “کره‌شمالی در تازه ترین تهدید خود به اقدام نظامی، گفته موشکی که از فراز آسمان ژاپن عبور کرد، گام نخست از عملیات نظامی این کشور در اقیانوس آرام بوده است”.
دو هفته پیش، وقتی رسانه های کره شمالی گزارش دادند که کیم یونگ اون، رهبر این کشور، هنوز دستور حمله به گوام (جزیره آمریکایی در اقیانوس آرام) را نداده است” این امید شکل گرفت که تنش فزاینده بین این کشور و امریکا، و به همراه آن خطر یک مقابلۀ فاجعه بار اتمی بین دو کشور تخفیف یافته، و امکانی برای یافتن راه حلی مسالمت آمیز برای این مناقشه حاصل شده است؛ ولو که این امکان یک کورسو بیشتر نباشد.
علیرغم پیشنهاد چین و روسیه دایر بر پرهیز امریکا و کرۀ جنوبی از مانور مشترک نظامی و پرهیز کرۀ شمالی از ادامۀ آزمایشهای اتمی و موشکهای بالیستیک، مانور مشترک نظامی امریکا و کرۀ جنوبی از روز نخست هفتۀ گذشته آغاز شد و تا پایان هفتۀ جاری ادامه خواهد داشت. موشک بالیستیک میان برد کرۀ شمالی هم دیروز به آزمایش گذاشته شد و خاصه عبور آن از فراز ژاپن موجب اوجگیری دغدغه ها نسبت به آیندۀ این بحران در ابعاد بی سابقه ای شد.
تردیدی نیست که مانور تحریک کنندۀ امریکا و کره جنوبی ابداً نمی تواند توجیهی برای رهبران کرۀ شمالی در دست زدن به اقدامی باشد که ابعاد تحریک را به مراتب بیشتر دامن می زند و پیام غیرقابل تفسیری را دایر بر آمادگی برای رفتن تا آخر خط عرضه می کند. اظهارات امروز مقامات کرۀ شمالی تکرار و تأکید بر همین پیام است.
ظاهراً دسترسی به سلاح اتمی با قابلیت صدور چنین پیامی همزاد است. اما این دست پیامها مختصۀ نظامهای بی چشم اندازی است که استعداد کشاندن کل بشریت را به پرتگاهی که خود در معرض آن اند، دارند. قطعاً جهان نیازی به دریافت این قبیل پیامها ندارد. اما همچنین به نظر می رسد که شخص ترامپ و دولت کنونی امریکا درست به چنین پیامهائی نیاز دارند تا دریابند که جهان امروز نیازمند نظمی جهانی است که نمی توان، همچون ترامپ، دلخواسته گاه آن را مخاطب گرفت و گاه از آن با بی اعتنائی گذشت.
