کنگره یازدهم سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، همچنان که انتظار می رفت، بدون دستیابی به موفقیت چشمگیری پایان یافت. این کنگره هم با پایبندی به سنت دو دهه اخیر سازمان، باز هم نتوانست برنامه و اساسنامه آن را به تصویب برساند و به کـنگره آتی محول کرد. دلیل این امر، پیش از همه، حاصل انشقاق و تشتت فکری در تشکیلات و نبود چهارچوبه منظم جهانبینی و ایدئولوژیک معین و مشخص در سازمان می باشد.
برنامه پیشنهادی گروه کار تشکیلات به کنگره یازدهم سازمان…(اکثریت)، بلحاظ ماهیت لیبرال- دموکراتیک خود، بویژه تأکید و توجه به اقـتصاد بازار “آزاد” و بالاتر از همه، بخاطر نپرداختن به اوضاع بسیار ناهنجار منطقه بسیار حساس خاور میانه و جهان، فراموشکاری (شاید) عمدی تحلیل و بررسی امپریالیسم و اهرمهای نظامی و اقتصادی آن بمثابه تهدید و خطر اصلی در راه تأمین صلح و امنیت جهان و بعنوان مانع درجه اول در راه آزادی خلقها، کشورها و رعایت حقوق انسانی در همه جهان، نمی توانست موجبات نگرانی دوستان داخلی و خارجی این سازمان را بر نیانگیزد. برنامه سازمان…(اکثریت)، به این مسئله فوق العاده مهم توجه ندارد که، بدون مبارزه برای دفع سلطه جهانی امپریالیسم و مقابله با سیاستهای سرکوبگرانه و شبه فاشیستی آن در سرکوب خلقها و تصرف کشورها، امید به برقراری دموکراسی و رعایت حقوق بشر، نمی تواند چیزی جز فریب توده ها و همصدائی و همدلی با ترک تازی امپریالیسم و سرگردانی در سراب توهمات بی انتها بحساب آید.
در شرایط کنونی که، امپریالیسم جهانی بعد از حذف فیزیکی اتحاد شوروی دایره تهاجمات نظامی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود را هر روز بیش از روز پیش، گسترش داده، آتش جنگهای دائمی را در نقاط مختلف جهان شعله ور ساخته است و به اشغال سرزمینهای جدید و برقراری مجدد اشکال کهنه و نوین استعمار نائل می شود، مبارزه در راه برقراری صلح و امنیت پایدار در جهان و تأمین آزادی های ملی و اجتماعی، رعایت حقوق انسانی تک- تک آحاد بشر، مهمترین و تأخیر ناپذیرترین وظیفه هر نیروی ترقیخواه سیاسی، اجتماعی و حتی مدنی شمرده می شود. بنابراین، افشای ماهیت و سیمای کریه و غیر انسانی سرمایه داری امپریالیستی و مقابله با فریبکاریها و دسیسه های زبونانه آن، یکی از اصلی ترین راهها برای نیل به اهداف مقدس انسانی است. جای خالی مبارزه طبقاتی، رخت بربستن مقولاتی مانند طبقه کارگر و انقلاب از ادبیات سیاسی و بخصوص، همین مسئله جدی و دارای اهمیت درجه اول در برنامه سازمان…(اکثریت)، سبب اصلی نگرانیهای دوستان داخلی و خارجی آن می باشد. این نگرانی ها طی مقالات متعدد و پیام های دوستانه احزاب و سازمانهای کمونیستی و کارگری بطرز آشکاری انعکاس یافته است. از جمله، پیام تبریک حزب چپ سوئد و حزب کمونیست جمهوری آفریقای جنوبی به کنگره یازدهم، نمونه بسیار ارزنده ای از این دست می باشد که، نمی توان بسادگی از مضمون و محتوای اندرزگونه آن چشم پوشید.
حزب کمونیست جمهوری آفریقای جنوبی ضمن فرستادن درودهای گرم انقلابی بمناسبت برگزاری کنگره یازدهم سازمان…(اکثریت)، در متن پیام خود، با اشاره به بحران اقتصادی جهانی سرمایه داری، سازمان را به بررسی موازنه سیاسی نیروها فراخوانده، همبستگی در مبارزات جهانی با مردم برعلیه امپریالیسم، نژادپرستی و سرکوب زنان در جامعه ایران را سبب ایجاد انگیزه انقلابی می داند و بر امکانپذیری دستیابی به یک بینش جامع بوسیلۀ جنبش جهانی طبقۀ کارگر در جهان و حساسیت استراتژیکی و ژئوپولیتیکی ایران برای کشورهای قدرتمند امپریالیستی تأکید می کند. توجه حزب کمونیست جمهوری آفریقای جنوبی به اتحاد نیروهای طبقه کارگر در مبارزه با خطرات نقشه های نظامی ناتو به رهبری آمریکا و سر در گمی ایدئولوژیکی بورژوازی در مقابله با بحرانها، ناشی از نگرش منطقی این حزب به مشکلاتی است که در نتیجه جنگهای تحمیلی آمریکا و پروژه های استبداد مطلقه طبقات حاکم بر علیه حقوق مردم جهان پدید آمده است.
دلیل تأکید این حزب بر مسائل و معضلاتی که در برنامه سازمان نشانی از آنها نمی توان یافت، ناشی از ساده لوحی و یا ناآگاهی این حزب با مواضع رسمی سازمان نیست. بلکه برعکس، طرح اینگونه مسائل جدی در متن پیام به کنگره یازدهم سازمان را می توان توصیه ها و اندرزهای دلسوزانه و رفیقانه حزب برادری ارزیابی کرد که، سعی می کند با پیش کشیدن و عمده کردن آنها، نارضایتی خود را از برنامه تنظیمی گروه کار تشکیلات اعلام نموده و می خواهد امیدوار باشد که سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) با پرداختن و توجه به آنها، از جنبش کمونیستی جهان و ایران نخواهد گسست که این، ارجمندترین آرزو و خواست همه احزاب، سازمانها و انسانهای آزاده ای نیز هست که سعادت و نیک بختی بشریت جهان، از جمله، مردم ایران را بدرستی در رهائی انسان از قید و بند استثمار و استعمار و امپریالیسم می بینند.
