رفقا و دوستان گرامی! کنگرهی یازدهم شما درشرایطی برگزار می شود که جمهوری اسلامی ایران علیرغم گسترانیدن سه دهه حاکمیت سیاه مذهبی ومافیائی اش وعلیرغم تشدید سرکوب مبارزات کارگران و زحمتکشان و ملیتهای ساکن ایران و تحمیل نابرابریهای بیش از پیش بر زنان و باجنایتکارانهترین شیوهها، نتوانسته است برای هیچ کدام از بحرانهای شدید سیاسی اقتصادی، اجتماعی، چه درسطح داخلی و چه در سطح خارجی و چه حتی درسطح درون حکومتی چارهای بیابد. نزاع جناحهای موجود در حاکمیت نه تنها هیچ فروکشی نداشته است، بلکه افزایش یافته است. در مناسبات ایران با کشورهای دیگر نه تنها بهبودی حاصل نگردیده است، بلکه بویژه باتوجه به بحران موسوم به بحران هستهای رو به وخامت بیشتر نهاده و ایران هر روز بیشتر از روز گذشته تحت فشارهای بین المللی قرار گرفته است. در داخل ایران نیز جنبشهای اجتماعی موجود از جمله جنبش ملی، جنبش زنان وجنبش دمکراسی خواهی،علیرغم سرکوبهای وحشیانه، عمق و گسترش چشمگیری یافتهاند. درواقع بقای جمهوری اسلامی نه بهخاطر قدرت بلامنازع این رژیم بلکه قسماً بدلیل پراکندگی و سردرگمی نیروهای اپوزیسیون جمهوری اسلامی علی العموم و بویژه عدم وجود یک بدیل دمکرات و عدالتخواه اجتماعی است که بتواند اعتماد تودههای مردم را با برافراشتن پرچم خواستها و مطالبات زمینی و قابل حصول آنان کسب نموده واین مطالبات را به سرلوحهی مبارزات تودههای میلیونی تبدیل کرده باشد. رفقای عزیز! پاسخگویی به نکاتی که مختصراً به گوشهای از آن اشاره نمودیم، رسالتی است که بردوش همگی ماست و باید درکنگرههای ما بهآنها بپردازیم. ما ضمن آرزوی موفقیت برای شما امیدواریم که کنگره ی شما دستاوردهای شفافی در این زمینهها و زمینههای دیگری که بدلیل خودداری از اطاله کلام بدان اشاره نکردیم، داشته باشد. دستتان را بگرمی میفشاریم کمیته مرکزی حزب کومله کردستان ایران ۰۸.۰۴.۲۰۰۹
