دوستان ، رفقا ، یاران گرامی !
ما اینجا گرد آمده‌ایم تا یاد تابناک آزادزنان و مردانی را که به خاطر عشق‌شان به آزادی، عشق‌شان به شرف انسانی، عشق‌شان به مردم زحمتکش و ایمان و اعتقادشان به بهروزی مردم و سرفرازی ایران ناجوانمردانه و تبهکارانه دسته‌دسته کشتار شدند.
این جمع، پاسخ ما به دعوت دادخواهان کشتار ۶۷ است که فراخوان داده‌اند:
با ما به دشت شقایق،
با ما به دشت ستاره،
با ما به گلزار خاوران بیایید.
ما مادریم، دختریم، پسریم، خواهریم، پدریم، برادریم، رفیقیم ما، فرزند آفتابیم.
با ما به خاوران بیایید.
به گلزار خاوران
تا جاودانه میثاق‌مان را با جان‌های شیفته خفته در خاک خاوران تجدید کنیم.
با گل و بوسه و لبخند، چونان که آنان بودند، به دیدارشان خواهیم رفت.
آن چه از اوایل مرداد ۱۳۶۷ در زندان‌های ایران رخ داد، مصداق بارز جنایت علیه بشریت و قابل پیگیری در مراجع حقوقی بین‌المللی است. هیئت حاکمه وقت ایران که اکثر اعضای آن هنوز در رأس رژیم قرار دارند، در تابستان ۱۳۶۷ تصمیم از قبل اتخاذ شده نابودی هزاران مخالف و منتقد خود را که در زندان به سر میبردند، به اجرا گذاشتند. اکثر آمران و عاملان آن کشتار هولناک، هنوز مقامهای مهمی در جمهوری اسلامی ایران بر عهده دارند. رهبری سیاسی جمهوری اسلامی و در رأس آنان علی خامنه‌ای، از افرادی تشکیل شده است که بیست سال پیش نیز در کلیدی‌ترین مواضع حکومت بودند. مأموران سازماندهی کشتار ۶۷ نیز اکنون پست‌های بالای دولتی دارند. مصطفی پورمحمدی نماینده وزارت اطلاعات در هیئت سه‌نفره مسئول رسیدگی به پرونده قربانیان، اکنون وزیر کشور است. حسینعلی نیری رئیس هیئت کشتار ۶۷، سمت معاونت قضایی دیوان عالی کشور را بر عهده دارد. مرتضی اشراقی که نماینده دادستانی در آن هیئت مخوف بود، رئیس یکی از شعب دیوان عالی کشور است. علی مبشری که در برخی از محاکمات چنددقیقه‌ای سال ۶۷ به جای نیری حضور می‌یافت، اکنون در مقام ریاست یک دادگاه انقلاب است. بر این فهرست، باید همچنین نام بسیاری دیگر از افراد تأثیرگذار در قوه قضائیه و وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در سال ۶۷ را افزود که کماکان در جمهوری اسلامی فعال و دارای مقامات عالی‌رتبه‌اند.
ما پیشنهاد می‌کنیم آزادی‌خواهان ایرانی در اقدامی هماهنگ، پیگیری حقوقی فاجعه کشتار زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷ را نزد مراجع بین‌المللی سازمان دهند. طبق موازین حقوقی در سراسر جهان، قتل، شکنجه و جنایت علیه بشریت مشمول مرور زمان نمی‌شود. با گذشت نزدیک به ۲۰ سال از فاجعه ملی ۱۳۶۷ نیز می‌توان و باید به تعقیب قضایی بین‌المللی آمران و عاملان کشتار ۶۷ اقدام کرد. ده‌ها شاهد زنده کشتار زندانیان سیاسی ایران آماده گواهی دادن در باره قتل عام ۱۳۶۷ اند. انبوهی از خاطرات، مصاحبه‌ها و مقالات این شاهدان، دربرگیرنده اطلاعاتی است که به لحاظ حقوقی ارزشمندند. با استناد به این انبوه مدارک، باید نزد مراجع بین‌المللی ذیصلاح مانند دادگاه بین‌المللی لاهه تقاضای تشکیل پرونده در مورد کشتار ۶۷ را مطرح کرد.
نه تنها تعهدی که در قبال یاران و عزیزان از دست رفته خود داریم، بلکه همچنین وظایف ما در عرصه صیانت از حقوق انسانی همه مردم ایران حکم می‌کند نگذاریم فاجعه ۶۷ به فراموشی سپرده شود و تا طرح پرونده این جنایت در دادگاه از پای نایستیم. سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) آماده است تا در این راستا همه امکانات خود را در خدمت تلاش هماهنگ برای پیگیری حقوقی لازم قرار دهد.
با احترام به یاد همه قربانیان فاجعه ملی کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران و با قدردانی از شرکت شما در این مراسم یادبود.
۱۰ شهریور ۱۳۸۶
هیئت سیاسی – اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
